Er is een brand

There S Fire

Gisteravond, ongeveer een uur voor donker, had ik een stapel koekjes in de oven en mijn geliefde, mijn Marlboro Man, maakte zich klaar om onze jongste dochter naar de grote stad te rijden om een ​​competitieve zaalvoetbalwedstrijd te spelen... de blauwe, zijn telefoon ging.

Veertien seconden later hing hij op. Er is brand, zei hij, terwijl hij haastig de deur uit liep naar de naburige ranch, enkele kilometers verderop.

Oh, en hij nam onze oudere jongen mee.

Toen haalde ik diep adem, sloot mijn ogen, sloeg een kruis en ging verder met het klaarmaken van de tweede partij koekjes om in de oven te zetten.

wat wil ik voor kerst?

Het leven gaat door, ook als er brand is in de buurt.

Tenzij, natuurlijk, het vuur in uw tuin is.

Twintig minuten later sprongen mijn drie andere kinderen en ik in de voerwagen van Marlboro Man en gingen op weg naar de rook. Dat is een goede zaak van een grote prairiebrand: je hoeft je geen zorgen te maken over het krijgen van precieze aanwijzingen van iemand. Je rijdt gewoon in de richting van de rook en je weet dat je er uiteindelijk zult komen.

Perfect voor ons gericht uitgedaagde burgers.

Kijken! Ze hebben de snelheidslimiet gewijzigd. Vroeger was het 25 mph op deze weg.

Tijd om het pedaal op het metaal te zetten, schat!

Of niet.

Uiteindelijk kwamen we er.

En we waren allemaal getroffen door de ernst van hoe groot het al was ... en hoeveel groter het kon worden.

De wind waaide.

Het gras was droog.

We hebben al een tijdje geen regen gehad.

Dit ding kan echt bij ons wegkomen.

Zelfs Charlies doorgaans optimistische houding veranderde onmiddellijk.

De duisternis viel snel toen we ons een weg baanden over de verwarrende landwegen. Af en toe kwamen we een spuitwagen tegen op de weg, die onderweg was om water bij te vullen.

Het vuur bedekte een groot gebied en brandde het minst sterk in gebieden met zwaar struikgewas, waar het gras nooit erg hoog wordt.

Maar op de top van de heuvel konden we zien waar het vuur heen ging. En heel, heel ver in de verte - ergens achter die muur van rook - waren mijn man en eerstgeboren zoon.

Op zulke momenten zou ik echt willen dat ik met een accountant was getrouwd.

Ik maak hier echt geen grappen over.

Hoe dan ook, we moesten nog ongeveer vier mijl rijden om dicht genoeg bij de actie te komen om te zien

een. Hoe ernstig de brand was
b. Waar waren in godsnaam mijn mannen?

IK HEB ER TWEE MANNEN BINNEN!

En toen zagen we dit.

En toen begon ik Price Waterhouse-locaties aan de westkust te bellen (ze zouden tenslotte nog steeds open zijn) om te vragen of ze mogelijk aanvragen accepteerden van voormalige veeboeren uit het noordoosten van Oklahoma.

crock pot beef stoofpot pionier vrouw

En toen kruiste ik mezelf weer.

En ik kruis mezelf niet lichtvaardig.

We konden niet rechtstreeks de rook in rijden - ik had mijn Basset Hound en oh, mijn andere drie kinderen toch bij me - dus ik had geen andere keuze dan naar de andere kant te rijden en van een afstand toe te kijken.

En wacht.

En kruis mezelf.

kan ik zware slagroom vervangen door slagroom?

En verwondering.

Het is niet zoals Marlboro Man denkt om op een moment als dit te bellen en in te checken.

Hallo, schat. Ik ben het. De man met wie je getrouwd bent? Hé, ik sta hier midden in een enorme inferno die een sproeiinstallatie bedient en ik dacht dat ik zou bellen om te zien wat er vanavond te eten is. Ik dacht karbonades? Het soort dat je licht kruidt en bakt in een mengsel van olie en boter? En een ijsbergwig met ranch zou gewoon dandy zijn. Oké, ik hou van je.

Ja. Dat komt eigenlijk allemaal niet zo veel voor.

Oké, ik wil graag vooruitspoelen op dit punt.

Blijkt dat Marlboro Man en mijn jongen prima waren. Het vuur was, dankzij de inspanningen van tientallen buren in het gebied - van wie velen elk moment spuitwagens klaar hebben staan ​​- snel onder controle. Ondanks de harde wind en de droge omstandigheden, was het vuur niet opgewassen tegen de snelle acties en vastberadenheid van de dappere mannen en jongens die alles laten vallen wat ze doen zodra ze horen dat er zelfs maar een verdwaalde vonk is en ze snel te hulp schieten om hun buurman. Sommigen zijn landeigenaren, sommigen zijn cowboys, sommigen zijn goedbedoelende vrienden uit de stad. En ze haasten zich allemaal naar het toneel in elk waterhoudend voertuig dat ze kunnen vinden en werken in perfecte harmonie samen, waarbij ze averechts vuur aansteken en branden doven in een poging het wilde beest te temmen.

En als het werkt - en meestal werkt het - is het een prachtig gezicht om te zien.

Soms krijg ik er tranen van in mijn ogen.

Buren helpen buren. De broederschap van spuitwagens. Dat soort dingen.

Hoe dan ook, tegen de tijd dat Marlboro Man voorbijreed, kon het vuur nergens heen, behalve de weide waar het bleef.

Dus de kinderen en ik bleven kijken.

Heb je ooit in een voertuig gezeten en een prairiebrand van een afstand geobserveerd?

Ik zou het ooit aanraden.

Maar alleen als je een telelens hebt.

En alleen als uw man accountant is.

Bij voorkeur met Price Waterhouse.