Vrienden, het lot en yogabroeken

Friends Fate Yoga Pants

Ik heb zo'n leuk weekend gehad met mijn vriend Pam, een productieve kookboekauteur en een van de stemmen erachter Drie vele koks . Ze kwam een ​​dag kooklessen geven met een geweldige groep bezoekers van buiten de stad, en ik kan me geen dag herinneren dat ik meer heerlijk eten heb gegeten.

Glorie zij.

Pam's kookkunsten zijn prachtig.

En ze is nog mooier, van binnen en van buiten. Ik hou van haar.

Maggy, haar dochter, maakte foto's tijdens de les.

Ik ontmoette Pam via Maggy.

Ja soort van.

Het is een lang verhaal. Ik zal je er een keer alles over vertellen.

Ik hou van verhalen over hoe mensen elkaar ontmoeten. Niet alleen liefjes, maar ook vrienden.

Normaal houd ik ervan om te worstelen met de vraag of we iedereen ontmoeten die we met een reden moeten ontmoeten, of mensen voor specifieke doeleinden op ons pad worden gezet, en of elke connectie, elke vriendschap, andere connecties en vriendschappen aanwakkert die zouden' Het is niet gebeurd, behalve voor die ervoor, en of het allemaal gewoon willekeurig is of dat het allemaal het lot is. Ik worstel hier meestal mee als ik mezelf probeer over te halen iets te doen of ergens heen te gaan: aan de ene kant, wat als ik moet gaan, en als ik niet ga, wat als ik aan het rotzooien ben met het natuurlijke evenwicht der dingen door niet te gaan? Misschien zou ik door te gaan iemand ontmoeten die mijn leven op een onbekende manier zou veranderen of ik zou iemand ontmoeten die ertoe zou leiden dat ik iemand zou ontmoeten die ertoe zou leiden dat ik iemand zou ontmoeten die mijn leven op een onbekende manier zou veranderen. Hoeveel verbindingen die er als gevolg van die verbindingen zouden zijn ontstaan, zullen er niet worden gemaakt door geen verbanden te leggen?

Aan de andere kant, als ik aarzel om te gaan - zelfs als ze geworteld zijn in mijn diepgewortelde problemen om in mijn yogabroek te willen blijven en wekenlang geen föhn te gebruiken - misschien die aarzelingen zijn de natuurlijke orde der dingen, en als ik me er doorheen vecht en toch ga, kan er misschien chaos ontstaan. Misschien zou ik iemand ontmoeten die ik niet zou ontmoeten - iemand die me bijvoorbeeld kennis laat maken met een nieuwe vetstof anders dan boter of Crisco. Misschien moet ik, als ik aarzel om mijn huis te verlaten, me aan ze overgeven, niet tegen ze vechten, en erop vertrouwen dat de mensen die mijn pad moeten kruisen, uiteindelijk mijn pad zullen kruisen. Misschien moet ik in mijn yogabroek blijven als de drang sterk is.

Natuurlijk is het 365 dagen per jaar sterk. Maar dat is een ander verhaal voor een andere keer.

En hoe dan ook, dit zou niet van toepassing zijn op Pam, die mijn pad kruiste op een manier waarbij ik mijn huis niet hoefde te verlaten.

En misschien droeg ik die dag thuis een spijkerbroek, wat alles totaal in de war brengt.

Hmmm. Daar moet ik over nadenken.

Maar ik zal er morgen over nadenken. Want vandaag is het maandag. En mijn brein is nog niet wakker.

Dit had je misschien al kunnen afleiden.