Schrijven vanuit de Rockies

Writing From Rockies

Het is leuk om Kerstmis in te gaan op de Merci nu we al meer dan een jaar open zijn! Afgelopen kerst was geweldig, maar zooooo nieuw en waanzinnig en anders, en het voelt dit jaar gewoon rustiger, koeler en meer verzameld.

We hebben nog steeds dezelfde kenmerkende wrap waarmee we zijn gelanceerd, en ik ben er nog steeds dol op vanuit het diepst van mijn ziel.

Kerstkoekjes vullen de bakkerijkisten...

wat als ik geen bakpoeder heb?

En kijk! Er staat een PW en MM op het balkon van de peperkoek Merc!

Ik heb niet de kans gehad om te vermelden dat ik een paar dagen vier kinderen naar Colorado heb gebracht. Twee van de kinderen zijn van mij, twee zijn hun vrienden, en morgen gaan we naar huis. We hadden deze reis al maanden gepland, maar Bryce is nu aan het worstelen en hij besloot dat hij thuis wilde blijven om bij te blijven met oefenen en school. En sinds Marlboro Man vee is gaan voeren, was het geen goede tijd voor hem om te vertrekken, dus zei hij dat ik Paige, Todd en hun vrienden moest gaan halen en plezier moest maken.

Dit is een van die huwelijksmomenten waarop mijn geliefde wilde dat ik deed wat hij wist dat ik wilde doen, namelijk naar Colorado gaan. Ik was net klaar met mijn boekentour (het was zo leuk!) en hij wist dat ik wel een paar dagen berglucht kon gebruiken, maar ik moest natuurlijk het verplichte bezwaar indienen omdat ik me schuldig voelde dat ik hem thuis had laten zitten. Het ging ongeveer als volgt (en we hebben deze exacte uitwisseling al een paar keer eerder gehad):

MM: Bryce heeft besloten dat hij thuis wil blijven, en ik moet toch thuis blijven en eten.

Ik: Oh, verdorie. MAAR IK WILDE DAT ONS ALLEMAAL SAMEN RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRr

MM: Het is oké, jij gaat met Paige en Todd mee en laat ze allebei een vriend meenemen. Je moet gaan.

kaneel gebakken wentelteefjes pionier vrouw

Ik: Ik ga nergens heen zonder jou. Vergeet het maar!

MM: Nee, je moet gaan - het zijn maar een paar dagen.

Ik: Oké, doei schat!

Dus ja ... niet veel arm draaien vereist van mijn kant.

noveen voor de heilige Andreas de apostel

Het waren een paar leuke dagen, net lang genoeg om een ​​paar keer diep adem te halen en te genieten van de tijd met Paige en Todd (en Stanton en John, hun maatjes!)

En eigenlijk is Marlboro Man vrij strategisch in zijn beslissing om achter te blijven. Hij weet dat als hij en Bryce waren meegekomen, ik op mijn hielen zou graven, mijn armen om de dichtstbijzijnde boom zou slaan en mezelf aan de berg zou vastketenen als het tijd was om te vertrekken. Maar omdat ze thuis zijn, geeft het me meer een stimulans om in te pakken en terug te gaan naar de ranch.

Ja, die gast weet me te navigeren.

We gingen gisteravond bowlen in Vail Village en Todd en ik maakten deze selfie om naar Marlboro Man te sms'en. Het was net nadat Todd een strike had gehad en naar me toe kwam om me te high fiven en (het beste deel) me een kus op mijn wang te geven.

Het kan zijn dat alle dertienjarige jongens dat doen als ze met hun moeder gaan bowlen, maar toch... ik voelde me behoorlijk gelukkig.

Tot ziens in Oklahoma! Ik zal proberen om de komende 24 uur niet uit te glijden en een pols te breken ... maar ik kan niets beloven.