Goed genoeg met rust laten?

Leave Well Enough Alone

Een paar weken geleden tweette Ree iets dat me echt aan het denken zette.

Geen grapje - het zette me echt aan het denken, en als gevolg daarvan begon ik een mentale lijst te maken van alle films die HOLLYWOOD BETER ALLEEN HAD VERLATEN, DOOR DIGGITY. Want hoewel ik iemands verlangen om opnieuw te maken kan waarderen, zeg, Footloose net zo goed als de volgende persoon, ben ik er niet per se zeker van dat de klassieke films van de jaren 80 en 90 heel wat knutselen vereisen. Waarom zou je tenslotte knoeien met een meesterwerk?

Neem dit bijvoorbeeld.

Kom op nou. Wat is er niet dol op Kevin Bacon (evenals zijn body double) die zich een weg door dat magazijn danst? En van de trapleuning naar beneden glijden? En aan een ketting slingeren? En zich volledig inzetten voor de boze spin-move? ALTIJD MOM JEANS DRAGEN?

O, het was heerlijk. Elk stukje ervan. En ik weet gewoon niet zeker of de 2011-versie van Footloose zou mogelijk het origineel kunnen overtreffen Footloose grootheid.

Ik bedoel, had ik het gedeelte over de mom jeans al genoemd?

Hoe dan ook, de tweet van Ree (en de dans van Kevin Bacon) bleef de hele nacht met willekeurige tussenpozen in mijn hoofd opduiken, en op een gegeven moment, terwijl ik in mijn slaapkamer stond en een lading kleren opvouwde, begon ik over te steken naar officieel ontslagen gebied . Waarom, vraag je je af? Nou, omdat het soms leuk en ook therapeutisch is om volledig verontwaardigd te worden over een reeks ingebeelde overtredingen van de popcultuur, vooral als die overtredingen resulteren in het creëren van verschillende strenge denkbeeldige e-mails die zijn geschreven aan vier of negen denkbeeldige Hollywood-producentachtige mensen.

Nee? Doe je dit niet? Je concentreert je niet op ingebeelde overtredingen van de popcultuur en stelt vervolgens denkbeeldige e-mails op in je hoofd terwijl je woedend handdoeken vouwt en ze met enige kracht op je bed stapelt?

Alleen ik?

Oke dan.

Gezien dit alles, dacht ik dat dit een uitstekende tijd zou zijn (en ook in het belang van het filmpubliek) om een ​​kleine lijst te starten die ik heb besloten HANDS OFF, HOLLYWOOD te noemen. Deze lijst bestaat uit films die ik koester, liefheb en aanbid, dus ik zou graag van deze gelegenheid gebruik willen maken om in alle liefde en vriendelijkheid te vragen dat de mensen die de fancy, big-budget fotoshows maken, goed genoeg met rust laten en TERUG UIT DE REMAKES, GEachte heren en mevrouw.

Houd in gedachten dat deze lijst slechts mijn (enigszins emotionele) mening is en niet echt gebaseerd is op diep nadenken of, weet je, logica. Hoe dan ook, ik kijk ernaar uit om je eigen HANDS OFF, HOLLYWOOD-lijsten in de commentaren te lezen. Want als je het nog niet gemerkt hebt, vind ik het soms leuk om me een beetje op te winden.

1. Zestien kaarsen

Luister. Jake Ryan is nu net zo dromerig als hij was in 1984, en ik heb echt niet het minste verlangen om dat specifieke personage gespeeld te zien door Taylor Lautner of Justin Bieber of een andere jonge, hartverscheurende hotshot in een edgy 21e eeuw opnieuw gemaakt. Want aan het eind van de dag zit er een echte zoetheid in deze coming-of-age-film uit 1984, en hoewel hij af en toe de grenzen van goede smaak overschrijdt, is hij uiterst vertederend (en hilarisch) in zijn oorspronkelijke vorm. SCORE. EEN DIRECTE SLAG.

twee. Termen van genegenheid

Eerlijk gezegd weet ik niet of er een film is met zo'n perfecte balans tussen lachen en tranen. En hoewel deze film zich waarschijnlijk zou lenen voor een moderne bewerking, kan ik me niet voorstellen dat een film beter is dan dit origineel. Ik was vrij jong toen ik voor het eerst keek Termen van genegenheid (misschien zelfs te jong), maar ik zal nooit vergeten hoe het optreden van Shirley MacLaine me volledig deed vergeten dat ik naar acteurs op een scherm zat te kijken. Ik had gewoon het gevoel dat ik naar een moeder in Texas keek die van haar dochter hield (en de astronaut naast de deur) en bereid was om voor haar familie te vechten, hoe ze maar kon. Het blies me toen weg, en het blaast me nu weg. Geweldig.

3. Stedelijke Cowboy

Dit is een van die films waar het voor mij bijna onmogelijk is om me voor te stellen welke vorm een ​​remake zou hebben, vooral omdat ik niet weet hoe je er een 2011 draai aan zou geven. Bud en Sissy nemen het tegen elkaar op in een verhit seizoen van Dansen met de sterren ? Bud en Sissy vinden de ware liefde op een rave en gaan uiteindelijk uit elkaar vanwege Buds flirt met een stadsdj? Ik bedoel, ik weet dat een team van getalenteerde scenarioschrijvers waarschijnlijk in een paar minuten een verhaallijn kan verzinnen, maar voor mij Stedelijke Cowboy zal altijd Sissy, Bud, Gilley's en de tweestaps zijn. En gepersonaliseerde kentekenplaten in de achterruit van Buds truck. En tante Corene natuurlijk.

noveen voor gewichtsverlies

Vier. Nieuws uitzenden

Deze film maakte zijn debuut in 1987, en ik durf te zeggen dat Jane Craig zo'n indruk op me heeft gemaakt als geen enkel filmpersonage ooit heeft gehad. Ik wilde haar zijn toen ik opgroeide (afgezien van de disfunctionele relaties natuurlijk). Ik wilde achter de schermen werken bij een netwerk. Ik wilde een strakke deadline hebben en zeggen: Leg het erin, Bobby - maak er een back-up van in de montagecabine. Ik wilde deze dingen zelfs zo graag, dat ik zelfs probeerde mijn hoofdvak Engels te verdubbelen en journalistiek uit te zenden - totdat mijn adviseur me vertelde dat het me ongeveer elfhonderd jaar zou kosten om alle benodigde credits te verdienen. Niettemin, Nieuws uitzenden was en is een fantastische film. Ik heb het de afgelopen zomer verschillende keren bekeken en het is net zo slim, grappig, ontroerend en meeslepend als 25 jaar geleden. Opnieuw niet nodig.

5. Mooie dame

Ik weet. Ik weet. Het is een schuldig genoegen. En aangezien het geworteld is in de traditie van Pygmalion en Mijn schone dame , het is een beetje een remake zelf (oh, de zoete, zoete ironie). Dus ik denk dat de kansen waarschijnlijk behoorlijk groot zijn dat we op een gegeven moment een andere kijk op de zullen zien Mooie dame uitgangspunt. Maar zelfs als er een remake komt, zal ik er altijd van houden dit film, dit verhaal van Vivian en Edward (met wat tijdige komische verlichting van Kit Take Care of You DeLuca). Het is een van die films die ik stop om te kijken als ik hem toevallig op tv tegenkom, en in de woorden van Vivian Ward zou een poging om zo'n iconische favoriet uit de popcultuur opnieuw te maken een GROTE FOUT zijn. GROOT. REUSACHTIG!

Zo. Bedankt dat je me hebt verwend, allemaal. Ik weet dat mijn kleine lijst in het grote geheel niet significant is, vooral als het heel goed mogelijk is dat een filmstudio graag opnieuw zou maken, oh, Lelies als ze dachten dat ze daarmee wat geld konden verdienen.

Maar het geeft me zeker een beter gevoel om op zijn minst een paar seconden op mijn zeepkist te staan ​​en de wonderen van enkele van mijn favoriete films te verkondigen. Dit is te hopen dat ze sterk zullen blijven staan ​​​​zonder dat er remakes in hun nek ademen. Want als het niet kapot is, nou, dan is het waarschijnlijk een goed idee om het gewoon zo te laten.

Wat zou je eigen HANDS OFF, HOLLYWOOD-lijst maken? Iets waardoor je een beetje ineen zou krimpen als je hoorde dat er een remake in de maak was (en misschien zelfs denkbeeldige brieven schrijven aan denkbeeldige machten-die-be)? Zijn er films die je in een kluis wilt bewaren zodat niemand ermee kan rotzooien of ze kan herschrijven of herwerken zodat ze een buitensporig aantal vampiers bevatten?

Vuur weg.