Sleep Heavenly Peace
Onze kerk had afgelopen zondag haar jaarlijkse kerstprogramma, waarbij de kinderen in onze kerk - en je ziet ze hier allemaal - de geboorte van Christus opvoeren in verschillende staten van enthousiasme en samenwerking. Zoals je kunt zien, liggen bijvoorbeeld twee van de herders op de grond. Ik denk niet dat de echte herders zo op de vloer van de stal ploften. En de blonde engel, zoals je kunt zien, is serieus aan het dagdromen over het al dan niet krijgen van de dierenartskit die ze zo graag wil voor Kerstmis, zodat ze kan oefenen met het verzorgen van haar paarden ter voorbereiding op een dag om dierenarts te worden. Ik denk niet dat de echte engelen die de leiding hadden over de geboorte van Christus, zich bezighielden met hun eigen carrièredoelen. En Maria en Jozef, moet ik zeggen, zien er niet bepaald uit als twee mensen die zojuist de geboorte van Christus de Koning hebben meegemaakt! Ik denk dat het echte stel waarschijnlijk meer betrokken was bij het proces. En in ander nieuws: mijn dochters, de twee langste engelen, dragen al jaren dezelfde kostuums. We denken erover om volgend jaar, om het gat in lengte te dichten, petticoats toe te voegen. Behalve dat engelen geen onderrokken dragen. Dus laat maar zitten.
Ik vond het kerstprogramma dit jaar geweldig. Het is eigenlijk hetzelfde algemene formaat als altijd: de kinderen lopen door het gangpad naar de voorkant van het heiligdom, waar ze uit het hoofd geleerde schriftgedeelten reciteren en de gemeente leiden bij het zingen van verschillende kerstliederen. Ik sterf elk jaar een beetje van binnen om verschillende redenen: de lieflijkheid van alle kinderen, de traditie van de kersttijd, het feit dat ze allemaal een jaar ouder zijn sinds de laatste keer dat ik naar het programma keek, het feit dat ze zich gedragen het kerstverhaal op zo'n tastbare, gedenkwaardige manier dat ze zich altijd zullen herinneren, en het feit dat mijn meisjes zo groot zijn geworden dat de engelenkostuums die ze vroeger over de grond sleepten nu bijna op hun knieën zijn.
Maar dit jaar heeft een van onze parochianen een solo van O kom, O kom, Emmanuel aan het programma toegevoegd. Hij heeft een stem als Colm Wikinson die Jean Valjean speelt en de tranen rolden over mijn wangen. En toen leidden de kinderen de gemeente met het zingen van Stille Nacht en dat maakte me bijna klaar. Marlboro Man kan me nergens meer heen brengen!
En over Stille Nacht gesproken...
Charlie slaapt tegenwoordig vaak in hemelse vrede.
Mensen die zeggen dat gedomesticeerde honden geen winterslaap houden, hebben absoluut nog nooit een Basset Hound gehad!
Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io Advertentie - Lees hieronder verder
