Dus ik werd een beetje meegesleept

I Got Little Carried Away

Zoals ik vorige week met jullie deelde, nam ik mijn dochter Paige en twee van haar vrienden mee naar het One Direction-concert in Tulsa. We hadden een geweldige tijd, en de volgende dag kreeg ik een sympathieke laryngitis vanwege al het geschreeuw van de adolescent dat om me heen ging.

Tijdens het concert bood ik aan om in de t-shirtlijn te gaan staan ​​om elk van de drie meisjes het t-shirt van hun keuze te kopen, zodat ze geen enkele seconde van het concert zouden missen. Ze vertelden me allemaal de stijl van het T-shirt dat ze hadden uitgekozen, de maat die ze wilden, en ik zei dat ik zo terug zou zijn.

Negen jaar later stond ik vooraan in de rij en vertelde de man die achter de balie werkte welke overhemden ik nodig had, en vanuit de heldere blauwe lucht werd ik overvallen door een overweldigende drang om een ​​overhemd voor mezelf te kopen. Ik heb nooit geweten dat ik een One Direction-shirt wilde. Ik heb nooit geweten dat ik een One Direction-shirt nodig had. Maar op dat moment was er niets op aarde dat ik meer nodig had dan een One Direction-shirt.

Ik draag over het algemeen geen gewone T-shirts met korte mouwen omdat ik denk dat ze mijn bovenarmen er een beetje hectisch uit laten zien, dus mijn opties waren een zwart T-shirt met lange mouwen en een groot One Direction-logo op de voorkant... OF... een super -leuke racer-back witte tank met afbeeldingen van de vijf bandleden op de voorkant.

Dat is zo schattig, dacht ik. Ik zou dat helemaal kunnen dragen onder een sweatjack of spijkerjack. Het zou een leuk aandenken zijn aan mijn avond met Paige en haar vrienden, maar belangrijker nog, het zou een soort leuke, coole, hippe knipoog zijn naar hoe ik ben als moeder, ondanks het feit dat ik oud ben genoeg om de moeder van mijn kinderen te zijn.

st joseph noveen dag 6

Dat sloeg nergens op.

Een ander ding dat me vooruit stuwde, is dat ik de afgelopen maanden ben afgevallen - tot nu toe ongeveer 28 pond - en het kopen van kleding is veel leuker dan enkele maanden geleden. Dus ik wist dat ik die witte tanktop helemaal kon uittrekken - onder een jas of trui natuurlijk - en ik maakte meteen plannen om hem die vrijdag naar onze homeschool-coöperatie te dragen onder een schattig zwart jasje. Ik had zelfs een paar roze oorbellen om te coördineren met een van de kleuren in het logo. Het moest zo zijn! Ik was slim genoeg om een ​​Large te kopen, natuurlijk, omdat ik wist dat de shirts waarschijnlijk meer voor tieners waren ontworpen, en ik wist dat het precies goed zou passen. Ik was tenslotte afgevallen!

Toen ik de volgende dag thuiskwam, deed ik de tank aan om hem te modelleren voor Marlboro Man en mijn andere kinderen, zodat ze konden zien hoe cool ik was, en hij zou niet eens over mijn schouders komen. Dus ik deed het af, probeerde erin te stappen, en het kwam niet eens over mijn heupen. Ik overdrijf niet; Ik had die tanktop niet op mijn lichaam kunnen krijgen als mijn leven ervan afhing.

En dat is de laatste keer dat ik ooit een shirt voor mezelf probeer te kopen tijdens een boybandconcert.

Vaarwel.