De echte cowgirl hier in de buurt

Real Cowgirl Around Here

Toen we afgelopen maandag met kalveren bezig waren op de boerderij, sprong mijn schoonzus, Missy, in het hok en touwde een tijdje.

patroonheilige van veilig reizen

Toen ik zag hoe ze met succes het ene kalf na het andere touwde, wekte bij mij veel emoties op.

Mijn primaire reactie was ' Girlpower! Ga, Missy! Je laat die nietsnutte cowboys zien hoe het is werkelijk gedaan! Woehoe! Jaaaa! Yahoo jippie !'

Het andere waar ik aan denk is dat terwijl ik kon kan zijn paardrijden om mijn leven te redden, en onder de juiste omstandigheden, ik conditions macht een touw kunnen gooien en het daadwerkelijk om het hoofd of de hielen van een kalf laten landen, maar alleen als de goden in mijn voordeel zijn ...

…Ik zou nooit- OOIT - beide dingen tegelijk doen. Kijk eens naar Missy in actie; ze is een absolute studente. En wat doe ik hier eigenlijk? Wat probeer ik precies te bewijzen? Ik ben een belachelijk stadsmeisje dat vastzit op het platteland en wanhopig probeert de rol te spelen. Dan kijk ik naar Missy, de echte cowgirl hier, en besef dat ik niemand voor de gek houd. En dan begin ik te denken dat ik het gewoon moet inpakken en terug moet gaan naar L.A., waar de vrouwen zwarte pumps dragen en er wordt niet verwacht dat ze kuiten vastbinden. Ik laat Missy gewoon voor deze plek zorgen - ze weet duidelijk wat ze doet. Bovendien zijn haar borsten veel groter dan de mijne. En het spijt me dat ik er zo mee uitkom, maar ik hou het gewoon echt vanmorgen. En ze kan ook koken, de meid. ( Vanmorgen een nieuw recept van haar op de foodblog! )

voetafdrukken in het zand gedicht

Maar op momenten als deze, precies op het moment dat ik het gevoel heb te verdrinken in twijfel aan mezelf, net als ik luchtvaartmaatschappijen begin te bellen om de vluchtschema's naar LA te controleren, stromen de woorden van mijn Marlboro Man in mijn bewustzijn - woorden die hij me vaak heeft herhaald, maar die ik geneigd ben te vergeten wanneer ik Missy in al haar lieflijkheid en gratie op een van onze knappe rossen zie: ' Schat, als ik een meisje had gewild dat kuiten kon strikken, zou ik er een zijn getrouwd '

Oke. Ik voel me beter nu. Ik ben ook iemand, dangit! Tuurlijk, ik ben een beetje een stadsmeisje, en misschien snap ik het niet heel zo vies als Missy, en misschien als ik paard rijd, zoek ik altijd naar de veiligheidsgordel, en misschien ook niet precies weet hoe je een touw moet gooien.

Maar ik heb andere waardevolle vaardigheden. Ik kan Missy bijvoorbeeld zeker kraken. Zoals hier— Ik omgord Ethel Merman terwijl ze voorbij reed. Dat moet toch ergens voor tellen?

Nou, ik moet rennen, mensen! Hierna ben ik de rest van de dag bezig met mijn roping skills:

Veel liefs, pioniersvrouw