Hoop

Hope

Opmerking van PW: ik wil je graag bedanken, Mark Spearman, voor je mooie post. En om me te laten huilen op een maandagochtend. –Je huilende vriend, Ree

zelfgemaakte haarmasker voor beschadigd haar

Hoop is het ding met veren, dat zit in de ziel...

Als de dichteres Emily Dickinson The Shawshank Redemption had gezien, had ze over Andy Dufresne geschreven. Hij is de ten onrechte beschuldigde man die 20 lange jaren verdraagt ​​achter de grijze muren van een formidabele en legendarische gevangenis in Maine.

Hij verdraagt ​​niet alleen, hij overstijgt. Omdat er, in zijn woorden, plaatsen in de wereld die niet van steen zijn, en iets in ons dat ze niet kunnen bereiken, dat ze niet kunnen aanraken, dat is van jou.

Wat is er met Shawshank dat ons niet loslaat?

Om te beginnen is er een alchemie in de acteurs die samenkwamen voor deze film, te beginnen met Morgan Freeman, die nooit zijn verdiende loon heeft gekregen als Laurence Oliver van Amerika. Niemand anders heeft zijn mix van gravitas en nederigheid. Hij is in staat om het beste van ons en het beste in ons over te brengen. Tim Robbins heeft veel zorg besteed aan de Andy die we hebben leren kennen. In plaats van het scherm te domineren, laat hij ons zien hoe de personages met en om hem heen omgaan, en het verhaal door hem heen beweegt.

Andy's innerlijke leven is een beetje een mysterie. Zoals hij erkent, is hij een moeilijk te kennen man. Als een gesloten boek. Maar we hebben Red om zijn reis in kaart te brengen.

Hij slenterde, als een man in een park zonder zorgen of zorgen in de wereld. Alsof hij een onzichtbare jas aan had die hem van deze plek zou afschermen. Ja, ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat ik Andy vanaf het begin leuk vond.

heilige barbara gebed voor liefde

Ik las dat de studio Tom Cruise en Harrison Ford probeerde te casten als respectievelijk Andy en Red. De originele Red uit de novelle van Stephen King was een Ier van middelbare leeftijd. Beide zijn prima acteurs. Maar dat zou een Tom Cruise-film zijn geweest, en misschien niet een erg goede. En we zouden dit gesprek nu niet hebben.

Kapitein Byron Hadley: Drink op terwijl het koud is, dames.

De bijrollen zijn overal geweldig - James Whitmore, Gil Bellows, William Sadler, Mark Rolston. Ik ben vooral altijd verbaasd geweest over het vermogen van Clancy Brown om een ​​sadistisch monster te spelen. Hij is, in werkelijkheid, een aardige jongen uit Ohio, uit een volleerd gezin. Als jonge verslaggever interviewde ik zijn vader Clarence, een kandidaat voor gouverneur. Toch is hij daar, precies als de woedende, gewelddadige en grofgebekte kapitein Hadley.

De directeur van Bob Gunton, Samuel Norton, verdient een speciale categorie, voor het ijskoude kwaad. Je weet wel wat ik bedoel, nietwaar? Of ben ik OBUTUS?

Warden Norton: Verlossing ligt binnenin.

Andy is niet gespaard gebleven van de verschrikkingen van de gevangenis. We kijken, via Red, en we denken dat hij kan breken. Maar hij gaat verder en klampt zich stilletjes vast aan de hoop.

Mensen vinden allerlei berichten in Shawshank. Over vriendschap, loyaliteit, geloof. Ik heb ooit met een man gewerkt die legendarisch was vanwege zijn doorzettingsvermogen. Als hij besloot dat hij loonsverhoging verdiende, of een fatsoenlijk kantoor met een deur in plaats van een hokje, was hij meedogenloos. Hij zou memo's schrijven naar zijn baas, HR bellen, vergaderingen regelen met wie hij dacht dat hij zijn zaak kon bevorderen, tot en met het punt waarop humorloze gezagsdragers, mensen die hem kwaad konden doen, ernstig geïrriteerd raakten.

Op een dag vroeg ik hem waarom. Hij glimlachte en sprak over de brievencampagne van Andy Dufresne om nieuwe boeken voor de Shawshank Prison Library te krijgen. Zes jaar lang schrijft Andy wekelijks naar de Senaat van de staat Maine om financiering aan te vragen, en nadat honderden brieven zijn genegeerd, is er één niet. Mijn vriend haalde deze gelijkenis aan alsof hij de Schrift citeerde.

Ik herinner me de schijnbaar saaie dag waarop een memo in de inbox van mijn collega belandde, waarin toestemming werd verleend voor een lang gezochte trainingsconferentie. Tot mijn verbazing had de moeilijkste schroef ooit om een ​​budget te beheren $ 250 losgeschud voor mijn vriend om een ​​seminar bij te wonen. Onze harten vlogen omhoog.

Aan het eind van de dag denk ik dat de centrale boodschap van Shawshank is dat het geen boos verzet is dat onderdrukking verslaat. Het is het vermogen om onze waardigheid en ons zelfgevoel intact te houden. Een opmerking gemaakt toen Andy, opgesloten in het kantoor van de directeur, Mozarts huwelijk van Figaro aanhaalt.

gebeden voor reizende genade

Ik zeg je dat die stemmen stegen, hoger en verder dan wie dan ook op een grijze plek durft te dromen. Het was alsof een prachtige vogel in onze grauwe kleine kooi fladderde en deze muren deed verdwijnen, en heel even voelde elke laatste man in Shawshank zich vrij.

De film heeft een betekenis die grenzen overschrijdt. Om de een of andere reden zijn de Britten er dol op. In een onderzoek van de BBC stond Shawshank op nummer één in Engeland als favoriete film aller tijden. Eerder deze zomer waren er nieuwsberichten over een storm die de eigenlijke eik splijt waar Andy zijn boodschap voor Red achterlaat. Die grote boom zo uit een gedicht van Robert Frost, waaronder je een steen zou kunnen vinden die geen aardse zaken heeft in een hooiveld in Maine. Het meest complete verslag van deze gebeurtenis vond ik online uit het VK, in de krant The Guardian.

Je kunt de boom natuurlijk nog steeds gaan bekijken. Het is een van de tientallen filmlocaties op iets genaamd The Shawshank Trail, samengesteld door het plaatselijke bezoekersbureau in Mansfield, Ohio. Een groot deel van de film werd daar opgenomen, de belangrijkste scènes in het oude Ohio State Reformatory.

Ik ben opgegroeid in deze nek van het bos. Mansfield was de volgende stad. Het was de plek waar je naartoe zou rijden als je een andere film wilde zien dan die in onze eenzame bioscoop.

Het Bissman-gebouw in het centrum stond in voor het hotel waar Brooks, de levensgenieter en zachtaardige gevangenisbibliothecaris, het leven na Shawshank probeert en faalt. De kringloopwinkel op Orange Street diende als het station waar Red zenuwachtig een kaartje koopt voor een Trailways-bus op weg naar Ft. Hancock, Texas. Als je honger krijgt, stop dan bij Ed Pickens' Cafe on Main voor een heerlijke Shawshankwich.

In zekere zin beschrijft het verhaal twee vrienden in een 20-jarig debat over de aard en de waarde van hoop. Rood is de hoop gaan vrezen als verraderlijk, gevaarlijk. Voor Andy is hoop een goede zaak, misschien wel de beste, en geen enkele goede zaak sterft ooit.

De transformatie van Red lijkt pas te duren als Andy weg is.

Ik moet mezelf eraan herinneren dat sommige vogels niet bedoeld zijn om te worden gekooid. Hun veren zijn gewoon te fel en wanneer ze wegvliegen, verheugt het deel van jou dat weet dat het een zonde was om ze op te sluiten zich, maar toch, de plek waar je woont is zo veel saaier en leeg dat ze weg zijn. Ik denk dat ik gewoon mijn vriend mis.

Er is een mooi keerpunt, na Reds voorwaardelijke vrijlating, wanneer hij durft te dromen van een minder somber leven, op een warme plek zonder geheugen.

engelennummers 1234

Mensen gebruiken het woordpictogram om alles te beschrijven, van realityshows tot merken mayonaise. Maar Shawshank is iets geworden dat veel verder gaat dan de visie en het talent van degenen die het hebben gemaakt. Zoals alles wat echt belangrijk voor ons is, kennen wij, en niet anderen, de betekenis toe.

Hoewel ik kan vertellen hoe deze film anderen raakt, heb ik geen manier kunnen vinden om mijn eigen gevoelens te beschrijven elke keer dat ik hem zie. Maar ze zijn ergens in de woorden van Red aan het einde, in de dromen van een eenvoudige man van vrijheid en verbondenheid.

Ik merk dat ik zo opgewonden ben dat ik nauwelijks stil kan zitten of een gedachte in mijn hoofd kan houden. Ik denk dat het de opwinding is die alleen een vrij man kan voelen, een vrij man aan het begin van een lange reis waarvan de conclusie onzeker is. Ik hoop dat ik de grens over kan. Ik hoop mijn vriend te zien en hem de hand te schudden. Ik hoop dat de Stille Oceaan net zo blauw is als in mijn dromen. Ik hoop.