My Favorite Things Limoges Boxes
Ik heb de laatste zes maanden van mijn leven in verzengende details de gebeurtenissen opgeschreven die ertoe hebben geleid dat ik mijn stadsbestaan opgaf voor een leven met Marlboro Man. In mijn liefdesverhaal vertel ik (opnieuw, in verzengende details) mijn breuk met mijn oude vriend, California James, en alle rockiness die daarop volgde. Wat ik niet doen Adequaat vermelden is dat ... nou ja, James was eigenlijk een heel aardig en fatsoenlijk persoon. Natuurlijk gebeuren scheidingen nooit in een vacuüm en ik had duidelijk meer dan een paar zorgen over hem, maar ik heb net zoveel bijgedragen aan onze onverenigbaarheid als hij.
Een ander ding dat ik niet voldoende in het liefdesverhaal heb beschreven, is hoe geweldig de ouders van James, Bob en Sue, waren en hoe goed ze voor me waren. Omdat ze wisten dat ik ver weg was van mijn eigen woonplaats, verwelkomden ze me onvoorwaardelijk in hun Newport Beach-pad en gaven ze me nooit het gevoel dat ik een vervelende roodharige indringer was, wat precies is wat ik was. Bob en Sue lieten me koken in hun keuken, lieten me op hun mooie banken vegen en Nintendo Boxing spelen met hun zoon, en nodigden me zelfs uit om met hun familie naar Palm Springs te gaan met Pasen. Soms vond ik het leuk om te denken dat ze me zelfs meer mochten dan James, hoewel ik nooit echt zeker wist waarom ik dat een prestatie vond. Dat moet ik in therapie onderzoeken.
Bob en Sue waren hondenmensen, en wetende hoe gek ik was op onze familiehond, Puggy Sue, stuurden ze me deze prachtige Limoges (uitgesproken Lee-mozh ) doos voor Kerstmis een jaar:
Het was de eerste kerst nadat ik weer naar huis was verhuisd nadat ik Californië had verlaten - toevallig dezelfde kerst die ik tegenkwam een zekere Wrangler-dragende cowboy in een bepaalde bar in het centrum . Bob en Sue wisten op dat moment dat James en ik aan het vervagen waren, maar omdat ze wisten hoeveel ik van zowel mopsjes als Limoges-dozen hield, maakten ze toch het gebaar. Dat is slechts één voorbeeld van hoe aardig ze waren.
Limoges dozen zijn kleine porseleinen meesterwerken, handgemaakt en handbeschilderd in het gebied rond Limoges, Frankrijk.
Limoges verwijst niet naar a merknaam van handbeschilderde porseleinen dozen, maar verwijst in plaats daarvan naar de gebied van Frankrijk waar ze worden gemaakt. Boven het merkteken (op de binnenkant van de deksel van de doos) staat de firmanaam Artoria.
Limoges-dozen zijn scharnierend en hebben altijd een kleine verrassing in de doos, waardoor de dozen onweerstaanbaar zijn voor de groezelige vingers van mijn vier punkers, voor wie ik heb besloten de verdomde dingen te verbergen - tenminste tot ze twintig zijn. Maar ik begrijp de aantrekkingskracht - het is moeilijk om je handen van ze af te houden.
Toegegeven, Limoges dozen hebben helemaal niets te maken met mijn leven op een drukke, stoffige veeboerderij. Ze serveren ook? geen enkel praktisch doel , behalve, denk ik, met een ring of een pil. Toch heb ik Limoges-boxen altijd extreem verslavend gevonden. Het leuke van Limoges-dozen is dat er duizenden en duizenden verschillende ontwerpen zijn om uit te kiezen, en je zult zeker een doos vinden die bij elke gelegenheid - of voorbijgaande fase - in je leven past. Toen mijn geliefde zus, Betsy, afstudeerde en in de grote stad ging wonen, gaf ik haar een Limoges-doos die eruitzag als een kleine, ouderwetse telefoon om haar eraan te herinneren me te bellen. De dag dat ik met Marlboro Man trouwde, stopte mijn moeder een Limoges-cowboylaars in mijn huwelijksreiskoffer. En mijn lieve, lieve vader, om de geboorte van mijn eerste dochter te herdenken, gaf me een Moeder de Gans Limoges... hoewel ik op dat moment niet helemaal zeker wist of ik de vergelijking op prijs stelde.
In de komende maanden, of je dat nu per se wilt of niet (en als je dat niet doet, vergeef me dan) zal ik al mijn Limoges-boxen met je delen. Als ik zelfs maar een van jullie in een Limoges-verslaafde verander, nou - ik zal het gevoel hebben dat ik iets in mijn leven heb bereikt.
Ze zijn gewoon zo charmant.
