Zomerreünie

Summer Reunion

Elke zomer komen mijn beste, oudste vrienden naar de ranch voor een weekend vol eten, plezier en frivoliteit. En gemeenschap en Fritos en vrijheid.

Meisjes komen van heinde en verre - Californië, Wisconsin, Georgia, Indiana, Texas, Washington - en het is altijd zo leuk als iedereen arriveert.

Oude vrienden! Er is niets zoals zij.

pionier vrouw maïs braadpan helemaal opnieuw

Wat me jaar na jaar irriteert, is dat er altijd de verplichte tien seconden van small talk zijn nadat elk van de meisjes door de deur loopt: Wanneer ben je ingestapt? Hoe gaat het met Ron? Hoe oud zijn je kinderen nu?

Dan is het regelrecht naar het kookeiland voor Wat is er met Kurt gebeurd? Wacht, hoeveel van ons gingen op een date met Brad? Steek je hand op als je verliefd was op Peter!

Christi kwam. Ik ben zo blij.

Ik schrijf morgen een beetje over Christy.

En in zekere zin ook over jullie.

Kleenexen worden aanbevolen.

Mijn baarmoeder-tot-graf, geboorte-tot-aarde vriend Beccus was daar. Beccus had een verrassing voor later op de avond geregeld, en ik hoorde vrijdagavond voor het eerst hoe diepgeworteld ze niet in staat is een geheim te bewaren.

Hier was haar verrassing, en ik was oorspronkelijk de enige die ervan op de hoogte was: ze regelde dat de pom/dance-ploeg van de middelbare school de lange rit naar de ranch zou maken en voor al onze vrienden zou optreden. Dus zo had ik verwacht dat de avond zou verlopen: mijn vrienden arriveren. We hangen rond. We hebben avondeten. Toen, toen iedereen het het minst verwacht, zeiden Beccus en ik iets in de trant van Hé, meiden - kom naar buiten op de veranda en kijk naar deze duizendpoot! Dan zouden alle meisjes naar buiten gaan op de veranda en de pom-ploeg zou plotseling uitbarsten in dans.

In plaats daarvan opende Beccus, ongeveer dertien seconden nadat ze de deur binnenkwam, een doos met fonkelende blauwe pompons en deelde ze ceremonieel uit, waarbij ze het volgende aankondigde:

Nu, iedereen, luister! Er komt een verrassing aan! Ik kan je niet vertellen wat het is; alles wat ik je kan vertellen is dat (pom poms verwijderen en uitdelen) je gaat deze pom poms nodig hebben! Maar ik kan je niet vertellen wat de verrassing is! Alles wat ik je kan vertellen is dat het na het eten komt en het gaat om deze pom poms, en als ik het woord zeg, moeten jullie allemaal naar buiten rennen met je pom poms! Maar vraag me niet wat de verrassing is, want ik ben een kluis en zal het je niet vertellen!

Aan de andere kant van de kamer maakte ik dat vingersnijdende gebaar tegen mijn nek, in een poging haar naar beneden te laten pijpen.

Beccus is gisteren, vandaag en morgen dezelfde.

En daarom hou ik meer van haar dan van het leven zelf.

En ja hoor, nadat we aan het eten waren, gaf Beccus haar teken. Iedereen buiten! Iedereen naar buiten met je pom poms!

Dus iedereen ging naar buiten met hun pompons.

Mitch... en Jules achter haar.

Katy…

Sarah Beara Ang…

Suzan.

Amy. We zaten samen in de krant en haar broer was een basketbalster op de universiteit.

Sint Cecilia gebed

Oké, dus toen begonnen de pommeisjes te verschijnen ...

En om in hun line-up te komen.

En toen begon de muziek te spelen.

Wij, veertigplussers, keken allemaal vanaf de zijlijn toe, in de hoop dat we niet uit sympathie een hamstring opliepen.

En onze schoolgeest steeg!

Toen kropen we allemaal bij elkaar en kregen een groepsportret. Wat een leuk moment, en ik was niet in het minst jaloers op hun kleine tailles!

En als ik jaloers was, was ik maar 3,7% jaloers, wat een verbetering was ten opzichte van de laatste keer dat een pom-ploeg naar de ranch kwam!

Wacht, een pom-ploeg is nog nooit op de ranch geweest. Laat maar.

De volgende dag hadden we allemaal een kater van de schoolgeest en begonnen we naar schooldansploeguniformen te kijken voor het geval we onze eigen uniformen wilden vormen.

Dat ben ik in het midden.

baby jezus van praag noveen gebed

Ik modelleer in het weekend.

Dit ben ik met een van mijn beste vrienden, Jenn. Hallo, Jen! Kom snel terug, want als je hier bent, voel ik me nog onvolwassener dan ik normaal doe.

En dat houdt mijn hart vast.

De zaterdag ging zo snel voorbij; de tijd vliegt als je omgaat met mensen die je al sinds je geboorte kennen.

Streep zusjes!

Prachtig Shane.

Ik zeg dit elk jaar, maar ik voel een verantwoordelijkheid om het te herhalen:

Als je de gelegenheid hebt om af te spreken met oude vrienden, zelfs als je ze al jaren niet hebt gezien, je niet kunt voorstellen dat je iets gemeen hebt en denkt dat je niets hebt om over te praten, probeer het dan eens. Na de middelbare school gingen twintig jaar voorbij voordat mijn vrienden en ik elke zomer bij elkaar kwamen.

En nu kan niemand van ons zich voorstellen hoe we ooit zonder hebben geleefd.