Pumpkin Leche Flan
Een romige vla met een heerlijke karamelsaus, dit traditionele Filippijnse dessert is seizoensgebonden gemaakt met de toevoeging van pompoentaartaroma's. Advertentie - Lees verder hieronder Opbrengsten:6porties Voorbereidingstijd:0uur30minuten Kooktijd:0uur35minuten Totale tijd:1uur5minuten IngrediëntenVOOR DE KARAMELSAUS: 1 C. Suiker 1/4 theelepel. Citroen- of limoensap 2 eetlepels. Lichte glucosestroop 1/3 c. Water _____ VOOR DE VLAAND: 1 blik (12 Fl Oz) verdampte melk, of halve melk en halve room 1 blik (14 Oz) gezoete gecondenseerde melk 1 theelepel. Vanille-extract 1/3 c. Pompoenpuree, of meer naar smaak 1 scheutje kaneel, of meer naar smaak (optioneel) 1 streepje gemalen kruidnagel, of meer naar smaak (optioneel) 1/2 theel. Gemalen gember of geraspte verse gember, naar smaak (optioneel) 1 streepje Piment (optioneel) 3 hele eieren twee hele eierdooiersDeze module voor het winkelen van ingrediënten is gemaakt en onderhouden door een derde partij en op deze pagina geïmporteerd. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op hun website. Routebeschrijving VOOR DE KARAMEL: Houd zes individuele schaaltjes van 1 kopje, of 8 kleinere, klaar. Je hebt geen tijd om ze eruit te halen als de karamel klaar is.
Doe de karamelingrediënten in een koele sauspan. Zet de pan op middelhoog vuur en laat het opwarmen. NIET ROEREN. Laat alles samen oplossen en begin te sudderen. Als zich suikerkristallen vormen aan de zijkanten van de pan, borstel de zijkanten dan met een deegborstel die in een beetje water is gedoopt.
Terwijl de saus aan het opwarmen is, pak je hem af en toe op en draai je hem zachtjes rond om hem lichtjes te mengen. Na ongeveer 8 tot 10 minuten begint het te verkleuren. Zodra het een donkere, rijke amberkleur heeft, haal je het van het vuur. Werk snel en voorzichtig en giet voldoende karamel om de bodem van elk schaaltje grondig te bedekken. Verdeel de karamel gelijkmatig over de vormpjes. Zet opzij om af te koelen en uit te harden.
Verwijder intussen alle ovenrekken behalve de onderste. Verwarm de oven voor op 350 graden. Zet een ketel water op het fornuis om te koken en bekleed een braadpan die groot genoeg is voor je ramekins. (Bekleed het met een theedoek of een siliconenmat.)
VOOR DE VLAAND:
Giet een beetje van de verdampte melk, alle gecondenseerde melk, de pompoen, kruiden en vanille in een blender. Mixen tot een gladde substantie. Laat zitten.
Breek in een middelgrote kom 3 eieren en voeg nog 2 eidooiers toe. Klop voorzichtig om de eieren volledig af te breken en zorg ervoor dat er geen luchtbellen ontstaan. Meng de rest van de verdampte melk erdoor. Schep eventuele resterende bubbels van het blendermengsel en voeg dat toe.
Nu alles in één kom zit, giet je het vlaaimengsel door een zeef of zeef en in een aparte, lege kom. Nogmaals, wees voorzichtig bij het gieten om te voorkomen dat er luchtbellen ontstaan. Herhaal, deze keer terug in de originele kom persen. Blijf de vloeistof 3 of 4 keer zeven om het glad te krijgen.
Giet het mengsel voorzichtig in de vormpjes (zorg ervoor dat de karamel hard is geworden), ongeveer 1/2 tot 2/3 vol. Plaats de braadpan in de voorverwarmde oven en plaats de vormpjes in de pan. Bedek elke vorm goed met folie en giet dan heet water in de pan tot ongeveer halverwege de hoogte van de vormpjes. Kook de vlaai in het waterbad ongeveer 35 minuten, of tot hij nog maar een klein beetje wiebelt.
Laat de ramekins afkoelen op een koelrek en zet ze vervolgens minimaal 2 uur in de koelkast om volledig af te koelen. Dit blijft maximaal 2 dagen in de vormpjes, gekoeld.
Om te serveren, ga je met een dun mes langs de randen en keer je de ramekin om op een serveerschaal. Zorg ervoor dat de schaal voldoende ruimte heeft om de karamel vast te houden.
Verwelkom mijn goede vriend Ivoryhut, af en toe een bijdrage aan PW Photography en in mijn ogen een perfect persoon. Ik hou van haar ... en ik hou van haar pompoen-leche-vlaai. Hoe lekker ziet dit eruit? Bedankt, Ivoryhut!
We vieren Thanksgiving niet echt in de Filippijnen, maar nogmaals, er is geen gebrek aan excuses redenen om een storm op te stoken en het hele dorp uit te nodigen om te eten. De hele dag. We specificeren niet eens de maaltijd en nodigen mensen uit voor een brunch, lunch of diner. We zeggen gewoon: kom. Eten. Alle. Nu.
Oké, dus misschien is dat gewoon mijn familie. Maar desalniettemin draaien sociale functies thuis altijd ALTIJD om voedsel. En als je een traditioneel dessertbeleg plant, is er bijna altijd vlaai. Of leche flan, zoals wij het noemen.
Ik ben altijd geïntimideerd geweest door vlaai. Op een keer kwam een van de vrienden van mijn moeder langs om ons te laten zien hoe we het moesten maken, en het vergde veel roeren, persen door een enorme kaasdoekzak zonder het veel te bewegen of te schudden, en karamel, op welk punt ze vroegen aan mijn ongeluksgevoelige zelf om alsjeblieft de keuken op te ruimen, anders verlies ik wat huid. Dus ik verliet de keuken, zag mijn basketbal op de grond liggen en bracht de rest van de middag buiten door met hoepels te schieten.
En zo maak je vlaai!
Tenminste, als je 11 jaar oud bent en een risicovolle kandidaat bent voor keukenbrandwonden.
Dus ik ben nu ouder. Ik verbrand nog steeds, maar het doet gewoon minder pijn. En ik heb eindelijk de vlaai overwonnen. Het is heel eenvoudig, echt waar. Om een traditionele Filippijnse leche-vlaai te maken, heb je alleen maar karamel, een blikje verdampte melk, een blikje gecondenseerde melk, vier eieren en een scheutje vanille nodig. Hoe gemakkelijk is dat?
En zo maak je vlaai!
(Ok, daar moet ik mee stoppen. Ree is besmettelijk.)
Het lastigste is voor mij het maken van de karamel. De mensen thuis doen gewoon droge suiker op de bodem van een llanera (ovaalvormige pan die traditioneel wordt gebruikt om vlaai te maken in de Filippijnen) en houden dat op een laag vuur en krijgen op de een of andere manier karamel. Voor het leven van mij kan ik dat niet consistent laten werken. Het is best zielig, echt waar. Dus ik gebruik de America's Test Kitchen-methode, omdat ik denk dat ze deze dingen alleen voor mensen zoals ik testen.
Als je eenmaal de karamel hebt overwonnen, is de rest kinderspel. Laten we dan beginnen met spelen! Dit heb je nodig om de karamel te maken.
Doe alles in een koele pan. Eerst de suiker.
Probeer alles in de pan te krijgen. Dit is veel moeilijker als je andere hand een camera vasthoudt. Anders eindig je hiermee.
(Op dit moment denk ik dat dit geen goed teken is. Ik krijg het eerste ingrediënt niet eens goed in de pan. Er zijn nog geen vlammen. Dit kan gevaarlijk worden.)
Knijp er wat limoen- of citroensap in.
hoe een verse kalkoen te pekelen?
Dan wat lichte glucosestroop, gevolgd door water.
Zet de pan op middelhoog vuur en NIET ROEREN. Al snel zal de suiker beginnen op te lossen en zullen de dingen beginnen te borrelen. Als er zich suikerkristallen vormen aan de zijkanten van de pan, kunt u de zijkanten lichtjes borstelen met een deegborstel gedrenkt in wat water.
Weg, suikerkristallen! (Ja, het helpt om tijdens het koken met je werktuigen te praten.)
Draai de pan af en toe voorzichtig rond. Binnenkort zal de vloeistof de kleur hebben van lichte glucosestroop.
Loop nu niet weg. Neem de telefoon niet op, schenk jezelf nog een kop koffie in of begin je e-mail te checken. Breek niet eens, je kunt ademen. Maar dat is het.
Binnenkort begint de karamel dieper van kleur te worden.
Daarna zal het een rijke, gouden amberkleur krijgen.
Dit is wanneer je het snel van het vuur haalt en karamel VOORZICHTIG in je vormpjes giet, die je hopelijk opzij zet voordat je de karamel maakt. Zorg ervoor dat je de bodem van elke ramekin volledig bedekt. Werk snel, want dit koelt en hardt snel uit.
En nee, ik heb geen foto van het karamel gietproces. Heb je niet eerder gezien wat er met de suiker gebeurde? Dank u.
En zo maak je vlaai!
Oké, dat was de laatste keer, beloofd.
Nu het moeilijkste is gedaan, zet je de ramekins opzij en begin je met het maken van de vlaai. Maar zet eerst een waterkoker op het fornuis. We hebben het hete water nodig voor onze braadpan.
Aangezien we dit in een bain marie of waterbad, zet een braadslee klaar (of een grote bakvorm). Ik bekleed de mijne met een opgevouwen keukenhanddoek, zodat de bodem van de ramekins de braadpan niet raakt en te snel schroeit of kookt. Ik heb echter gehoord dat dit net zo goed werkt.
Ik dacht dat dit een goed moment was om die theorie te testen.
Haal alle rekken uit de oven, behalve de onderste. Zo werk je later makkelijker met je pan zonder dat je het rooster eruit hoeft te schuiven. Verwarm de oven voor op 350 graden, en laten we aan de slag gaan.
Aangezien dit een seizoensgebonden dessert gaat worden, wilde ik er pompoen aan toevoegen. Ik wilde hem ook wat rijker, dus vervangen we het vierde ei door 2 eidooiers. (Als ik het had gewild werkelijk rijker, ik zou meer dooiers hebben gebruikt en de verdampte melk vervangen door een volle melk-zware roommengsel. Maar laten we het voor vandaag bij de basis houden, zullen we?)
Voel je vrij om de pompoen op smaak te brengen met gemalen kruidnagel, kaneel, gemalen gember, piment ... gebruik zoveel als je wilt en voeg meer toe om het een sterkere pompoentaartsmaak te geven. Ik wilde een vleugje pompoen, maar met de rijkdom van een traditionele vlaai nog steeds de ster van de show. Dus ik heb niet veel kruiden toegevoegd. Ik heb van elk maar een paar streepjes gebruikt.
Gewoonlijk klop ik, wanneer ik alleen de ingeblikte melk gebruik, alles voorzichtig om ze te combineren. Maar omdat ik pompoen toevoegde, en vlaai moet heel, heel zacht zijn, besloot ik de pompoen en een deel van de melk in een blender te doen om het zo glad en vloeibaar mogelijk te krijgen.
Ik hoefde dat waarschijnlijk niet allemaal te doen, maar ik ben zo raar. En mijn blender was nieuw en ik wilde ermee spelen.
Mix het tot het er glad uitziet. Laat het dan een tijdje staan om de bubbels te verwijderen die door het mengen worden geproduceerd. Breek ondertussen de eieren in een aparte kom en klop ze voorzichtig los, zorg ervoor dat er geen lucht in komt.
Zorg ervoor dat de eieren volledig zijn afgebroken en dat er geen klontjes wit achterblijven. (De foto hierboven? Het moet meer worden gemengd. Klompjes eieren zijn slecht en moeten ... worden ontklonterd.)
Controleer het blendermengsel en verwijder eventuele luchtbellen die op het oppervlak zitten. Giet voorzichtig alle ingrediënten bij elkaar en meng voorzichtig tot ze gecombineerd zijn.
Pak een tweede kom en een zeef.
Zeef het mengsel voorzichtig (opnieuw en probeer geen luchtbellen te produceren) in de tweede kom. Schud de zeef niet en probeer de vloeistof er niet door te duwen. Laat de zwaartekracht gewoon voor je werken. (Hé, het werkt meestal tegen je, dus laat het deze keer zijn gewicht trekken. Snap je? Trekken? Gravinever mind.)
Doe dit ongeveer drie keer. Zie je alle spullen die zijn achtergelaten?
Je zult blij zijn dat dat niet in je vlaai is beland. Het had nog steeds goed gesmaakt, maar ik hou niet van dat soort stukjes in mijn romige vlaai.
Roer het nog een keer voorzichtig door en giet het mengsel voorzichtig (opnieuw, probeer geen luchtbellen te creëren) in de vormpjes en zorg ervoor dat de karamel nu hard is geworden. Ik vul de ramekins meestal ongeveer 1/2 tot 2/3 vol.
Open de ovendeur en zet de beklede braadslee in de voorverwarmde oven. Zet de vormpjes voorzichtig in de pan, zorg ervoor dat de zijkanten elkaar niet raken.
Voel je vrij om andere kleine ovenschaaltjes te gebruiken als je geen ramekins meer hebt zoals ik.
Bedek elk schaaltje goed met folie en vul de pan met heet water uit een waterkoker. Vul tot ongeveer halverwege de hoogte van de vlaai.
Bak de vlaai ongeveer 35 minuten. Ze moeten een beetje wiebelen als je ze eruit haalt. Til gewoon een van de foliehoezen op en schud het zachtjes om te testen of het gaar is.
Als je klaar bent, breng je elke ramekin over naar een koelrek en laat je afkoelen. Eenmaal afgekoeld, minstens een uur of twee in de koelkast bewaren voordat u het serveert. Je wilt dat het volledig afkoelt, zodat de heerlijke karamel op de bodem verandert in een kleverige puinhoop van goedheid.
Om te serveren, ga met een mes langs de randen van de schaal en keer voorzichtig om op een bord.
Geef de ramekin een paar liefdesklopjes, til hem dan op en kijk hoe al die heerlijke karamel over de hele vlaai stroomt.
O ja. Dit is waar ik het over heb. Romig, rijk, met een lichte hint van die bekende pompoentaartsmaak.
Ja. Absoluut een lichte hint van pompoentaartsmaak. Maar toch zeker een vlaai. Als je overboord gaat met de smaakstof, begint het meer te smaken als pompoentaartvulling dan als vlaai.
Dit was degene die in de mini-broodpan werd gemaakt. Zie je die kleine spikkels kruiden? Lekker.
Een ander groot voordeel van vlaai is dat je het tot twee dagen van tevoren kunt maken. Het recept is gemakkelijk te verdubbelen of te verdrievoudigen, en de vlaai reist ook goed. Bewaar het gewoon gekoeld en ontvorm vlak voor het serveren. Plus, met het vermeende mogelijke tekort aan pompoenpuree dit jaar, is het een geweldige manier om dat blikje pompoenpuree uit te rekken terwijl je toch geniet van die vertrouwde smaken van het seizoen.
En serieus nu, dat is hoe ik vlaai maak!
Met liefde en al zijn pompoentaartsmaken,
Ivoorhut
Opmerking: ik ben op geen enkele manier een vlaai-expert, en ik realiseer me nu dat ik misschien sms-berichten krijg van vrienden en familie thuis die me vragen wat ik dacht om vlaai-ingrediënten in een blender te doen. Tegen hen zeg ik dat het de algehele romigheid van het gerecht niet verpestte, en laat die kleine beweging je er alsjeblieft niet van weerhouden om me de volgende keer bij je thuis uit te nodigen. Eten. Alle. Nu.
