Next Era My Life
107 nummer
Nou, we hebben het fantastisch gehad tijdens het One Direction-concert! Het was de luidste ervaring die ik ooit heb gehad - kort van die tijd dat ik een natuurlijke bevalling heb meegemaakt - maar ik schaamde me niet om de feloranje oordopjes te schudden om het otologisch draaglijker te maken.
Paige, haar vrienden en ik besloten om de nacht in Tulsa door te brengen, zodat we niet midden in de nacht naar huis hoefden te rijden, en ons hotel was een blok verwijderd van het BOK Center, waar het concert werd gehouden. Extra stappen voor mijn FitBit: Score!
Ik droeg deze ketting, die ik afgelopen zomer in Colorado kreeg.
Heel erg bedankt voor het luisteren.
We vonden onze stoelen en gingen zitten, en ik ging mensen kijken en de volgende 10 tot 15 minuten met chocolade bedekte amandelen eten.
Toen begon One Direction te spelen en het was zo ontzettend spannend! Nu merkte ik wel dat Harry Styles, het enige lid van One Direction die ik ken, nog niet op het podium stond, maar ik dacht dat de concertpromotors zijn intrede misschien opzettelijk hadden uitgesteld in een poging om opwinding te creëren onder de negen miljoen duizend meisjes tussen de 8 en 21 jaar die hem graag persoonlijk wilden zien. Vreemd genoeg ging het eerste nummer voorbij... toen ging het tweede nummer voorbij... toen ging het derde nummer voorbij... en nog steeds geen Harry Styles. Dus ik boog me over Paige's vrienden heen en vroeg Paige uit volle borst: WAAR IS HARRY? IS HIJ ZIEK?
Paige keek me aan, zweeg even en schreeuwde toen terug, MAMMA! DIT IS DE OPENINGSACTE!
Het was niet mijn beste uur.
En bovendien: het was de openingsact, en het geschreeuw was al als niets dat ik ooit eerder had gehoord. Dus ik gebruikte mijn wijsvinger om de oordopjes zo diep in mijn gehoorgangen te duwen als anatomisch mogelijk was, en ik maakte me klaar voor de rest van de nacht. Ik zou een video van het geschreeuw voor je afspelen, omdat ik verschillende clips van de schelheid heb. Maar mijn satelliet-internet staat me niet toe om de video's te uploaden. En het is om deze reden dat je nu moet bedanken voor satelliet-internet. Je oren zijn officieel gespaard.
En ik herhaal: One Direction was nog niet eens komen opdagen. (Zoals mijn dochter me zojuist heftig had laten weten...)
Nadat de openingsact klaar was met spelen, was er een lange pauze van waarschijnlijk 45 minuten voordat One Direction op het podium kwam, en tijdens die pauze speelden liedjes over het geluidssysteem en zong het hele publiek mee. De meeste nummers waren actuele populaire deuntjes, en ik zou hier en daar een regel kennen, maar met de meeste ervan was ik absoluut een vis in het water.
En toen gebeurde het meest verbazingwekkende: Ze speelden het themalied van Friends. Natuurlijk kende ik elk woord, en mijn dochter en haar vrienden kenden geen van de woorden, en dat was een hele mooie overwinning.
Maar dan een even meer er gebeurde iets wonderbaarlijks: Ze speelden Greased Lightning. Zoals in, van Grease. Zoals in, gezongen door John Travolta. En om te zeggen dat ik opstond en die puppy zong alsof er geen morgen was, is een understatement. Ik voelde me zo geweldig en cool! Ik deed zelfs die beweging waarbij je je arm uitstrekt, hem langzaam voor je beweegt, dan buigt en omhoog strekt, dan buigt en naar de zijkant strekt. (Als je de Greased Lightning-scène in Grease hebt gezien, weet je wat ik bedoel.) Nogmaals: ik voelde me zo geweldig en cool!
Tot het bij het deel in het lied kwam waar het lied zegt: Je weet dat dat niet nee is (piep), we zullen veel (piep) krijgen in Greased Lightning...
En daarmee ging ik abrupt zitten.
ONGELUK.
Waarom heb ik die woorden niet opgemerkt toen ik jonger was? Ik had het te druk met het liefhebben van John Travolta, denk ik.
Eindelijk kwam One Direction op het podium! Hun binnenkomst was zo spannend.
En het geschreeuw bereikte een heel nieuw niveau.
moederdag cadeau-ideeën van kind
Zelfs Paige en haar vrienden schreeuwden! Wat maakt het uit? Ik vond het aardige, rustige, redelijke jongedames.
Het neemt het gewoon over, denk ik. Als je jonger bent dan 17 of 18, ben je niet bij machte om het te stoppen.
Hoewel ik heel weinig woorden kende bij de liedjes, herkende ik de meeste deuntjes wel, en hoewel ik oordopjes in mijn gehoorgangen had gestopt, kon ik de ervaring nog steeds echt voelen, en hoewel ik niet uitbrak in een Ik stond de hele tijd op en tikte met mijn hand op mijn been en schuifelde subtiel heen en weer om er niet uit te zien als een mannequin van middelbare leeftijd. Dus al met al denk ik dat ik een mooie balans heb gevonden tussen opgaan in en meedoen.
Niet dat ik over dingen nadenk of zo.
De jongens van One Direction zijn zulke geweldige artiesten: energiek, leuk en uitbundig waardering voor hun fans... en de ouders van hun fans! Op een gegeven moment bedankten ze al hun fans uitbundig omdat ze de afgelopen vier jaar bij hen waren gebleven, en het publiek barstte in gejuich uit van alle meisjes die in feite hun fanbase vormen. Daarna bedankten ze uitgebreid de ouders en grootouders van hun fans voor het brengen, en ik verwachtte dezelfde uitbarsting van de menigte, dus hief ik mijn armen, maakte vredestekens met mijn handen, sloot mijn ogen en slaakte een grote Woooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo!!!!!!!!!!!!
Helaas waren de paar seconden die volgden op het bedanken van alle ouders en grootouders de rustigste seconden van het hele concert. Dus natuurlijk draaiden Paige en hun vrienden zich om en keken naar me omdat ik in feite de enige ouder of grootouder in onze sectie was die besloot om vocaal te reageren op de dank van de bandleden, en het was luid genoeg om ze te laten schrikken.
Maar ik kon het niet helpen! Ik stond hoog in het leven.
Tot slot wil ik je het item vertellen dat bovenaan de lijst staat met dingen over het One Direction-concert dat me deed beseffen dat ik verder ben gegaan naar het volgende tijdperk in mijn leven. Tijdens het hele concert had ik geen enkel moment waarop ik naar de bandleden keek - die trouwens geliefd zijn bij miljoenen meisjes over de hele wereld - en dacht dat ze hot waren. Het enige waar ik aan dacht toen ik naar ze keek, was wat voor schattige kleine jongens ze zijn, en hoeveel hun moeders moeten glimlachen als ze ze zien.
wie zijn de haaien uit de haaientank?
En daar ben ik 100% goed in!
Liefde,
Pionier Vrouw
