De spanning van alles

Thrill It All

Opmerking van PW: ik heet mijn vriend Mark Spearman welkom, een schrijver die net zoveel van films houdt als ik. Hij en ik kunnen filmlijnen uitwisselen en castingkeuzes bespreken alsof het niemand iets aangaat, wat, zoals iedereen weet, de basis is van elke vriendschap. Weg ermee, Marc!

Wanneer Doris Day en James Garner op bezoek kwamen, was dat een groot probleem.

wat betekent het getal 52?

Ze kwamen natuurlijk nooit letterlijk naar ons huis, maar minstens één of twee keer per jaar de romantische komedie uit 1963 De spanning van alles was op televisie. Mijn ouders planden hun hele weekend rond de 108 minuten plus reclames.

Ze hadden het in het theater gezien op een zeldzame en bijzonder gedenkwaardige date night. Het had op de een of andere manier een speciale betekenis voor hen; er zat zeker meer in het verhaal. Maar als klein kind accepteerde ik gewoon dat deze ravotten van Doris Day-James Garner een film van enig belang was.

Wanneer De spanning van alles op tv zou worden uitgezonden, we zouden Jiffy Pop maken en ons verzamelen rond de Zenith om het verhaal te volgen van de onopvallende huisvrouw Beverly Boyer die plotseling en onverwacht beroemd werd als een glamoureuze tv-woordvoerder voor zeepproducten van het merk Happy. Allemaal goed en wel, natuurlijk, totdat Beverly's echtgenoot Gerald, een succesvolle verloskundige, jaloers wordt op haar nieuw gevonden beroemdheid. Zoals onvermijdelijk gebeurt, mapcap, ontstaat er gekke hilariteit.

Natuurlijk was het eigenlijk Rock Hudson, niet James Garner, met wie Doris een trilogie van soortgelijke films maakte– Kussen praten, minnaar kom terug, en Stuur mij geen bloemen . Ik las een paar snarky recensies online waarin stond dat James Garner in feite de rol van Rock in deze film overnam of overnam, wat oneerlijk en nogal gemeen lijkt, omdat hij zich meer dan staande hield tegen Rock, als je het mij vraagt. En als je dit leest, laten we aannemen dat je het mij vraagt.

Het is een lieve film, iets van een tijdcapsule uit het begin van de jaren zestig. Toen de film werd uitgebracht, was Doris Amerika's nummer één vrouwelijke box office-ster. Norman Jewison geregisseerd; hij heeft gedurende vele jaren een reeks films gemaakt, variërend van geweldig tot gewoon goed, met name, In het holst van de nacht en Maan geslagen .

Maar dat doet er hier niet toe, want films waar we echt van houden, zijn persoonlijk. Aan ons. Vaak om redenen die heel anders zijn dan wat anderen ooit op het scherm zouden kunnen zien. Zeker veel meer dan hun nominale waarde van een paar uur verhalen vertellen op film.

Het zijn misschien geen briljante kunst, gevierde klassiekers of zelfs populair. De spanning van alles geen prijzen gewonnen. Het staat voor zover ik weet niet op iemands lijst met beste dingen. Er zijn geen originele exemplaren verborgen in de kluis van het American Film Institute.

Ik kan bijna garanderen dat niemand vermoeiend en vervelend zal weggooien Sensatie van alles citaten op een feestje.

Maar bij ons thuis was het de maatstaf waaraan alle romantische komedies werden afgemeten. Mijn ouders zouden gelukzalig toekijken, DIT / dicht bij elkaar op de bank, en gedurende die 108 minuten leek het alsof er geen problemen of pijn in de wereld konden zijn.

Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst heb gekeken De spanning van alles . Meer dan 30 jaar geleden verloren we mijn moeder. De gezondheid van mijn vader is niet wat we zouden willen.

Doris en Jim leefden natuurlijk nog lang en gelukkig, in eeuwige, jeugdige gelukzaligheid, nadat ze al hun huwelijks- en familieproblemen hadden opgelost na ongeveer 106 minuten in de film. Ze geeft shilling op voor zeep en keert terug naar de huisvrouwen en ze vallen in elkaars armen.

Voor mij is de kenmerkende scène de gefrustreerde James Garner, vers van een luidruchtige ruzie met Doris, die een dozijn dozen Happy Soap in een zwembad schopt, alleen dan om getuige te zijn van een woedende regenbui die een gigantische massa Happy Soap-sop creëert die hun huis.

Scenarioschrijvers zullen je vertellen dat romantische komedies conflicten vereisen, een probleem dat de geliefden uit elkaar houdt. Een probleem dat we in de loop van de film oplossen. Bovendien hebben ze in dit geval zeepsop nodig.

En komische schrijvers zullen je vertellen dat echte komische momenten een kwestie zijn van Waarheid + Pijn. Een woedende echtgenoot die dozen wasmiddel in een zwembad schopt en een explosie van Happy Soap-sop veroorzaakt = Grappig.

Onlangs heb ik de originele recensie van 2 augustus 1963 opgezocht zoals deze verscheen in The New York Times :

Miss Day is haar gebruikelijke explosieve, verontwaardigde, ontwapenende, zelfklevende zelf ... James Garner wordt gehomogeniseerd als haar echtgenoot - erg gezond en flauw. Ik wil je niet de indruk geven dat The Thrill of It All een geweldige film is. Ik wil je alleen vertellen dat het vol zit met goede, zuivere Amerikaanse lachjes.

Ik zou de eerbiedwaardige raden Keer filmcriticus Bosley Crowther, die deze recensie schreef, heeft geen traditie van kijken ingesteld De spanning van alles keer op keer in het huis van Crowther.

NS. slechtvalken noveen

De film kwam ergens eind jaren 90 op video uit, maar ik zie hem liever op tv. Ik vind het fijn om te weten dat andere mensen het met mij meemaken, op hetzelfde moment. Misschien zit er ergens een jong stel dat dit als hun film beschouwt, heel dichtbij op een bank, ernaar te kijken met drie kleine kinderen.

Ik zei al eerder dat deze film een ​​traditie was. Het woordenboek zegt dat een traditie de praktijk is van het actief in stand houden van iets in het heden dat zijn oorsprong heeft in het verleden. Ik denk dat ik mijn kinderen ga laten kijken De spanning van alles .

Het is geen vijfsterrenklassieker, denk ik. Maar met een beetje popcorn en het juiste gezelschap kan het gewoon magisch zijn.

Mark Spearman is een schrijver die in Oakland, Californië woont.