Frontier Follies: mijn initiatie

Frontier Follies My Initiation



Ontdek Uw Aantal Engel

Ik was al een tijdje aan het daten met mijn knappe nu-man toen hij me uitnodigde om vee te komen werken op de ranch die hij deelt met zijn broer. Ik ben opgegroeid op een golfbaan en had geen idee wat 'werkend vee' inhield. Maar goed, ik was een spel. Als mijn man erbij betrokken was, was ik voor alles geschikt.



'Werkvee' is de term die wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarbij runderen één voor één door een werkende stortkoker worden geduwd, gedurende welke tijd ze worden gebrandmerkt, onthoornd, van een oormerk voorzien en 'gedoctoreerd' (temperatuur genomen, injecties gegeven) . Het idee is om alle trauma's en rotzooi in één klap weg te werken, zodat de dieren de rest van hun dagen rustig in de wei kunnen grazen.

Ik nam mijn zus mee, gewoon voor de lol. Tim, de broer van mijn schat, begroette ons bij de parachute en wees ons onze taken toe. Hij overhandigde mijn zus een 'hot shot', die wordt gebruikt om het achterwerk van het dier te zappen om het door de parachute te laten bewegen. Het wordt beschouwd als de gemakkelijke taak. 'Je duwt ze erdoorheen' hij vertelde haar.

Tim gaf me toen een 20 cm lange, dikke naald met een soort elektronisch apparaat eraan. 'Je gaat hun temperatuur opnemen' Tim informeerde me. Makkelijk genoeg, dacht ik. Maar hoe past deze naald in zijn oor? Of schuift het op de een of andere manier onder zijn arm? Misschien steek ik het onder de tong?



Tim liet me mijn locatie zien - aan het einde van de parachute. 'Je wacht gewoon tot de os in de parachute wordt opgesloten' zei Tim. 'Dan steek je de naald er helemaal in en wacht je tot ik zeg dat je hem eruit moet halen.' Oh, rotzooi. rectaal? Mijn zus wierp me een bezorgde blik toe en ik wenste dat ik iets had gegeten voordat we kwamen. Ik voelde me zwak. Ik durfde de broer van de man die mijn hart deed kloppen niet te ondervragen, maar... ernstig ?

Voor ik het wist was het eerste dier de parachute ingegaan. Verschillende cowboys stonden op verschillende posities rond het dier en begonnen hun respectieve taken uit te voeren. Tim keek me aan en schreeuwde: 'Plak het erin!' Dus met uiterste schroom schoof ik de lange naald diep in het rectum van de os. Ugh. Dit was niet natuurlijk, althans niet voor mij. Dit was tegen Gods plan. Dit klopte niet.

Ik moest de monitor controleren en aankondigen of de temperatuur boven de 99 graden was. Deze was prima. Maar voordat ik de kans had om de naald te verwijderen, zette Tim het hete brandijzer tegen de linkerheup van het stuur. Het dier liet een goot los' Moooooooooooooo !', en terwijl hij dat deed, liep de inhoud van zijn dikke darm leeg over mijn hand en onderarm.



Tim zei: ' Oké, Ree, je kunt het er nu uithalen .' Ik deed. Ik wist niet wat ik moest doen. Mijn arm zat onder de loopneus, stinkende koeienpoep. Was dit normaal? Moet ik iets zeggen? Mijn zus keek geschokt.

Het tweede dier ging de parachute in. De routine begon weer. Ik heb het erin gestoken. Tim gebrandmerkt. De os schreeuwde. De poep kwam eruit. Ik was verbaasd over hoe consistent en voorspelbaar het hele vervelende proces was, en hoe nonchalant iedereen - behalve mijn zus - handelde. Toen merkte ik iets op.

Rond het twintigste dier begon ik de thermometer in te brengen. Tim haalde zijn brandijzer van het vuur en bracht het naar de heup van de os. Op het laatste moment echter rommelde ik met mijn toestel en moest ik even stoppen. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Tim dat ook deed toen ik pauzeerde. Het leek erop dat hij eigenlijk wachtte tot ik de thermometer volledig had ingebracht voordat hij het dier brandmerkte, zodat ik zeker wist dat ik in de vuurlinie zou staan ​​als alles naar buiten kwam. Hij had dit al die tijd gepland.

78 ossen later waren we klaar. Ik was een bezienswaardigheid. Laag op laag mest bedekte mijn arm. Ik weet zeker dat ik bleek was. De cowboys grijnsden beleefd. Tim stuurde me naar een buitenkraan waar ik mijn arm kon schoonmaken. Mijn vriend grinnikte. Toen mijn zus en ik later die dag in de auto wegreden, kon ze alleen maar zeggen: ' Oh. Mijn. God '

Een paar weken later deed mijn man een aanzoek. Als ik terugkijk, weet ik hoeveel ik die dag werd getest bij de vee-parachute. Omdat hij de enige broer of zus van mijn man was, moest Tim me goedkeuren. Dit was slechts Tims zieke, verwrongen manier om mijn waarde te meten.

Deze inhoud is gemaakt en onderhouden door een derde partij en geïmporteerd op deze pagina om gebruikers te helpen hun e-mailadressen te verstrekken. Mogelijk vindt u meer informatie over deze en soortgelijke inhoud op piano.io Advertentie - Lees hieronder verder