Waarom ik altijd van het ouderschap zal houden

Why I Will Always Love Parenthood

Ik schreef bijna niet over Parenthood, de film uit 1989 met in de hoofdrollen Steve Martin, Dianne Wiest, Mary Steenburgen, Keanu Reeves en een handvol andere perfect gecaste acteurs, omdat ik geen idee had waar ik moest beginnen. Ik was ook bang dat ik de post uren en uren zou schrijven, omdat het een van die films is waar ik over kan praten... nou ja, uren en uren. Dus als ik hier vanavond om middernacht nog steeds ben, stuur dan alsjeblieft hulp.

Parenthood werd geregisseerd door de briljante Ron Howard en beschrijft de geneugten en worstelingen van een reclameman (Steve Martin) en zijn broers en zussen (Wiest, Harley Jane Kozak, Tom Hulce). Martin is een reclamemanager bij wie de negenjarige zoon Kevin is gediagnosticeerd met emotionele en gedragsproblemen, en die de tijd die hij nodig heeft om zijn carrière vooruit te helpen in evenwicht moet brengen met de toenemende eisen van zijn gezinsleven. Wiest, de zus van Martin, is een gescheiden carrièrevrouw wiens tienerdochter (Martha Plimpton) verliefd wordt op een loser (Reeves), vervolgens stiekem met hem trouwt en uiteindelijk zwanger wordt. Kozak, Martins andere zus, is getrouwd met yuppie Rick Moranis, die hoge academische verwachtingen heeft van hun driejarige dochtertje en niet wil dat ze omgaat met haar minder intelligente neven. En Hulce, de eigenzinnige broer van Martin, is een gokverslaafde die met zijn jonge zoon thuiskomt om te proberen genoeg geld te verdienen van hun vader (Jason Robards) om moorddadige bookmakers af te betalen.

engelennummers 505

Dat is de kern van de film. Waar de magie binnenkomt, is het schrijven, het acteren en hoe mooi (en hilarisch) relatable de verhaallijnen van het ouderschap zijn. Martins worsteling met de problemen van zijn zoon op school is voelbaar en hij vraagt ​​zich af welke rol zijn eigen persoonlijkheid en temperament speelden in Kevins gespannen karakter. Hij besluit dat het tegengif voor Kevins problemen is dat hij meer tijd met zijn zoon doorbrengt; helaas vertelt de baas van Martin hem tegelijkertijd dat meer tijd op kantoor doorbrengen met het verrassen van klanten de enige kans is die hij zal hebben om partner bij het bedrijf te worden. De kers op de taart is wanneer Martins vrouw (Steenburgen) ontdekt dat ze onverwachts zwanger is van hun vierde kind, net nadat Martin zijn baan in een roes opzegt. De resulterende echtelijke ruzie laat Steenburgen verklaren: In de staat waarin u zich bevindt, weet ik niet alleen niet zeker of we dit kind moeten krijgen, ik weet niet zeker of we degenen die we hebben moeten houden.

Nou, ik ben bereid om het te bespreken! Maarten rookt. Helaas moet ik de wedstrijd van Kevin gaan coachen!

Moet je echt gaan? Steenburgen pleit.

En dan de regel die de rillingen over de rug van een persoon van middelbare leeftijd doet lopen: Mijn hele leven is 'moeten'.

En daarmee stormt Martin het huis uit.

*****

Kozaks huwelijk met Rick Moranis is rigide en gestructureerd en ze volgt zijn yuppie-opvoedingsgrillen, sluit zich bij hem aan bij macrodiëten, test kleine Patty met vierkantswortelkaarten en geeft Patty lezingen over hoe ze zichzelf meer moet toepassen op school. Wanneer Patty, die een kindergenie lijkt te zijn, haar pruik uittrekt nadat ze Martin een verdwijnende duimtruc heeft zien uitvoeren op Kevins verjaardagsfeestje, besluit Kozak dat ze er genoeg van heeft.

Nathan, ze is RAAR. Ze is een raar kind! schreeuwt ze.

Moranis werpt tegen dat het niet de schuld van Patty is, dat ze pas sociaal geactiveerd moet worden als ze wat ouder is.

Kozak betoogt: Ze is geen BOM, ze is een klein kind dat niet in staat is om met andere kleine kinderen om te gaan!

Later ontstaat er een conflict wanneer Moranis ontdekt dat Kozak *ahem* heeft geknoeid met haar anticonceptie (ze wil heel graag nog een baby, maar hij zal het pas overwegen als Patty ouder is) en vanaf dat moment wordt het interessant.

*****

Het personage van Hulce is het donkerste in de film. Hij heeft een kind gehad met een stripper, die er vandoor ging en hem bij Hulce achterliet, terwijl Hulce gokschulden opbouwde. Hij komt thuis na vele jaren onder het mom dat hij tijd nodig heeft om te werken aan een grote zakelijke deal die hij in de maak heeft, maar in werkelijkheid is hij van plan zijn vader (Robards) te slaan voor geld om bookmakers te betalen. Nadat hij de vintage (en meest geliefde) auto van zijn vader heeft gestolen om hem te laten taxeren, komt hij zijn vader te weten dat zijn leven in gevaar is als hij de schuld niet betaalt. Robards moet dan beslissen of hij zijn jongste kind de kans geeft om voor zichzelf op te komen en hem te dwingen voor zichzelf te zorgen... of uit te stellen met pensioen te gaan van zijn loodgietersbedrijf om hem te redden.

Een aangrijpend moment doet zich voor wanneer Robards Martin, zijn andere zoon (hun vader-zoonrelatie is niet sterk), bezoekt om zijn advies te vragen over wat te doen. Robards geeft toe dat hij denkt dat Martin een goede vader is en dat hij de juiste beslissing zou nemen ... dan zet Martin het record recht door alle manieren op te sommen die hij vindt dat hij faalt in het ouderschap.

*****

Maar het is Wiest die de film volledig steelt. Haar tandarts-echtgenoot is hertrouwd en heeft haar en hun twee tienerkinderen in de steek gelaten, en ze doet er alles aan om hen te ondersteunen en hen een veilig leven thuis te geven. Ondertussen heeft Plimpton, een cheerleader en honoursstudent, het opgenomen met Reeves, die Wiest heeft bestempeld als een complete loser... om mee te praten over de worsteling om de adolescentie in te gaan.

Wiest is kwetsbaar en fragiel en heeft geen eigen leven, afgezien van haar carrière bij de bank en haar kinderen. Wanneer haar dochter begint af te dwalen van het visioen dat Wiest voor haar had, ontstaat er chaos ... en uiteindelijk gooit ze haar handen in de lucht en geeft ze zich over, waardoor Reeves het huis kan intrekken en leven. Uiteindelijk is het Reeves die contact kan maken met Gary, de zoon van Wiest, en hij wordt een broodnodige mannelijke figuur in zijn leven. Dat Reeves uit een gezin kwam met een gewelddadige vader, maakt deze nieuwe vriendschap nog betekenisvoller.

*****

Omdat ik leef volgens filmregels, zijn hier tien van mijn favoriete regels van Parenthood. Degenen onder jullie die het hebben gezien, zouden de meeste van hen moeten herkennen / onthouden:

1. (Terwijl Plimpton huilt over een plotselinge breuk met Reeves)

Wiest: Ik zei toch dat je je niet met die Tod moest bemoeien...

Plimpton: Oh mam, ga terug. De laatste man met wie je uitging, stal onze meubels.

8888 betekent doreen deugd

2. (Elke keer dat Gary de kamer binnenkomt)

Wiest, dwingend tot een grote glimlach: HALLO... GARY!

3. (Nadat Martins bejaarde grootmoeder hen heeft verteld dat het de ups en downs van het leven zijn die het de moeite waard maken om te leven, gaat ze naar buiten om in de auto te stappen.)

Steenburgen, boos: Wat mij betreft is je oma briljant!

Maarten, kijkend uit het raam: Ja, als ze zo briljant is, waarom zit ze dan in de auto van de buren?

4. (Nadat Plimpton zojuist de hausse heeft verlaagd naar Wiest [en haar date, Gary's leraar] dat ze de baby van Reeves verwacht)

Gary's leraar: Je wordt oma?

Wiest: Nee, nee, nee, nee... Ik word geen oma. Ik was bij Woodstock! Ik heb in een veld geplast!

5. (Ik zal deze niet uitleggen.)

Steenbergen: Het is een... elektrische... oorreiniger.

noveen tot heilige raphaël

6. (Nadat Martin haastig heeft besloten om de rol van cowboy-entertainer te spelen op Kevins verjaardagsfeestje.)

Martin: De naam is Cowboy Gil. Zoals in Gil-ty!

7. (Nadat Steenburgen net aan Martin heeft verteld dat ze zwanger is.

Martin: Nou, geweldig! Eens kijken hoe ik de vierde kan verknoeien! Hé... laten we er vijf nemen. Laten we er zes hebben! Laten we er een dozijn nemen en doen alsof het donuts zijn!

8. (Hetzelfde gevecht.)

Martin: Nou, dat is het verschil tussen mannen en vrouwen. Vrouwen hebben keuzes. Mannen hebben verantwoordelijkheid.

Steenbergen: Echt waar? Oh, oké... nou, ik kies ervoor dat JIJ de baby krijgt, oké? Je wordt dik, je geeft borstvoeding tot je tepels pijn doen, oké? Daar kies ik voor!

Martin: Oké, laten we La-La land verlaten, want dat gaat nooit gebeuren.

9. (Als Wiest enkele suggestieve foto's van Reeves en Plimpton ontdekt)

Wiest: Oh! Hier is er een voor mijn portemonnee!

10. (Nadat Plimpton en Reeves zijn getrouwd)

Wiest: Ik geef ze zes maanden. Drie als ze kookt.

*****

Ouderschap, ondanks enkele van de zwaardere thema's, is eigenlijk een komedie - en de sappigere lijnen in de film zijn enkele van de grappigste die ik ooit heb gehoord. Het is ook een van de meest emotionele en ontroerende films over ouderschap die ik ooit heb gezien. Toen ik het op de universiteit zag, vond ik het geweldig vanwege de humor en de grappige familieverhaallijnen. Maar zoals ik ernaar heb gekeken in de loop van de jaren dat ik kinderen heb gekregen, is het steeds hoger op de totempaal gekomen van films die echt, echt iets voor mij betekenen. Ik lach elke keer hardop als ik ernaar kijk ... maar ik huil ook hardop. Omdat de algemene boodschap van de film aan de ene kant is dat als het erop aankomt, geen enkele ouder echt weet wat hij/zij aan het doen is. Maar het suggereert ook dat op de een of andere manier bijna alles echt goed zal komen.

Ik raad het ten zeerste aan voor iedereen die ooit ouder is geweest of ooit ouder wil worden.

Liefde,

PW

(Opmerking: de film is kostbaar en zeer gezinsgericht, maar er zijn een paar relatief kleine doozies die je kunnen doen kronkelen als je hem met je kinderen bekijkt - dus als je je zorgen maakt, kijk je hem misschien eerst zelf. De meeste als het dingen zijn die jonge kinderen waarschijnlijk toch niet zouden krijgen ... maar ik wil die oproep niet voor je doen.)