Ochtend, uitstekend en eerlijk and

Morning Excellent Fair

Tot ik 104 ben en niet meer kan typen vanwege mijn knoestige, jichtige vingers, zal ik naar foto's zoals deze van de opkomende zon boven onze vijver kijken en aan niets anders kunnen denken dan William Styrons laatste regel uit Sophie's Choice, die eigenlijk is geleend van dit Emily Dickinson-gedicht:

Ruim dit bed op.
Maak dit bed met ontzag op;
Wacht daarin tot het oordeel breekt
Uitstekend en eerlijk.

kerstcadeaus voor schoondochters

Wees zijn matras recht,
Wees zijn kussen rond;
Laat geen gele ruis van zonsopgang
Onderbreek deze grond.

In de roman heeft Stingo, een jonge schrijver, zojuist zijn dierbare vrienden Sophie ontdekt, een Poolse overlevende van de Holocaust die ongeveer net zoveel emotionele pijn heeft doorstaan ​​als een persoon kan verdragen, en Nathan, haar briljante maar paranoïde schizofrene minnaar, dood in elkaars armen na het plegen van zelfmoord door inname van cyanide. Terwijl Stingo diepbedroefd is (hij was diep verliefd op Sophie en probeerde tevergeefs haar van haar verdriet te redden), denkt hij helemaal aan het einde van het boek na. Hier is de laatste alinea:

En zo eindigde mijn ontdekkingsreis ... op een plek zo vreemd als Brooklyn. Ik liet de woede en het verdriet los voor Sophie en Nathan en voor de vele anderen die slechts enkele van de afgeslachte en verraden en gemartelde kinderen van de aarde waren.

Ochtend: uitstekend en eerlijk.

____________________

zwart-witte vlinder betekenis

En dat zijn de woorden die me te binnen schieten elke keer als ik een glimp opvang van de opkomende zon boven onze vijver.

Niet dat ik noodzakelijkerwijs van dezelfde plaats kom als Stingo...

Maar nog steeds.