Goede vrienden, goede taart

Good Friends Good Pie

De taartworkshop in de Lodge was een van de meest informatieve (en calorierijke) dagen die ik heb meegemaakt. Pam , mijn vriendin uit Oregon, reisde met haar twee dochters om een ​​kleine groep taartstudenten (waaronder ikzelf) te leren hoe ze de perfecte korst kunnen maken en hoe ze alles kunnen maken, van bessentaart tot quiche tot kleine taartjes tot omzet.

Het weekend begon eigenlijk vrijdag. Hier is hoe het ging.

1. Pam en haar meisjes, mijn vriend april en haar dochter, en mijn jongste dochter en ik kwamen bij de Lodge samen voor het diner.

2. We hebben te veel gedaan. Of misschien was ik dat gewoon.

3. Cowboy Josh belde en zei De paarden zijn klaar - jullie kunnen naar de schuur komen!

4. Ik heb opgehangen. Dit is een essentieel onderdeel van het verhaal. Niet echt.

5. Ik zei tegen iedereen dat ze hun spijkerbroek en laarzen moesten aantrekken omdat het tijd was om paard te gaan rijden met Cowboy Josh. Ik moest Pam ervan overtuigen dat teenslippers niet zouden werken.

Ik heb het geprobeerd. Achillespezen waren gescheurd.

6. Terwijl we de deur uitliepen, wendde ik me tot Katie, Pams ongelooflijk mooie en hoogzwangere oudere dochter, die haar dertien maanden oude zoon Evan op haar heup had.

Laat me hem hier houden zodat je met de meisjes naar beneden kunt gaan, bood ik aan, terwijl ik mijn armen uitstak.

Oh, zei Katie. Weet je het zeker?

Absoluut! Ik drong erop aan. Ik moet toch de keuken schoonmaken, en op deze manier zijn je armen vrij.

vogel geraakt raam nog in leven betekenis

7. Katie ging op mijn aanbod in en bedankte me voor het gebaar. Maar wat ze niet wist, was dat ik mijn redenen had, en ze waren allebei egoïstisch:

een. Ik droeg een witte spijkerbroek. Ik heb de neiging om dit de laatste tijd te doen wanneer er paarden in het spel zijn, dus ik ben automatisch vrijgesteld van het belasten van mijn lies.
b. Ik wilde wat een-op-een tijd doorbrengen met die mooie, blonde, lieve, dierbare engel van een kind. We moesten een band opbouwen.

8. De meisjes vertrokken en ik maakte de keuken schoon terwijl ik af en toe Evan stukjes Tupperware overhandigde om op de grond te bonzen. Toen gaf ik hem mijn mobiele telefoon en liet hem liedjes kiezen waar hij naar wilde luisteren.

9. Evan en ik gingen naar The Farmer and the Cowman en ik leerde hem tweestappen.

10. De meisjes kwamen terug, we omhelsden elkaar en zeiden welterusten, toen gingen mijn dochter en ik terug naar ons huis.

11. Ik vertelde Marlboro Man dat ik morgen nog een baby wilde hebben. Maar hij sliep toen ik het hem vertelde, dus ik heb nog steeds niet bevestigd dat hij me hoorde.

De volgende ochtend kwamen de gasten.

Dit was de tabel met ingrediënten voor het vullen. Appels, bessen, kersen, tomaten, kaas, olijven ... het was een prachtige overvloed aan kleur.

Pam demonstreerde het maken van de taartbodem...

Het rollen van de korst…

Het in de pan leggen…

De topping erop en afdichten en de randen plooien.

Zo fluit ik de randen van een taart:

Ik vouw het onder zich en sla het kapot om te voorkomen dat het uit elkaar valt. Dan noem ik het rustiek en zet ik het in de oven.

Maar misschien word ik ooit net als Pam.

Voordat we ons er allemaal in groeven en onze eigen taarten maakten (en iedereen daar- iedereen – maakten hun eigen taarten) we groeven in een paar van de taarten die Pam de avond ervoor had gemaakt.

spirituele betekenis van jeuk

Dit was absoluut om voor te sterven. Perfecte bessen. Perfecte korst.

Oh, en begrijp dit: ik pakte een blikje Reddi-Whip uit de koelkast en zette het voor Pam neer om te zien wat ze zou doen. Ze schreeuwde, deinsde toen terug en beval toen dat het onmiddellijk uit het huis moest worden verwijderd.

Toen slenterde haar twee dochters naar hen toe en spoot enorme porties op hun stukken taart. Dit eten we nooit, zeiden ze.

populaire cadeaus voor 13-jarige jongen

Pam schudde alleen maar haar hoofd.

Toen had ik de plotselinge drang om het Reddi-Whip-mondstuk in mijn mond te steken en te spuiten tot mijn oogbollen uitpuilen. Maar goed nieuws! Ik was in staat om mezelf te beheersen voor mijn gasten! Ik verander elke dag meer.

Dus toen kwamen de gasten binnen en gingen ervoor. Iedereen mengde zijn eigen partij deeg...

Daarna rolden ze hun eigen korst uit tussen twee stukken perkament.

Dit is Blake, en hij was een van de winnaars van het taartweekend. Hij was de enige man die aanwezig was, behalve Charlie, en hij maakte taart alsof het niemand iets aangaat. Zo'n lieve jongen.

Het was zo leuk om iedereen aan het werk te zien.

De vulling ophalen…

Mixen in kommen...

En hun creaties naar de oven dragen.

Oh, en mijn dochters en hun vriend, die met haar moeder uit Oklahoma City kwam, speelden Truth or Dare achter in de Lodge. Dit was duidelijk een soort van durf. Ik denk dat mijn oudere meisje de hele lodge moest runnen en Caw! als een kraai.

Kinderen. Ze zijn zo onvolwassen!

Liefs, mevrouw Reddi Whip.

Sint-Elizabeth van Portugal gebed

Pam was opmerkelijk. Urenlang sprak ze... en instrueerde... en verduidelijkte... en legde uit. En hoewel sommige workshops de neiging hebben om rond de drie uur te sissen, raasde deze de middag razendsnel door. Er was geen enkel moment van rust. Pam inspireerde echt iedereen om erin te springen en het te proberen. En toen ze allemaal één voor één hun taarten uit de oven haalden, was de voldoening op hun gezichten zo'n mooi gezicht.

We hebben taart gemaakt op taartdag.

Oh, hebben we ooit taart gemaakt.

Maar belangrijker…

Iedereen vertrok met een glimlach.

Bedankt, lieve Pam, voor het delen van je gaven met anderen.