De schoonheid en het gevaar

Beauty Danger

Dit was onze stormervaring op woensdag: Marlboro Man en ik waren toevallig op ons kantoor in de stad, omdat hij die dag was langsgekomen nadat hij wat vee had verscheept en ik net klaar was met een handelspow-wow met Hyacinth en bemanning.

(Overigens, dank u voor al het geweldige advies over de muur onder de muurschildering in de restaurantruimte. Tussen uw opmerkingen daar en uw opmerkingen over de post over handelsproducten, heb ik een schat aan geweldige dingen om over na te denken. En ik lees elke opmerking. Hou van hen! Heel erg bedankt.)

Hoe dan ook, Marlboro Man en ik waren op kantoor. Onze jongens waren net een kwartier eerder vertrokken met onze 16-jarige neef Caleb, die langs het gebouw was gekomen om ze op te halen zodat ze konden gaan basketballen en bij mijn zwager Tim konden hangen. Paige, mijn 16-jarige dochter, was in een andere stad, 65 kilometer verderop, en het leek gewoon een normale middag.

Zonder waarschuwing begonnen de tornadosirenes in onze stad te loeien. We hadden geen tv op kantoor, en omdat Marlboro Man vee had bewerkt, ik had gekletst en de jongens schoolwerk hadden gedaan, wisten we niet eens dat er slecht weer op komst was. Rond de tijd dat de sirenes begonnen, ontving ik een sms van mijn schoonmoeder die me vertelde dat volgens de radar op tv de draaiende storm zich ten zuiden van ons huis op de ranch bevond. Tegelijkertijd bel ik Caleb om ervoor te zorgen dat hij en de jongens veilig en wel naar het huis van Tim zijn gekomen en dicht bij hun stormopvangcentrum zijn, en bel dan Paige om ervoor te zorgen dat ze bij haar vriend thuis blijft en niet opstijgen in de auto tot de storm voorbij is.

Zet kanaal 6 aan, het volgende sms'je van mijn schoonmoeder.

Dus Marlboro Man en ik zetten Channel 6 aan en ontdekken dat de nieuwsbusjes hun camera's naar de hemel richten, op wat lijkt op een muurwolk met een verdacht gebied dat lijkt op het begin van een tornado. Dan zoomen ze uit en Marlboro Man zegt: Dat is de hooiweide van Tim. De configuratie van Tims geschilderde witte omheining was onmiskenbaar.

Ik belde Caleb opnieuw en hij nam niet op, dus begon ik als een gekke vrouw sms'jes af te vuren:

WAAR BEN JIJ
TORNADO WAARSCHUWING
SIRENES HIER IN DE STAD
KOM IN DE KELDER!!!!!!!!!!!

Ondertussen is Marlboro Man rustig aan de telefoon met zijn broer Tim, die bij hem thuis is en meldt dat alles in orde is. Natuurlijk kan Tim dit melden, want hij staat in zijn tuin naar de storm te kijken.

Dan krijg ik een paar sms'jes van Caleb:

Ja, het is niet erg.
en
We hebben het.

Dus eigenlijk zijn Drummonds een soort niet-alarmisten, is wat ik zeg. Ik word er gek van! Waarom kan niet iedereen in paniek raken en opgewonden raken zoals het hoort? En zoals ik?!?

Het gevaar passeerde ons gebied zonder problemen, maar hetzelfde stormsysteem resulteerde in tornado's die in sommige andere gebieden landden. Het is altijd een enge tijd van het jaar.

Toen ik een tijdje later onze ranchweg insloeg, moest ik stoppen en een panorama maken van de schoonheid - en het gevaar - van de lente in Oklahoma. (U kunt op de bovenstaande foto klikken om deze te vergroten.)

Ik hou meer van onze staat dan van welke plaats ter wereld dan ook.

Maar ik denk dat ik vanaf nu de tv op de achtergrond aan laat staan. (In ieder geval tot eind juni.)