Frontier Follies: The Ranch Tour

Frontier Follies Ranch Tour

Elke zomer organiseert ons lokale stadje de landelijke Cattlemen's Convention, die iedereen in het gebied - veehouders en anderszins - de kans geeft om af te stoffen en hun cowboyhoeden en glanzende laarzen aan te trekken en twee dagen door te brengen met het vieren van het rijke boerenerfgoed van onze regio. Het is een tijd van barbecue en buiken, van opscheppen en bier.

Onder de vele festiviteiten, waaronder ook aparte lunches voor veehouders en veevrouwen, een grote openluchtdans en een ranchrodeo, is de Saturday Morning Ranch Tour. De Ranch Tour is een lange traditie en stelt zowel de lokale bevolking als bezoekers in staat een rit van een halve dag te maken door de grotere boerderijen in het gebied. Het is zo'n populair evenement, de caravan van auto's en vrachtwagens is vaak 75 tot 100 lang.

Ik had op een zaterdagochtend, net nadat Marlboro Man en ik getrouwd waren, baat kunnen hebben bij deze informatie. Ik was zwanger en misselijk, en was op weg naar de stad om wat Hostess Twinkies op te halen toen ik een ongewoon grote begrafenisstoet tegenkwam op de snelweg. Ik vroeg me stilletjes af wie er was overleden, en bedacht dat ik hoopte dat ik ooit zo'n grote show op mijn eigen begrafenis zou hebben. Omdat ik respectvol wilde overkomen, trok ik me naar de schouder en stopte, terwijl ik mijn hoofd liet zakken ten aanzien van de overledene.

hoe maak je zonnethee

Plots klonk een autoclaxon. Ik keek op en zag een autolading mensen wiens gezichten ik herkende als buurtbewoners die ik onlangs had ontmoet. Ze waren allemaal aan het glimlachen. En ze zwaaiden allemaal enthousiast naar me. Vreemd , Ik dacht. Ze zijn zeker in een goed humeur, aangezien ze op weg zijn naar iemands begrafenis . Ik glimlachte behoedzaam en zwaaide terug, terwijl ik mijn best deed om niet te optimistisch te lijken. Toen hervatte ik mijn verlaagde hoofdhouding. Een paar seconden later piepte een andere hoorn en ik keek op. Nu kwam er een aardig stel uit de stad voorbij rijden, recht naar me zwaaiend. Ik zwaaide terug, denkend, Wat is? met deze mensen? Heeft niemand? rouwen hier in de buurt?

Tegen het einde van de processie toeterde een andere hoorn. Deze keer rolde een oudere heer van de kerk die we bezochten zijn raam naar beneden en leunde naar buiten terwijl hij voorbij reed. Je hebt hulp nodig, Ree ? hij schreeuwde. Verbijsterd zwaaide ik terug. Uh nee. Met mij gaat het goed bedankt . De oude prutser had blijkbaar nooit de ongeschreven regel geleerd om aan de kant van de weg te gaan staan ​​als er een begrafenisstoet voorbijkomt. Arme, onwetende ziel.

De lange rij auto's passeerde me uiteindelijk en ik ging naar de stad om Twinkies in te laden. Toen ik later naar huis terugkeerde, nieuwsgierig naar zowel het grote aantal mensen dat de begrafenis van de overledene bijwoonde als de ongewoon opgewekte stemming van de rouwenden die voorbij reden, vroeg ik Marlboro Man: Wie is er in godsnaam overleden? ? Ik ging verder met het uitleggen van het hele vreemde verhaal van de vrolijke begrafenisstoet waarvan de deelnemers zich meer hadden gedragen alsof ze op weg waren naar een feest dan naar een begraafplaats, en schetste hoe ongepast ik het vond dat ze allemaal naar me zwaaiden terwijl ik op de grond zat. kant van de snelweg.

Mijn nieuwe echtgenoot staarde me aan en had maar één simpele reactie: Je maakt een grapje, toch ?

48 spirituele betekenis