Motley Crew
Gisterochtend vertrok Marlboro Man om de kinderen naar de zondagsschool te brengen, terwijl ik achterbleef om me klaar te maken voor de kerk, waarbij ik moest douchen. Ik vind het erg leuk om op zondag net dat stapje extra te doen!
Nog geen twee minuten nadat ze waren vertrokken, belde Marlboro Man om me te vertellen dat hij net een paar honden in het Noorden Grote Zuiden had gezien en dat ik ze misschien wil gaan halen voordat ze besluiten op jacht te gaan. de mix van neuslengtes en sterke punten in onze hondenpopulatie - zou kunnen betekenen dat ze in Kansas zouden belanden tegen de tijd dat de kerk voorbij was.
Dus ging ik naar buiten, stapte in de pick-up en reed ongeveer anderhalve kilometer over de weg tot ik de veewacht overstak die naar het Noorden Grote Zuiden leidt. Dit moet trouwens niet worden verward met het Zuiden Grote Zuiden, en op dit moment zal ik afzien van het opbiechten van het aantal keren dat ik mezelf in verlegenheid heb gebracht door Marlboro Man te vragen: welke is nu ook het Zuiden Grote Zuiden? Ik raak in de war.
De tweede keer dat ik de veewacht overstak, daar waren ze: een stel gekke, gekke straathonden met hun kwispelende staarten die naar mijn pick-up renden met hun tongen praktisch over de grond slepend, ze waren zo opgewonden om me te zien. Dat was vreemd, aangezien ik ze twintig minuten eerder net op onze veranda had gezien.
Honden zijn grappig, man.
Even overwoog ik om de honden mij te voet naar huis te laten volgen om ze een lesje te leren over het krijgen van wilde haren en zo opstijgen. Maar ik ben een complete sukkel als het op honden aankomt en stapte in plaats daarvan uit de pick-up, opende de achterklep en tilde de kalkoenen een voor een naar achteren, waarbij ik ongeveer 1,7 hernia's opliep. Wist je dat Basset Hounds dood gewicht zijn in hondenvorm? Ze strekken zich ook voor altijd uit, zodat hun achterpoten nog steeds op de grond kunnen zijn terwijl hun hoofd op je schouders ligt.
Ik spande me in. Ik heb veel gespannen.
We reden de lange, eenzame mijl terug naar het huis, toen stapte ik uit, liep om de pick-up heen en maakte deze foto met mijn telefoon.
Hier is de bonte crew: Hooker, Charles, Walter en Bruiser, ook bekend als Pookie Sunshine of My Life.
Hier zijn hun korte bios:
Hoer: De hond van Josh, maar ze hangt veel bij ons in huis omdat ik haar in de oren wrijf en in haar ogen kijk en zeg dat ik het begrijp. Ik heb haar niet genoemd.
Karel: kont.
Walter: Booger.
Bruiser: Susie's achterneef of achterkleinzoon of eerste neef is ooit verwijderd of iets dergelijks, en hij is een kleine pittige bal van enthousiasme en kattenkwaad. Hij speelt ook een gemeen spelletje schaak.
Honden bepalen mijn leven,
Pionier Vrouw
