Esdoorn Haver Nut Scones

Maple Oat Nut Scones

Mijn versie van Starbuck's klassieker, en een variatie op de Maple Pecan scones in mijn eerste kookboek. Deze zijn absoluut geweldig!

Verwarm de oven voor op 350 graden.

Meng in een grote kom bloem, gemalen haver, suiker, bakpoeder en zout. Roer om te combineren.
Voeg stukjes boter toe en gebruik een deegsnijder om de boter en de droge ingrediënten samen te werken tot het mengsel op grove kruimels lijkt. Roer de gehakte pecannoten erdoor.

Klop de room, het ei en 1 theelepel esdoornextract door elkaar. Giet bij het bloemmengsel, roer voorzichtig, tot alles samenkomt. (Het mengsel zal niet samenkomen in één samenhangende bal; het moet in een paar grote klonten zijn met wat kruimels in de kom.) Als het te kruimelig is en helemaal niet samengaat, voeg dan een paar eetlepels extra room toe en werk het in.

Keer het deeg uit op een snijplank of met bloem bestoven oppervlak en gebruik je handen om in een cirkel van 6 tot 8 inch te drukken van ongeveer 3/4 inch dik. Snijd in 8 gelijke partjes (of je kunt in kleinere partjes snijden om meer te krijgen.) Breng over naar een bakplaat bekleed met een bakmat of perkament en bak 20-24 minuten, of tot poef en hard en net goudbruin. (Zou niet veel kleur op hen moeten hebben.) Haal uit de oven en laat volledig afkoelen.

Combineer alle icingrediënten. Zorg ervoor dat het dik maar nog steeds gietbaar is. Sprenkel een zeer royale hoeveelheid over elk en strooi er dan nog een paar gehakte pecannoten over. Laat het glazuur volledig opstijven en serveer.

(Scones blijven dagenlang lekker vers in een plastic zakje met rits.)

Dit is een variatie op de Maple Nut Scones die ik jaren geleden in mijn allereerste kookboek heb gezet, en het is hetzelfde basisrecept dat ik gebruik sinds 1999, toen ik voor het eerst esdoornnootscones maakte voor mijn vriend Hyacinth toen ze langskwam om er een te spelen dag.

In die tijd had ik twee baby's en had ik net een nieuwe espressomachine gekregen en ik wilde mijn favoriete Starbucks-scones ooit dupliceren (dienen ze deze variëteit nog steeds?), en boy oh boy ... werkte het. Hy en ik hielden van elke hap.

Leuk weetje over mijn espressomachine: tijdens het bezit van deze machine werd ik me ervan bewust dat ik een aandoening had die PSVT (paroxysmale supraventriculaire tachycardie) wordt genoemd. Ik dronk zo'n sterke espresso dat mijn hart in 2 minuten (soms langere) afleveringen van extreem snel kloppen deed, en de enige manier voor mij om het te laten stoppen was door ijskoud water op mijn gezicht te spetteren en de rozenkrans te bidden. Nadat ik de cafeïne had opgegeven en ontdekte dat de episodes van hartkloppingen nog steeds steeds vaker voorkwamen, moest ik bètablokkers gaan gebruiken, waardoor ik elke dag 24-uurs dutjes wilde doen en niet wilde praten, dus uiteindelijk besloot ik een curatief middel te nemen. ablatieprocedure, waarbij artsen een katheter gebruikten om mijn hart binnen te dringen en het pad te zappen dat de elektrische instabiliteit veroorzaakte. Het was een poliklinische procedure, het genas me volledig en sindsdien geniet ik elke ochtend van ijskoffie.

Oh. Ik bedoelde niet dat de dokters mijn hart binnenkwamen. Dat zou krap zijn. Ik bedoelde dat ze een katheter gebruikten om... toegang mijn hart, zodat ze het pad dat het probleem veroorzaakt, konden wegnemen.

Ik bedoel…

Laat maar.

Oké, nu ik je heb onderworpen aan mijn volledige medische geschiedenis en je hebt helemaal geen eetlust, dit is wat je nodig hebt voor de scones! Boter, bloem, suiker, bakpoeder, zout, room, eieren, esdoornextract en haver.

Simpele dingen!

NS. gerard van.majella.zwangerschap.gebeden

Mijn originele scones bevatten geen haver, dus besloot ik om zo dicht mogelijk bij Starbucks te komen: voeg wat gewone havermout toe aan een keukenmachine of blender...

En pulseer ze totdat ze grotendeels vermalen zijn, maar met enkele resterende grotere stukken.

Nog een klein stukje voorbereiding: pak twee stokjes koude (recht uit de koelkast) boter ...

En snijd ze in kleine blokjes.

Nu, om het sconemengsel te maken: Voeg bloem voor alle doeleinden toe aan een kom ...

De gemalen haver…

Wat suiker…

Wat bakpoeder…

En een klein beetje zout.

Roer dit dan gewoon door elkaar.

Kijk eens naar deze zoete lepel.

Het was een cadeau en ik ben er dol op. (Dank u Maria en Jenny !)

Voeg nu alle in blokjes gesneden boter toe aan de kom...

Grijp je vertrouwde roestige (of vertrouwde roestvrijstalen) banketbakkerij ...

En ga er helemaal voor, man. Werk de boter door de bloem (of de bloem door de boter, al naar gelang je rechter- of linkerhersenhelft bent)...

Tot het helemaal gemengd is en het mengsel op grove kruimels lijkt.

Hak daarna wat pecannoten tot ze redelijk fijn zijn...

vanillebonenpasta versus vanille-extract

Gooi ze in de kom...

En roer alles door elkaar.

Combineer vervolgens een ei met 3/4 kop zware room.

Klop het met een vork door elkaar…

Voeg wat esdoornextract toe...

En roer het erdoor.

Giet het natte mengsel bij het bloemmengsel...

Zachtjes vouwen als je gaat.

Het zal beginnen samen te komen in grote, kruimelige bosjes. Verwacht geen te nat deeg! Het moet niet samen in één grote bal zijn.

Kruimeligheid is de schoonheidsscones.

Draai het deeg vervolgens op een snijplank of met bloem bestoven oppervlak...

Breng het in een bal met je ongelooflijk geaderde, roze en verontrustend uitziende handen ...

En druk het in een cirkel. U wilt dat de bovenkant klonterig en rustiek is - niet perfect egaal en plat.

Een beetje zoals mijn billen.

(Sorry. Ik moest.)

Gebruik een mes om een ​​grote X in de cirkel te snijden.

Snijd vervolgens een grote + om 8 gelijke wiggen te maken.

Of je kunt altijd eerst de + snijden en dan de X. Maar wees gewaarschuwd, de scones zullen totaal anders smaken als je deze route volgt!

Nee niet echt.

Verwijder de scones één voor één...

En leg ze op een met bakmat of bakpapier beklede bakplaat.

Bak ze ongeveer 25 minuten, of tot ze licht gepoefd zijn en amper goudbruin beginnen te worden. Scones zijn een van die dingen die je echt niet erg bruin wilt krijgen.

Laat ze nu volledig afkoelen terwijl je de esdoornglazuur/glazuur/glazuur/motregen/coating/topping/versiering maakt!

Meet de poedersuiker af in een zeef…

En kijk of je het kunt zeven terwijl je een afschuwelijke poedersuikerman in de kom maakt. Als de grote kegel intact blijft, zeg dan tegen jezelf dat je leven goed komt. Als het halverwege afbrokkelt en valt, voel je dan echt, echt gedoemd.

Je hebt deze kleine gesprekken met jezelf terwijl je ook scones maakt ... toch?

Oh goed! Oef.

Als je eenmaal weet hoe de rest van je leven zal verlopen, giet je er wat volle melk bij...

hoe kook je hardgekookte eieren die gemakkelijk te pellen zijn?

En geef het een beetje door.

Voeg vervolgens een beetje gesmolten boter toe...

Pak dan een paar eetlepels sterke koffie…

En voeg het toe.

Voeg dan nog wat esdoornextract toe. (Dit spul is goed! Wees niet bang.)

Klop alles door elkaar tot het glad is en controleer de consistentie. Het moet behoorlijk dik zijn, maar nog steeds gietbaar. Als het te dun is, zeef je er nog wat poedersuiker door.

En nu. Ben je klaar om wat plezier te hebben?

Ik hoop het echt.

Pak wat glazuur en ga ervoor!

En als ik zeg ga ervoor...

Ik bedoel, ga ervoor.

Zoals, helemaal.

Ga zo door tot alle scones bedekt zijn...

Strooi er dan, voor een laatste bloei, een paar extra pecannoten bovenop!

Ga nu gewoon weg, ga op je handen zitten - ach, ga op vakantie als het moet. Raak ze pas aan als het glazuur helemaal is uitgehard!

Aaah, wat mooi! Stapel ze gewoon op een taartplateau of schaal, nodig je BFF uit voor koffie...

En serveer ze op een mooi bord.

Deze zijn GODDELIJK, mijn vrienden. Ik heb altijd van de versie van Starbucks gehouden, maar in de loop der jaren ben ik hier behoorlijk verdomd een voorstander van geworden.

Zeg niet tegen Starbucks dat ik dat heb gezegd. Ik wil niet aan hun slechte kant komen.

Hoop dat je geniet!