My Old Stomping Ground
Mijn twee dochters en ik lieten de klusjes van de ranch achter (waarbij we overvloedige tranen van vreugde huilden) en vlogen naar het westen naar mijn oude stampende grond.
Ik ben hier sinds vorige eeuw niet meer geweest.
Ik ben hier heel, heel lang niet geweest.
We vlogen in een vliegtuig dat één stap boven een plasjumper was.
En met de hulp van familie, vrienden en diazepam ben ik er intact doorgekomen.
wat te maken met overgebleven rotisserie kip?
Grapje.
I denk.
Hoewel ik hier een aantal jaren heb gewoond, kan ik, als ik er nu naar kijk, gewoon niet geloven hoeveel mensen daar beneden zijn. Mijn meisjes waren in shock. Waar zijn de weilanden? ? zij vroegen.
Los Angeles heeft weilanden , Ik legde uit. Het is gewoon dat ze de weiden vullen met huizen .
gezegend solanus casey gebed
Daar zouden ze hun hersens omheen kunnen wikkelen.
Dit is onze kleine hotellobby. Funky! Hierover later meer. Haar heel intelligent .
Mijn dochters wilden weten waar de fontein was. Ik zei dat ze naar beneden moesten pijpen en naar de kamer moesten gaan, zodat ik op kon schieten en tekenfilms kon kijken.
We kwamen hier omdat ik vandaag een tattoo-cover-up ga aanbrengen op de blauwe plek onder mijn lip - de blauwe plek waar ik gisteren over schreef - en een fragment film voor De Bonnie Hunt-show dat wordt volgende week uitgezonden. Ik heb de door ijsschep veroorzaakte laesie op mijn onderlip opgegeven. Ik kan er niets aan doen, en ik kan alleen maar hopen dat de camera voldoende is uitgezoomd om hem niet te vangen, hoewel dat niet verklaart wat Bonnie Hunt zal doen als ze een witte, slijmerige krater op mijn mond ziet. Ik hoop dat ze niet bang is dat het iets overdraagbaars is.
Bonnie, als je dit leest: mijn laesie is niet besmettelijk. Het werd veroorzaakt door een bevroren ijsschep. Kijk, ik heb dit probleem. Ik houd van snoepjes. Heb altijd. En een paar dagen geleden heb ik...
Oh laat maar.
Als je niet weet wie Bonnie Hunt is, hier is ze:
Zien? Ik wist dat je haar zou kennen! Haar dagshow is geweldig, heel leuk.
Mijn segment zal heel kort zijn. Ik ga het hebben over mijn kookboek, een kleinigheidje maken en heel, heel erg mijn best doen om mezelf niet in verlegenheid te brengen, maar ik kan niets beloven. Ik zal de minst bekende (lees: helemaal niet beroemde) gast zijn in de show die vandaag wordt opgenomen, dus ik heb dat voor mij. Als niemand weet wie je bent, hoef je niet zo ver naar de grond te vallen in een vurige bal van vernedering.
Dat is tenminste wat ik mezelf wijs.
gebed om een wedstrijd te winnen
Ik ben nog nooit op tv geweest. Ik ben een blogger en heb geen idee hoe mijn gekheid zich zal vertalen naar televisie. Misschien vertaalt het zich helemaal niet. ik zou kunnen zijn onzichtbaar op het scherm voor zover ik weet - een beetje zoals Dracula in een spiegel - en op dit moment, gezien mijn schaafwonden, laesies en neurosen, zou ik dat niet erg vinden.
Omdat er nooit echt iets gebeurt, tenzij ik het met je kan delen, zal ik zeker foto's maken van mijn laarzen, de studioset, mijn spijkerbroek en mijn meisjes die het allemaal in zich opnemen. Dit is niet hun typische donderdag.
Ik zal echter geen foto's van mijn lip maken. Ik hoop dat je het zult begrijpen.
Liefde,
P-Widdy-Dub-Diddy
