Dag 177: Transformatie

Day 177 Transformation

Het dek, in al zijn hout- en stenen glorie, is zo goed als compleet, en ik ben zo blij dat we niet hebben gewacht tot de binnenkant van The Lodge klaar was voordat we eraan begonnen. Want als we nu voor het eerst naar The Lodge rijden, kunnen we meteen de vruchten zien van ons (en de aannemers) werk van de afgelopen vijf maanden... en kunnen we even vergeten dat er nog veel te doen is Doen. Dus laten we een wandeling maken langs Lodge Deck Memory Lane, zullen we? Het is een leuke plek om te bezoeken.

Dit was de zeer onopvallende lodge, nadat we het oude dek hadden gescheurd, dat over de hele lengte van het huis uit ongeveer drie voet loopruimte bestond.

Hier is het oude dek. Wauw, Nelly. Dat ding was echt bergafwaarts gegaan, nietwaar? Maar dit was De veranda - dezelfde waarnaar wordt verwezen in het meest recente hoofdstuk van Black Heels - dus ik krijg altijd kippenvel als ik naar deze foto kijk. Ik kan ook beginnen te zweten en mezelf te koelen. Maar dat is een ander verhaal voor een andere keer.

pionier vrouw fancy macaroni en kaas

Eerst hebben we (ik gebruik de term we heel, heel losjes hier) een groot vierkant gat gegraven voor de stenen zuilen.

Toen kregen we die middag tien centimeter regen. Het maakte de werklieden heel, heel blij. Of niet.

Noem me gek, maar ik vind dat The Lodge er een beetje naakt uitziet.

Dat is het huis waar Cowboy Josh opgroeide. Hij woont daar nu niet; niemand doet. Het is een beetje onbewoonbaar en de volgende regenachtige dag zullen we het tot de grond toe afbranden.

Dat doe je als je op het platteland woont en geen huis meer nodig hebt. Je brandt het af. Dat deden ze op de golfbaan nooit.

trivia vragen en antwoorden in de Verenigde Staten

Het duurde niet lang of ze waren begonnen met het inlijsten van het nieuwe dek.

En binnen een week of zo hadden ze veel vooruitgang geboekt. Ik was verbaasd over hoe snel de boogers werkten. Maakte me moe alleen maar naar ze te kijken.

Maar niet mijn jongen - plotseling had hij een gloednieuwe klimrek om me te terroriseren.

Het duurde niet lang of de rotsman begon de pieren van sintelblokken in te pakken met stenen van de heuvel.

Ons land is echt rotsachtig. Heb ik je dat al eerder verteld? Het is goed voor de hoeven van de paarden. Slecht voor Suburban-banden.

Tussen de open haard en de stenen zuilen op het dek heeft onze rotsman het zo'n beetje gehad. Ik denk dat hij op dit moment op Tahiti is.

Of misschien alleen het meer. Maar waar hij ook is, ik kan je dit vertellen: er zijn nergens rotsen te bekennen.

Maar ik hield ervan om de kolommen omhoog te zien gaan.

goddelijke genade noveen 2021

En het deck begon echt vorm te krijgen. Marlboro Man heeft die twee kleine verhoogde uitkijkpunten toegevoegd en ik heb er al een als de mijne geclaimd. Ze zijn gezellig en handig.

En ik denk dat de schaal van het deck het echt doet lijken alsof we ons op een andere plaats bevinden dan voorheen.

Toen het rotswerk klaar was, liet het gewoon alle houten planken achter. En sinds gisteren is dat ook gedaan. Ik wist niet zeker of ik de schuine jobbie die ze deden met de planken op de uitkijkpunten leuk zou vinden, maar ik denk dat ze prima zijn gelukt. En bovendien hebben we het hier niet over het tot stand brengen van wereldvrede. Het is gewoon een dek.

We moeten het nog beitsen en verzegelen, maar daar wachten we nog even op.

nummer 114

Ik hou van het deck omdat het veelzijdig is. Het is niet alleen een saai, plat oppervlak.

Ook:

(Voordat)

(Na) Ook natte steen, blauwe tarp en overwoekerd gras terzijde, ik denk dat het dek The Lodge alleen maar meer impact geeft als je voor het eerst omhoog rijdt.

Noem me gek, maar ik kan niet wachten om 100 vrienden uit te nodigen, een feestje te geven en daar buiten te zitten met mijn akoestische gitaar die John Denver-nummers speelt.

Maar eerst moet ik een akoestische gitaar hebben.

Dan moet ik wat vrienden zoeken. Een paar vrienden zou goed zijn.

Iemand zoals John Denver?