Het Blackhawks-spel

Blackhawks Game

Marlboro Man, onze jongen Todd, en ik zijn terug uit Chicago en we hadden een geweldige tijd. Ik was daar om te laten zien mijn aankomende productlijn en Marlboro Man en Todd wisselden elkaar af tijdens de show, waren schattig en verkenden Chicago.

Nadruk op schattig zijn.

Die twee jongens vermoorden me.

Zondagavond gingen we naar een Blackhawks-wedstrijd. De oude vriend van Marlboro Man, Bill, die in Chicago woont, vond kaartjes voor ons vieren die niet beter hadden kunnen zijn. We zaten vlak achter het glas, wat vrijwel alle toekomstige hockeywedstrijden voor ons verpestte.

Dus aangezien ik dacht dat het mijn eerste en laatste hockeywedstrijd ooit was, heb ik me er echt in verdiept en ervan genoten!

40e verjaardag cadeau voor vrouw

Ik voelde me alsof ik een van de spelers was. Behalve de atletiek, de kracht, het talent en de tomeloze bereidheid om tegen muren en tegen elkaar aan te slaan.

Maar afgezien daarvan had ik het gevoel dat ik een van de spelers was.

Ik was nog nooit in mijn leven naar een hockeywedstrijd geweest en de energie was als die van geen enkel ander sportevenement dat ik ooit heb bijgewoond. Eerst was er het volkslied. Nu had ik van tevoren gehoord dat het een hele ervaring is, maar niets had me kunnen voorbereiden op de emotie die erbij kwam kijken. De hele menigte juicht terwijl het volkslied wordt gezongen door een man genaamd Jim Cornelison, wiens stem krachtig, sterk en dapper is... en ik huilde.

Ja, ik huilde bij een hockeywedstrijd waar mijn zoon, mijn man en zijn studievriend bij waren.

(Maar ik wed dat ik niet de enige was.)

In ander nieuws, hockey is gek.

Natuurlijk is geen enkel sportevenement zo spannend op tv als in het echt... maar dit lijkt vooral het geval te zijn bij hockey. Pucks vliegen en raken het glas, spelers slaan tegen het glas en het publiek zit de hele tijd op het puntje van zijn stoel.

beste föhn onder $ 50

Vooral de confrontaties waren spannend. Deze twee jongens zijn ronduit klaar - klaar om de puck te pakken, klaar om te vechten, klaar om te winnen.

Dit is waar ik mezelf gewoon niet zie als een professionele hockeyspeler. Ik hou niet van racen voor dingen. als ik ooit in een situatie bevind waarin ik moet proberen andere mensen te verslaan voor concertkaartjes, verkoop na de vakantie of nieuw uitgebrachte elektronische apparaten - laat staan ​​hockeypucks - word ik plotseling getroffen door de overweldigende drang om een ​​deken over mijn hoofd te trekken, op mijn duim te zuigen en onder mijn bed te verstoppen.

Dus ja. Na het zien van de face-offs, wist ik vrijwel zeker dat ik nooit een professionele hockeyspeler zou kunnen worden.

(Omdat ik vóór de wedstrijd 100% zeker was dat ik had wat nodig was.)

(Niet.)

Helaas (nou ja, of graag, afhankelijk van het team waar je voor stond), verloren de Blackhawks 0-1 in overwerk. Tegen die tijd was ik helemaal een Blackhawks-fan geworden, dus ik baalde van hen ... maar wat een herinnering!

Terwijl Bill ons terug naar ons hotel reed, zei Todd, mijn 10-jarige sportfanaat, dat hij nu zeker geïnteresseerd is in hockey, wat een beetje leek op de tijd een paar jaar geleden toen ik de plaatselijke AT&T-technicus vroeg als hij me een procentuele kans zou kunnen geven dat we ergens in de toekomst DSL-capaciteit bij ons thuis zouden hebben. Ik had niet eens een belofte van morgen of dit jaar nodig. Ik wilde alleen weten wat de algemene waarschijnlijkheid was voor de toekomst.

verlaat hetty ncis la 2018

Ik zal zijn reactie nooit vergeten. mevrouw? U zult nooit DSL hebben.

Hoewel ik zijn eerlijkheid destijds waardeerde, besloot ik niet dezelfde openhartigheid tegen Todd te gebruiken.

(Hoewel de vooruitzichten waarschijnlijk vrijwel hetzelfde zijn.)