De bar

Bar

Terwijl ik vandaag naar huis reis, deelt mijn vriendin Ivoryhut met ons een verrukkelijke Filippijnse vakantietraktatie die ze (door gelukkige tranen) eerder aan mij heeft beschreven. Ik kan niet wachten om ze te proberen. De boter... oh, de boter. –PW

Dit is absoluut een bar voor een speciale gelegenheid. Thuis pakten we deze apart in en brachten ze naar vrienden, of we namen er een mee naar school als tussendoortje. Ze zijn zo rijk en boterachtig en compact dat eigenlijk één vierkant genoeg is. (Dan groei je op, ga je van huis weg en overtuig je jezelf er op de een of andere manier van dat af en toe heimwee een tweede of derde vierkant rechtvaardigt. Twee uur later staar je naar de lege pan en vraag je je af hoe dat gebeurde. Ah, de mysteries van een immigrantenleven.)

Ze noemen dit Voedsel voor de goden , maar ik vond het altijd een beetje grappig om het te zeggen. Ik verwacht altijd half om door de bliksem getroffen te worden. Ik weet niet eens hoe het aan die naam komt. Het is in alle opzichten een klassieke bar met dadels en walnoten. Maar zeggen: Dadels en noten voelt ook grappig, op een andere manier. Dus laten we dit gewoon noemen De bar , zullen we? Omdat het in mijn boek echt geen verdere verfraaiing nodig heeft.

Weet je wat ze boterachtig maakt? Een waanzinnige hoeveelheid boter, dat is wat. Een ander ding dat ik leuk vind aan dit recept, is dat ik niet hoef te wachten tot de boter zacht is. Dat is maar goed ook, niet omdat ik ongeduldig en snel afgeleid ben, maar omdat het in de winter een eeuwigheid lijkt te duren voordat boter zacht wordt.

We smelten drie klontjes boter op laag vuur. Gooi niet te snel met de boterwikkels. Als er wat boter aan zit, gebruik ze dan om je bakvorm in te vetten!

Ik hou er niet van om dingen te verspillen. Vooral als dat spul boter is. Maar als je boter koud is en er geen resterende wikkelboter is om te gebruiken, neem dan gewoon wat van de gesmolten boter. Het geeft niet, het komt toch allemaal in je buik terecht.

Zet de boter opzij om af te koelen, en laten we beginnen met de goede dingen.

Ik gebruik een heel pakket van 8-ounce dadels voor dit recept. Probeer ontpitte dadels te krijgen, om je leven gemakkelijker te maken. Maar als je dat niet kunt, geen probleem.

We gebruiken ook walnoten. En omdat ik het niet goed genoeg alleen kan laten, gooi ik er ook wat pecannoten in.

Begin met het hakken van de dadels in kleinere stukjes. Als je ontpitte dadels hebt, snijd je gewoon door het midden en open je het om de pit te verwijderen. Snijd het vervolgens in reepjes, draai de reepjes en snijd in blokjes. Het kan plakkerig worden, maar lik alsjeblieft niet aan het mes en snij jezelf niet. Iemand vertelde me dat het echt pijn doet als je dat doet.

Hak de walnoten en pecannoten grof. We zijn hier niet op zoek naar hele kleine stukjes, dus haal de keukenmachine hiervoor niet naar buiten. We willen alleen kleinere stukjes. Je kunt hetzelfde mes gebruiken dat je hebt gebruikt om de dadels te hakken, en je hoeft het niet eens schoon te vegen. Doe Maar. Je hebt mijn toestemming.

Nu is het meest arbeidsintensieve deel van het recept klaar. Doe ze in een kom en zet apart. Nu is het tijd om de droge ingrediënten af ​​te meten. Doe de bloem, het zout en het bakpoeder op een zeef en zeef ze in een middelgrote kom.

Neem ongeveer 1/8 kopje van dit mengsel en gooi het in een kom met de gehakte dadels en noten.

We gaan ze vooral uitbaggeren zodat de dadels niet allemaal aan elkaar gaan klonteren. Het uiteindelijke beslag zal zo dik zijn dat je je geen zorgen hoeft te maken dat deze lekkernijen naar de bodem zinken.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik denk dat dit er goed genoeg uitziet om al op te eten. Het kan zijn dat je je handen moet gebruiken als de dadels bijzonder plakkerig zijn, en voel je vrij om indien nodig tot 1/4 kopje van het bloemmengsel te gebruiken.

Neem nu de afgekoelde gesmolten boter en doe deze in je mengkom samen met 3/4 kop witte suiker en 3/4 kop verpakte bruine suiker.

Je kunt het niet zien, maar de bruine suiker is begraven onder de witte suiker. Start je mixer op laag om dingen op gang te krijgen.

Stop halverwege, realiseer je dat je het verkeerde opzetstuk erop had, vervang het door het juiste en ga verder met mixen.

Zodra de boter en suikers zijn opgenomen en er slordig uitzien, begint u met het toevoegen van de eieren. Je hebt er vier nodig, maar we voegen ze een voor een toe.

Ik ben dol op foto's van eieren. Dat is de enige reden waarom deze foto hier staat.

Blijkbaar houden sommigen van jullie ook van foto's van eieren. En deze funky eierhouders. Ik heb ze jaren geleden van Ikea gehaald. Ze waren ongeveer 18 cent per stuk. En een penning.

Ik realiseer me dat ik daar absoluut geen zin had.

Zorg ervoor dat elk ei voldoende is gemengd voordat u het volgende toevoegt. Nadat alle eieren zijn gemengd, spat er wat vanille in. Geef het opnieuw een goede mix en je hebt deze heerlijke, boterachtige, lichtgele, dikke, kleverige, zoete nectar.

Dingen staan ​​​​op het punt om echt, echt goed te worden.

Doe dit bij de droge ingrediënten in de kom en meng ze voorzichtig door elkaar.

Dat is een serieuze slagman. Gooi nu de gebaggerde dadels, walnoten en pecannoten erin. (Merk op hoe voorzichtig ik ben om te voorkomen dat ik zeg: dadels en noten .)

Meng nu alles opnieuw. Het kan een beetje elleboogvet kosten, want dit beslag is dik, man. Maar wees er zuinig op.

Weersta de verleiding om er een lepel in te steken en stiekem te proeven. Geloof me, hoe goed dit er ook uitziet, het eindproduct is oh zo veel beter.

Stort het beslag in je goed ingevette bakvorm(en). Ik gebruik ofwel een 9×13 pan, of twee 8×8 pannen. Eigenlijk is dat niet waar. Ik heb geen 9×13 pan. En ik heb niet eens twee bijpassende 8×8 pannen, dus doe ik de helft van het beslag in een Pyrex pan en de andere helft in een Corning Ware pan.

Je wilt de pan niet tot halverwege vullen. Strijk de bovenkant glad, bij voorkeur met een offset spatel. Ik heb er ook geen. Wrijf het er alsjeblieft niet in.

Nadat je over jezelf heen bent gekomen en verlangend naar je steeds groter wordende keukengerelateerde verlanglijst hebt gekeken, zet je de pan(nen) in een oven van 350 graden en bak je 30-40 minuten totdat een tandenstoker die in het midden is gestoken er vochtige kruimels uit komt. De mijne heeft precies 35 minuten gebakken, maar soms duurt het wel 45 minuten. Blijf gewoon na 30 minuten controleren en daarna met tussenpozen van 3 tot 5 minuten. Maak je geen zorgen, het is zo vochtig en met boter beladen dat je het een beetje kunt overbakken.

Oh mijn. Oh mijn, oh mijn. Kun je dat ruiken?

De bovenkant glinstert van de boter en suiker, en je kunt echt zien hoe beladen dit is.

Oké, genoeg marteling.

Je moet deze iets laten afkoelen voordat je ze gaat snijden, maar ik kon niet wachten en begon ze te snijden. Toen realiseerde ik me dat het nog een beetje te zacht was om dat te doen, dus ik moest mezelf te pakken krijgen en het mes nog een paar minuten wegleggen.

gebed voor verloren zielen

Ik wist niet dat ik zoveel kracht in me had. Ik werd ook omgekocht met een broodje, maar toch. Ik zo sterk.

Ugh. Ik wou dat ik je de volledige mate kon overbrengen van hoe vochtig ...

En boterachtig…

En rijk…

En dik…

En belachelijk ... belachelijk is dit.

Als ik dat zou kunnen, zou ik waarschijnlijk kunnen uitleggen waarom deze staven hun naam hebben, en ik zou mezelf waarschijnlijk kunnen vertellen dat ik niet door de bliksem wordt getroffen.

Kan zijn.

Maar weet je wat? Als ik door de bliksem zou worden getroffen...

Je zult weten wat ze in mijn buik zullen vinden als ze de autopsie doen.

(Wacht. Hoe zijn we van dessertrepen naar postmortem gegaan?)

Komt altijd van het linker veld,
Ivoorhut