Ouderschap

Parenthood

Door Melanie Shankle | De Big Mama-blog .

Weet je hoe je soms over een show hoort en je denkt bij jezelf dat je die show misschien leuk vindt? Maar dan vergeet je je DVR in te stellen om het op te nemen en krijg je uiteindelijk het gevoel dat er te veel afleveringen zijn verstreken en dat je het nooit meer inhaalt en het hele ding verpest is?

Terwijl ik die laatste zinnen lees, realiseer ik me dat niemand anders misschien zo geobsedeerd is door deze dingen als ik.

Hoe dan ook, dat is wat er met mij gebeurde met de show Ouderschap .

Toen het ongeveer drie jaar geleden voor het eerst verscheen, maakte ik een mentale notitie dat ik het moest bekijken. Ik bedoel, ik hield van de film Ouderschap met Steve Martin en dus leek het logisch dat ik de tv-show daarop gebaseerd zou willen hebben. Om nog maar te zwijgen van het feit dat ik een ouder ben en dus is het logisch om te denken dat ik meer gemeen heb met een show zoals Ouderschap in plaats van, zeg maar, Roddelster .

(Om eerlijk te zijn. Er is geen enkel deel van mijn leven dat ook maar in de verste verte lijkt op rijke tieners in Manhattan die fantastische kleding dragen en veel te veel tijd hebben om manipulatieve plannen te bedenken.)

Maar ik heb er nooit naar gekeken. Hoewel zoveel mensen me vertelden hoe goed het is en over het ongelooflijke schrijven en, belangrijker nog, hoe je aan het einde van elke aflevering in huilen uitbarst. Dat is een heel belangrijke dynamiek voor mij omdat lachen door tranen mijn favoriete emotie is.

(Bonuspunten voor wie dat zei en in welke film.)

Mijn enige excuus is dat het in een periode in mijn leven moet zijn geweest waarin ik niet dacht dat ik nog een show van een uur kon persen. Misschien was het in de dagen voordat ik het opgaf Grey's Anatomy voor altijd omdat MIJN WOORD OVER ALLE SLECHTE DINGEN DIE IN EEN ZIEKENHUIS GEBEUREN.

Deze zomer had ik echter wat tijd over en een tv-leegte in mijn hart. Dus ik zette de Netflix in de rij en besloot een paar afleveringen te kijken van Ouderschap om te zien waar alle ophef over ging.

En zes dagen later stond ik op van de bank.

Ik heb sindsdien niet meer zo van een show gehouden Vrijdag nacht lichten . Dat is logisch, aangezien beide shows zijn geschreven en geproduceerd door Jason Katims. En hoewel ik nog steeds graag naast Coach en Tami Taylor zou willen wonen, zou ik net zo blij kunnen zijn als de familie Braverman ermee instemt me te adopteren en me vakantie met hen door te laten brengen en gewoon rond te hangen.

Als je de film hebt gezien Ouderschap , dan ken je het uitgangspunt. De show richt zich op de familie Braverman. Craig T. James en Bonnie Bedelia zijn de ouders van vier volwassen kinderen, gespeeld door Peter Krause, Lauren Graham, Erika Christensen en Dax Shepard.

Het volgt hun strijd en triomfen terwijl elke generatie probeert uit te vinden hoe ze door de lastige wateren van het ouderschap en het leven in het algemeen kunnen navigeren. Het zit vol met gelach en hartzeer en momenten die je het gevoel zullen geven dat de schrijvers je huis misschien hebben bespioneerd. De muziek in elke aflevering laat je naar iTunes rennen, de casting is fantastisch en het schrijven is fenomenaal.

Het is in één woord briljant.

En je zult waarschijnlijk minstens één keer per aflevering huilen.

Nu zit ik hier gewoon met mijn vingers te tikken tot het nieuwe seizoen later deze maand begint.