Lodge Part 4 Before
Tijdens elk groot huisverbeteringsproject komt er een moment dat de eigenaar van het huis plotseling in paniek raakt. Meestal is het na de sloopfase maar voordat er iets nieuws is gebouwd, en je denkt bij jezelf: wat heb ik gedaan? En je probeert manieren te bedenken om weer in elkaar te zetten wat een ploeg vijandige arbeiders twee weken lang uit elkaar heeft gehaald. Je wilt achteruit rennen, op terugspoelen drukken, het ding gewoon terugzetten naar hoe het ervoor was. Voor de voorhamers. En voor de vernietiging.
De manier waarop ik ermee omga is, ik kijk naar de voor foto's. Dan kijk ik naar de huidige foto's, en ik voel me nog slechter. Maar het geeft me tenminste iets te doen, zodat ik niet op mijn vingernagels bijt en me afvraag wat Marlboro Man en ik in vredesnaam hebben aangericht.
Nou, dat en het is ook nog REEEAL FUN.
Hier is de voorkant van The Lodge, eerder.
En hier is het nu. Gedurende. Daarna zal het er heel anders uitzien.
Op naar meer aangename zaken, hier is de woonkamer ervoor, waar Marlboro Man en ik samen onderzeeërfilms keken. En hield te allen tijde alle vier de voeten op de grond.
Hier is het nu, de transformatie van de open haard is in volle gang. Het is nu wat stoffiger. Hoest hoest. Grap. Blech.
Hier is het uitzicht over de eettafel. De spiegels waren bedekt met oude riemgespen.
veilig rijden gebed voor veilig reizen
Nu zijn de spiegels weg, en die vervelende muur ook. En hier komt de nieuwe keuken. En ik moet een keer met jullie praten over de keuken. Niet vandaag, maar ooit.
Over de keuken gesproken, hier is de oude. Ik heb hier menig Chicken Fried Steak leren maken. Ah, zulke dierbare, dierbare herinneringen aan vet en meel.
Hier is nu de oude keuken, die uiteindelijk de nieuwe ingang van het huis zal zijn.
Kunnen we dit allemaal opruimen en vergeten dat dit ooit is gebeurd?
Ik vroeg het me af.
Hier is een van de oude, gezellige en schilderachtige slaapkamers.
En hier is het nu. Kijk, ik wed dat we al dat stof kunnen opvegen, de bedden erin kunnen stoppen, en dat niemand het zou merken. Behalve het niet-binnen-sanitair ding. Maar is dat spul niet erg overschat?
Nog een slaapkamer…
Weg met de wind . En die tegelvloer?
Vroeger was het iets groters. Het was vroeger een badkamer .
Hier is nog een slaapkamer.
Het is nu de woonkamer.
Leven. Het is niets anders dan een reeks passages, overgangen en soms pijnlijke veranderingen.
Excuseer me terwijl ik achtendertig minuten ga huilen.
Dit is een stapel buit die ik in de keuken van The Lodge vond voordat de sloop begon.
Dit is dezelfde stapel spullen. Alleen nu is het binnen mijn keuken.
Hé, ik zag het, ik wilde het, en ik nam het, oké? Het is als mijn eigen persoonlijke versie van Veni, Vidi, Vici. Ik zag. Ik wilde. Ik nam. Amen.
Ik word altijd heel blij als ik foto's van mijn keuken zie en er een grote gootsteen vol vuil afwaswater is en mijn sproeier erin ondergedompeld is.
Ik hou het gewoon echt, mensen. Dat is alles wat ik kan doen.
Oh. Een ding dat niet is veranderd?
Dit. We twijfelen of we het bord moeten houden of weghalen. Wat denk je? Is een woord van vier letters werkelijk een godslastering als het daadwerkelijk verwijst naar een stof die aan laarzen kleeft? Zolang het niet wordt gebruikt als een uitroep of een vloek, is het dan echt inherent slecht?
Ik vraag hier om uw eerlijke mening. De toekomst van het The Lodge-project hangt af van deze ene kwestie.
nee
{democracy:11} Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io Advertentie - Lees hieronder verder
