This Is Not National Geographic Special
Je bent niet getuige van twee wilde honden die elkaar vermoorden in Sub-Sahara Afrika. Evenmin zie je uit de eerste hand een hyena en een dingo elkaar de keel uitscheuren in de Outback van Australië. Zijn er hyena's in de Outback? Want ik heb echt geen idee. En nu we het toch over het onderwerp hebben, wat is eigenlijk onze fascinatie voor die survival-of-the-fittest wildlife-specials op tv? Niets in mijn samenstelling - althans niets waarvan ik me bewust ben - wil dat een dier in het wild een ander doodt. Ik bedoel, ik weet dat het deel uitmaakt van de cirkel van het leven en de voedselketen en de natuur en al die jazz, maar ik weet het niet willen het gebeuren. Ik heb mezelf keer op keer onderzocht en ik geloof mezelf echt. Maar als het voor me op het scherm staat, laat ik alles vallen om te gaan zitten en ernaar te kijken. Natuurlijk knijp ik mijn voeten onder mijn billen en bedek mijn loensende ogen met beide handen in een poging om te doen alsof ik totaal geschokt ben en walg van de site. Dat is wat meisjes moeten doen. Maar toch... ik kijk. En ik kan er gewoon niet achter komen waarom.
Is het dat wij, als mensen, zo volkomen beschaafd zijn dat we niet kunnen geloven dat zo'n ongebreidelde slachting plaatsvindt in het dierenrijk? Of zijn we eigenlijk net zo wild als zij, en zien we een vleugje vertrouwdheid met hun verlangen om elkaar van ledemaat tot ledemaat te verscheuren? Of is het de opwinding van de sensatie van de overwinning, aangezien we weten dat één dier uiteindelijk als winnaar naar voren zal komen? Of is het dat mijn man geen Ultimate Fighting Championships had om naar te kijken en dat is het op één na beste ding? Ik zal het nooit zeker weten. En ik wil het eigenlijk niet weten. Ik ga gewoon door, zoals gewoonlijk. Het is beter dan de was doen.
Maar goed, terug naar mijn waanzin...
Hier begint het altijd mee.
En dan wordt het dit.
En verdorie, voor zo'n lieve, stroperige, papperige hond, dat Charles het slechtste humeur heeft. Ik denk dat het het Short Man Syndroom is.
Hij wordt NIET rondgeduwd door een Amerikaanse Foxhound. Zijn vader leerde hem beter dan dat.
vliegende noveen gebed
Van wie zijn de tanden? Er is echt geen manier om het te weten.
Ik weet dit echter wel: ik steek mijn handen nergens in de buurt van deze puinhoop.
Veel sterkte, Karel. Ik kan je amandelen zien. Heb een beetje respect voor jezelf! (Let op het handelsmerk Rippled Ear.)
Normaal gesproken duurt dit ongeveer een uur.
Doe me een plezier, wil je? Vermenigvuldig dat met 24.
Vermenigvuldig dat nu met 30.
Vermenigvuldig dat tot slot met drie, en je hebt een idee van hoe het leven hier is geweest sinds Hamilton en Charlie arriveerden.
padre pio noveen dag 1
KOM HIER TERUG EN maak het af, MAGGOT !
Het is alle National Geographic Special die ik ooit nodig zal hebben.
