Het leven gaat door: hondeneditie

Life Goes Canine Edition

Nell is een maand weggeweest, en het diepe, bijtende verdriet en de zorgen die die eerste paar dagen doordrongen zijn, zijn inmiddels veranderd in een doordringend, blijvend verdriet over het feit dat ze niet elke keer als we naar buiten lopen op onze veranda wacht... en dat onze dagen van voetballen met een enthousiaste, atletische Border Collie voorbij zijn. Tenminste, totdat we ons klaar voelen om nog een Border Collie in ons leven te verwelkomen, wat tot nu toe een onaantrekkelijk vooruitzicht leek. We willen Nell tenslotte geen Border Collie. We willen de dingen zoals ze waren.

Dit is gewoon het verdriet dat spreekt, realiseer ik me. En eigenlijk koesteren we nog steeds de vage hoop dat Nell op een ochtend bij de deur zal zitten, nat van het zwemmen door een figuurlijk brullende rivier, klaar om weer een balletje te slaan. Hoe veel we ook hebben gezocht, de rede zegt ons dat we haar waarschijnlijk nooit meer zullen zien.

Dus we geven onze andere honden gewoon alle overgebleven liefde in het hondengedeelte van ons hart. En zelfs wat liefde van de andere secties, ook voor de goede orde.

George is zo gemakkelijk lief te hebben. Hij is de enige van gisteren, vandaag en morgen. Hij is de moederkloek van onze veranda. Behalve dat hij een man is. En hij is een hond, geen kip. Je weet wat ik bedoel.

Er is ook Hamilton, onze Foxhound, die ook heel gemakkelijk is om van te houden. Hij is het meest volgzame wezen dat ik ooit heb gezien: sereen, evenwichtig, kalm ... en nooit boos of opgewonden. Perfectie voor honden. Als hij geen vee achtervolgt.

jeanne d'arc gebed

Dan is er Blue, de puppy van Josh. Tenminste, hij was De puppy van Josh voordat hij dat besloot onze thuis was zijn huis. Een paar weken geleden verscheen hij met tussenpozen, kwispelend en klaar om te spelen, en ik laadde hem altijd onmiddellijk in de auto en reed hem terug naar het huis van Josh, meer dan drie kilometer verderop. Binnen een dag of twee zou Blue echter weer bij ons thuis zijn, spelen met de andere honden en doen alsof hij de dadgum-plek bezat. Langzaam begon hij op me te groeien. Het is moeilijk om je te rot te voelen met een gelukkige puppy in de buurt.

Charlie zou het daar niet mee eens zijn, zoals je op de foto hierboven kunt zien. Hij wil graag dat Blue een wandeling maakt. Hij zou graag willen dat Blue in een kreek springt. Hij wil graag dat Blue een lange wandeling maakt vanaf een korte pier... of op zijn minst teruggaat naar het huis van Josh waar hij thuishoort. En blijf daar . Voor altijd.

99 engel nummer tweelingvlam

Want in gelukkiger tijden had Charles de leiding.

En hij was degene die de dadgum-plaats bezat.

Hij maakte Hamiltons leven zuur, dat is wat hij deed.

Maar Blue heeft dat allemaal veranderd. Nu is Blue de pijl. En Charlie is het doelwit. Het is echt niet waar Charlie voor getekend heeft.

Maar maak je niet al te veel zorgen om Charlie.

Want met de verdwijning van Nell, het warme weer buiten en Blues overdreven uitbundige geest, hebben we Charlie vaker het huis binnen laten komen en met ons optrekken. Het heeft de klap voor hem een ​​beetje verminderd.

148 engel nummer liefde

Maar het is nooit zonder voorwaarden.

Als hij naar binnen wil, moet hij zich aan onze regels houden.

En dit regel is mijn favoriet:

Leven. Het draait allemaal om afwegingen, nietwaar?

Charlie leert dit elke dag meer en meer.

Wacht maar tot je hem ziet in de American Girl schort van mijn dochter.