mmm. Baby.

Mmmm Baby

Als we elk jaar naar de rodeo in de grote stad gaan, staan ​​we altijd vroeg op en gaan zondagochtend meteen terug naar de ranch. We gaan eerst naar McDonald's voor het ontbijt, want ontbijten bij McDonald's is ongeveer net zo'n grote delicatesse als voor een geïsoleerd boerengezin. Ik protesteer altijd en zeg dat we ergens gezonder moeten gaan. Dan ga ik verder met het bestellen van acht ontbijtburrito's en achttien hash browns en een spek, ei en kaaskoekje als toetje.

Wat doen ze in die koekjes? Ze zijn zo heerlijk vettig en knapperig.

Hoe dan ook, dit jaar zijn we niet vroeg opgestaan ​​en gelijk terug gereden. We hingen rond in de grote stad, omdat mijn meisje haar verjaardag vierde en daar naar een gezinsvriendelijk pretpark wilde. Dus om precies het middaguur daalden we af, in Griswold-stijl, op Wally World. We hebben een prachtige tijd gehad.

De kinderen vertrokken met Marlboro Man en Josh, die in deze situaties zelf kinderen worden, terwijl Missy en ik borstvoeding gaven over de baby van een vriend die met ons meeging. Ze is zes weken oud, haar naam is Savannah, en ik zal dinsdagochtend meteen bij de rechtbank een verzoekschrift indienen voor volledige voogdij.

Waarom? Want maandag is een feestdag.

Ik blogde toen natuurlijk niet, en ik maakte zeker geen foto's. Maar als je wilt weten hoe mijn babymeisjes eruit zagen, raadpleeg dan deze foto. Mijn babymeisjes zagen er precies zo uit: zo vrouwelijk, zo lief, met een lichte pluim van lichtbruin haar op hun perfect gevormde hoofden.

Nou, mijn tweede dochter was een beetje geler dan dit, omdat ze een beetje geelzucht had. Maar slechts voor een korte tijd! We zaten een paar dagen bij het raam en de guldenroede schaduw veranderde in een prachtige lichtroos.

Kijk gewoon. Geen zorg ter wereld. Gewoon onmogelijk delicate polsen en kauwgomlippen en af ​​en toe slaperig strekken en grommen.

dokter! Ik heb hulp nodig!

Ik kan dit fysiek niet aan. Het doet pijn.

Geen vruchtbare vrienden meer voor mij. Het is gewoon niet gezond.