Paardenstaart

Ponytail

Ik heb een paar weken geleden deze foto van Paige gemaakt en het wordt de laatste foto aan het einde van mijn kookboek, omdat ik er zo dol op ben. En het gaat niet om de kwaliteit van de foto (opdat je niet denkt dat ik mezelf op mijn sproeten klop), maar om wat het zegt. Mijn meisjes zijn opgegroeid op deze ranch, en hoewel ze uitgesproken vrouwelijk zijn, hebben ze een werkende wereld ervaren waarin er geen onderscheid is tussen meisjes en jongens. Het is gemakkelijk voor te stellen dat een agrarische omgeving zoals een veeboerderij gemakkelijk in de groeven kan glippen van jongens die dit doen en meisjes dat, maar zo is het hier niet. Ik weet zeker dat mijn meisjes soms zouden willen dat het zo was. Ha.

Ik lach ook om de verschillende manieren waarop deze gendergelijkheid op de ranch wordt versterkt. Vanuit het perspectief van Marlboro Man en zijn broer, Tim, is het vrij eenvoudig: dit is een familieboerderij, de kinderen maken deel uit van het gezin en iedereen doet evenveel mee, of ze nu man of vrouw zijn. En het is niet eens zo dat het in hun denken opkomt - alle kinderen werken. Dat is het. Ze zijn vooruitstrevend, in een prachtig praktische, natuurlijke zin.

Maar vanuit het perspectief van Bryce, Todd en hun neef Caleb is het een beetje anders: er is geen manier om hooikoorts ze zouden ervoor staan ​​om om vier uur 's ochtends op te staan ​​om vee te vervoeren, hooi te vervoeren, kalveren te spenen en dag in dag uit vee te verplaatsen in de hete zomer als ze dachten dat de meisjes het niet ook zouden hoeven doen. Er zou een opstand komen van epische proporties. Het zou gewoon niet vliegen.

En vanuit het perspectief van Alex, Paige en hun neef Halle? Nou, ze zouden veel te trots zijn om een ​​pasje te krijgen omdat het meisjes zijn, als zo’n pas ooit zou bestaan.

Ik maak deze opmerkingen trouwens terwijl ik me klaarmaak om een ​​​​braadstuk in de slowcooker te doen. (Nog een ha.)