Brandi en Steve

Brandi Steve

Brandi, de dierbare oude oppas en verzorger van mijn punks, heeft de durf om te gaan verloven. En ik ben er behoorlijk gek op.

Brandi begon op me te passen toen mijn eerste punk ongeveer twee maanden oud was. Ze kwam langs op een moment in mijn leven dat ik me wanhopig probeerde aan te passen aan het leven op het platteland, en ik greep haar vast als een door de marine uitgegeven reddingsboei. Ze was twaalf.

In de komende tien jaar zou ik Brandi zien opgroeien van een lief, verlegen meisje dat een voet groter was dan alle andere meisjes in haar klas tot een mooie, zelfverzekerde, vrolijke jonge vrouw...die nog steeds een voet groter is dan alle andere meisjes in haar klas.

Als het om mijn baby's ging, stond Brandi altijd voor me klaar. Hoewel ze zelf nog maar een kind was, zorgde ze voor mijn kinderen alsof ze van haar waren; of in ieder geval jongere broers en zussen van haar. Hoewel dat zou betekenen dat ik op mijn vijftiende van Brandi zou zijn bevallen, en ik kon niet eens voor een… katje op vijftienjarige leeftijd. Sommige meisjes konden dat, maar ik niet.

Wat ik probeer te zeggen is dat Brandi er altijd voor me is geweest. En ze heeft altijd van mijn punkers gehouden alsof ze van haar waren. En dat is zo'n geschenk.

Brandi was er zelfs de nacht mijn gekauwde placenta gaf me uit. Het was een groot feest - vraag het haar maar!

En ik ben altijd erg bazig geweest als het om Brandi gaat. Vanaf haar twaalfde liet ik haar me minstens één keer per week beloven dat ze ver, ver weg van jongens zou blijven.

negende tot aartsengel Raphael

En voor het grootste deel gehoorzaamde Brandi mijn geboden. Op de middelbare school en universiteit waren jongens gewoon niet zo belangrijk voor haar. Ze was veel meer geïnteresseerd in basketballen en uitgaan met vrienden. En aangezien ik Boy studeerde op de universiteit, was ik daar altijd erg van onder de indruk.

Maar daar bleef ik niet bij. Ik bleef op Brandi drukken en beval haar niet te trouwen tot ze minstens achtentwintig was. Ik wilde dat ze het leven zou ervaren, zei ik tegen haar, ik wilde dat ze verschillende delen van het land en de wereld zou zien en niet het gevoel zou hebben dat ze een koppel moest vormen met een man en zich meteen moest settelen. En ze beloofde het. Ik heb GEEN haast om te trouwen ! verzekerde ze me.

Ik heb altijd veel aantrekkingskracht gehad op Brandi. Ze doet vrijwel altijd wat ik zeg dat ze moet doen.

Toen ontmoette ze Steve.

En nu zijn ze verloofd.

En hoezeer ik er ook ontroostbaar over wil zijn, hoezeer ik ook besef dat dit huwelijk in feite betekent dat Brandi een heel leven zal hebben met iemand anders dan mijn punks en mij, hoe graag ik Brandi ook bij de schouders wil schudden en zeg het haar wacht een minuutje, Missy , je houdt je niet aan onze oorspronkelijke afspraak...

ik kan het niet. Want de waarheid is dat Steve perfect voor haar is.

Hij is dom en lief...

En hij laat Brandi zijn ... Brandi. En ik kon niets anders voor haar vragen.

En ik heb het idee dat dit het begin is van een mooi, levenslang huwelijk. Oh! Dat herinnert me eraan. Ik moet Brandi gaan bellen en haar laten beloven dat ik vier kinderen zal krijgen. En om haar eerste meisje naar mij te vernoemen.

Opmerking voor mezelf: moet onthouden om uit te steken. Vergeet niet om babysitters hun eigen leven te laten leiden. Moet binnenkort een nieuwe oppas vinden. Over en uit.