Poor Victorian Women
Vanwege mijn levenslange neiging om veel meer voor de camera te glimlachen dan ooit nodig zou zijn, ben ik helemaal in de ban van vintage foto's van vrouwen, vooral uit het late Victoriaanse tijdperk. Deze vrouwen hebben nooit - ik bedoel NOOIT - geglimlacht voor de camera, en dat feit verbaast me helemaal. Nu realiseer ik me dat veel van de serieuze uitdrukkingen het resultaat zijn van minutenlang doodstil moeten blijven om fotografen de juiste belichting te geven ... maar toch. Hun uitdrukkingen variëren van verdrietig tot boos tot verdrietig tot totaal en volledig beroofd van al het leven. Met een beetje aangestreept gegooid in.
Hier zijn we gek geworden. Met misschien een beetje verdrietig.
Zielig heel zielig. Maar ik hou van haar lippen.
Verdrietig misschien, met een vleugje verrast.
Verdrietig. En lichtelijk bang.
Oh mijn god. Zeker triest. En waarschijnlijk zonder recht. Zegen haar ziel.
Verdrietig en boos. Ik denk dat vrouwen toen niet veel voor hen hadden. Is dit niet de uitdrukking van een leven zonder doel? Een leven zonder automatische vaatwassers? Een leven zonder iPhones?????
Arme, arme Victoriaanse vrouwen. Ze hebben gewoon te hard gewerkt.
Zeker gek. Deze vrouw is op de een of andere manier geminacht. Niet dat ze waarschijnlijk niet haar keuze had voor mannen, de sexy kleine vixen.
Heb ik dat net gezegd? Nee? OK goed.
Boos. Zeker gek. Of ze heeft ergens jeuk, niet dat ze er ooit aan zou kunnen krabben.
In tegenstelling tot sommige mensen hier. ‘Scuse me voor een minuut…ahhhh, dat is beter.
Ik weet niet WAT ik dit moet noemen. Eigenlijk zou ik gewoon liever doorgaan en er niet meer aan denken.
Ik ben vooral dol op foto's van Victoriaanse zussen. Ik heb zelf een zus, het is leuk om dezelfde band van eerdere generaties te zien.
We hebben Judy en Clootie.
Vickie en Mickey.
Hester en Jester. Het zijn mijn persoonlijke favorieten.
En we hebben Pansy en Rose.
zeemeermin cadeau-ideeën voor volwassenen
Als ik naar deze foto's kijk, denk ik echt terug aan soortgelijke foto's die ik heb van mij met mijn eigen zus. Hier is er een die ik graag deel:
Ik ben zo blij dat ik ben opgegroeid in de moderne tijd. Ik had al deze natuurlijke schoonheid niet willen verdoezelen in korsetten en krullen. Het moest vrij vliegen.
Het probleem is dat het wegvloog. En het kwam nooit meer terug.
Ik ben echter nog steeds aan het zoeken.
Tot ziens voor altijd.
Pionier Vrouw
