Ergens naar uitkijken

Looking Forward

Dag vrienden! Ik hoop dat je al hebt kunnen rondkijken op de nieuwe website. Sommigen van jullie weten misschien dat ik in 2006 als nieuwe blogger met Confessions of a Pioneer Woman begon. Toen ik de site begon, was ik nog in de dertig (!), mijn vier kinderen waren klein (en mijn taille ook, maar dat is een ander verhaal voor een andere keer), en bloggen was een relatief nieuwe grens.

Voor visuele context is hier een foto van mijn derde kind, Bryce, rond de tijd dat ik mijn blog begon:

hot fudge saus gezoete gecondenseerde melk

Bryce, 3 jaar oud

En dit is Bryce vandaag:

Bryce, leeftijd 17

Excuseer me terwijl ik ga huilen. Oké, ik ben terug. Het punt is dat deze website al jaren en jaren deel uitmaakt van het leven van mij en mijn familie, en de bewaarder is van enkele van mijn meest dierbare foto's, herinneringen en (vaak rare en gekke) verhalen.

Het bevat ook enkele van mijn meest geliefde recepten. Dit zal je misschien verbazen, maar lang geleden was het nooit mijn bedoeling om foodblogger te worden (destijds bijna een niet-bestaande term!) Maar op een avond, een paar maanden nadat ik mijn persoonlijke blog was begonnen, besloot ik om foto's te maken van het proces van het koken van mijn man, Ladd, een biefstuk, en post de stapsgewijze instructies. Hier is de biefstuk die ik die noodlottige dag online deelde (haha):

hoe maak je een eierwas?

Mijn vaardigheden op het gebied van voedselfotografie lieten toen een beetje te wensen over (ahem), maar dat leek me niet te dwarsbomen. Van daaruit werd een beest losgelaten, en ik bleef jarenlang recepten delen, wat uiteindelijk leidde tot een kookboek en (slik) mijn show op Food Network! Het leven is soms erg grappig.

Bloggen is altijd mijn eerste liefde geweest, maar naarmate mijn kinderen ouder werden en het leven drukker werd, werd het voor mij steeds moeilijker om dit alleen voor elkaar te krijgen. Dus ik ben erg blij (extatisch!) dat deze nieuwe versie van The Pioneer Woman er is.

(Ik wilde gewoon een foto van Ladd erin gooien voor het geval je vandaag een cowboy zou moeten zien. 😎)

De grootste verandering is dat er zoooo veel inhoud zal zijn! Ik zal hier nog steeds zijn om verhalen te schrijven en recepten te delen, maar ik zal ook achter de schermen zijn met mijn kleine maar machtige team, werkend aan ideeën voor artikelen, quizzen, winkeltips, receptgalerijen, kleding, cadeau-ideeën, film discussies... er is geen limiet aan de onderwerpen die we gaan behandelen, en de updates zullen dagelijks komen - soms meerdere keren per dag! Ik kijk er zo naar uit om weer contact te maken met deze website, en met jullie allemaal.

Zonsopgang, Drummond Ranch

Persoonlijk hoop ik dat het goed met jullie gaat. Mijn god, onze wereld is op dit moment zo onvoorspelbaar. Wat een jaar is 2020 geweest; het is overweldigend om te bedenken hoeveel mensen hebben verloren en geleden. Er is zoveel opschudding en verdriet geweest – eerst de Covid-19-pandemie en de daaruit voortvloeiende sluiting, en nu de tragische, zinloze dood van George Floyd.

Op sociale media las ik de zin '2020 is geannuleerd!' keer op keer, maar ik weet niet zeker of dat het juiste idee is. Ik zag een paar dagen geleden een vervolgpost, in de nasleep van de protesten en de toegenomen gesprekken over raciale ongelijkheid en onrecht in ons land. Ik parafraseer de post, maar het suggereerde in feite dat we in plaats van 2020 te 'annuleren' er misschien van moeten leren: dit zou zelfs een van de belangrijkste jaren van ons leven kunnen worden, wanneer echte groei, vooruitgang en verandering beginnen te gebeuren. Voor mij voelt het nu heel anders, dit collectieve verlangen om dingen beter te maken. Ik weet dat ik wil doen wat ik kan doen om te groeien en te leren, zodat ik deel kan uitmaken van die verandering, en ik hoor datzelfde gevoel van zoveel mensen. Ik kan niet anders dan hoopvol voelen.

Bedankt dat u hier bent, vrienden. Ik kijk zo uit naar wat komen gaat.

wat is het beste type kerstboom?