Waiting Superwoman
Een veelgestelde vraag die ik onderweg krijg, is deze:
Hoe doe je het allemaal?
En mijn antwoord is altijd hetzelfde:
Uhh... ik niet.
st patrick negende
Ten eerste: Marlboro Man en ik bevinden ons in de unieke situatie dat we in wezen vierentwintig uur per dag samen zijn. Hij is altijd in de buurt, neemt de kinderen mee naar het werk, brengt ze naar de voetbaltraining in de stad en gaat langs bij de supermarkt als ik hem nodig heb. Ik zou niet kunnen doen wat ik doe zonder hem en zijn Wranglers.
En zijn lieve, blijvende liefde met een sikje.
Ten tweede: je ziet alleen de dingen die ik Doen bereiken. Je ziet de foto's die ik maak (en bewerk), de recepten die ik kook (en fotografeer), en de foto-inzendingen die ik selecteer in mijn foto-opdrachten op PW Photography. Je ziet de quizzen en berichten die ik publiceer op PW Homeschooling en af en toe een lipstick of nagellak die ik leuk vind - of een paar oorbellen waar ik dol op ben, waarvan er squillions zijn - op PW Home and Garden.
WAT JE NIET ZIET
Wat je niet ziet zijn de stapels boeken en losse papieren op het aanrecht. Mijn rommelige, onvergeeflijke kast. De bladeren heb ik nog steeds niet uit het bloembed voor ons huis gegraven omdat ik er geen zin in heb. De griep die ik een paar weken geleden had en die me plat sloeg. Het kleine gaatje dat ik een jaar lang heb genegeerd - oké, prima - en dat vorige week moest worden gerepareerd. De Novocaine was er gewoon af. Ik kan weer praten! Hallelujah! Zo klonk ik het hele weekend:
Nwdkhfs soiewhr; l sdnfweor ny nouth ith non Paul is dood sdfweoi ldkfjwoaj shdfwoapoijweofj.
Je ziet de dingen die ik vergeet te doen niet.
De e-mails die ik niet kan beantwoorden.
De telefoontjes die ik vergeet te maken.
De tuin die ik nog probeer te plannen voordat het warm wordt.
Help me, Rhoda. Ik moet zaad bestellen.
En je ziet de was niet. Een paar maanden geleden, toen ik diep verwikkeld was in ongeveer veertig verschillende dingen, huurde ik iemand in om drie ochtenden per week naar de ranch te komen om me te helpen onder de tragische wassituatie uit te graven. En het helpt. De stapel is nu twee voet hoog in plaats van negen. Ik heb ook een schoonmaakploeg die één ochtend per week komt om het huis grondig schoon te maken, wat betekent dat we één dag in de week hebben waarop het huis schittert... in plaats van nul.
Kortom, ons huishouden is net als elk ander huishouden dat thuisonderwijs geeft: iedereen is altijd thuis, er wordt altijd in huis geleefd en alles is altijd chaotisch. Gooi alle maaltijden, het koken, het opruimen en het veeteelt / modder / mest-element erin, en het zorgt voor een smerige, onhoudbare huiselijke scène, man.
Ik zou het voor geen geld van de wereld willen ruilen.
Behalve de mest.
Het stonk.
wat betekent dat als je rechterhand jeukt?
En vlekken.
DE REIS
Reizen, zoals u weet, voegt een hele dimensie van drukte toe zodra u weer thuis bent. Een ding dat ik het afgelopen jaar heb geleerd, is dat er ongeveer één categorie reizen is die ik leuk vind: signeersessies. Ik ontmoet velen van jullie die mijn site één... twee... zelfs drie of vier jaar hebben gelezen. Ik ontmoet mensen die ik alleen virtueel ken. Ik hou ervan. Daarom ben ik begonnen met het elimineren van alles wat niet onder de paraplu van het boek past, waarbij ik conferenties, vergaderingen, niet-essentiële reizen en duikexpedities mijd.
Het zal moeilijk zijn. Je weet hoeveel ik van die duikexpedities hou.
Ik ben allerminst bang voor haaien. Nooit geweest.
Ik ben eigenlijk nergens bang voor. Helemaal niets.
Vooral geen bananen.
MIJN PUNT
Ik heb er een!
40e verjaardag cadeau voor vrouw
Het gebeurt van tijd tot tijd.
Mijn punkers - ik heb vier van de sukkels - hebben een moeder. Ze is tweeënveertig.
gierig. En ze moet ervoor zorgen dat ze de middelen heeft om hen de dingen te blijven geven die ze nodig hebben.
Een opleiding.
Gesprek.
Schoon ondergoed.
Mama.
Dus voor een korte tijd ga ik de dingen een beetje verlichten over Bekentenissen, Fotografie en Huis en Tuin. Ik blijf nieuwe recepten maken op PW Cooks, want koken past als geen ander in ons dagelijks leven. Ik heb twee geweldige bijdragers aan PW Homeschooling, en ik zal daar ook een beetje meer posten als de kinderen en ik zal dit voorjaar wat nieuwe materialen, methoden en curricula ontdekken.
Ik zal natuurlijk nog steeds posten op Confessions. Het is mijn thuis. Ik zal nog steeds updates en foto's posten van paarden en de ranch en Charlie en mijn voeten.
gebeden om de loterij te winnen
Min mijn voeten. Gelukkig voor jou.
Ik ga gewoon voor een korte tijd een versnelling terugschakelen, iets minder vaak posten, zodat ik in een hogere versnelling kan blijven in het koken, thuisonderwijs en verzorging van mijn leven. Dat is een beetje mijn afdeling.
Heel veel liefs,
P-Dub
