Old Hankies Old Friends
Mijn zus, Betsy, vloog over voor de begrafenis van mijn schoonmoeder Nan, die afgelopen vrijdag was. Toen Bets arriveerde, overhandigde ze me deze zakdoek en vertelde me dat ze het voor mij had meegebracht om mee te nemen naar de dienst. Ik heb dit waarschijnlijk in 2000 of 2001 voor haar geborduurd en het was het eerste en enige dat ik ooit heb geborduurd! Borduren kostte veel te veel tijd, zo bleek - haha. Maar Bets heeft altijd van deze zakdoek gehouden en het ontroerde me dat ze hem aan mij leende voor zo'n belangrijke familieaangelegenheid.
Mijn moeder vloog ook naar de begrafenis van Nan en zorgde voor de broodnodige grootmoederliefde voor de kinderen.
De dag van Nans begrafenis was moeilijk, maar ook heel mooi in de zin dat vrienden en familie van heinde en verre kwamen en we de hele dag konden discussiëren, herinneringen ophalen en vieren. De zes kleinkinderen gingen naar de voorkant van de kerk om Nan's favoriete geschriften samen te lezen, en ik kwam er bijna niet in één stuk doorheen... maar het was een krachtige verklaring van wat echt belangrijk was voor mijn dierbare schoonmoeder : familie en geloof.
Ik was vereerd om de lofrede tijdens de dienst te houden en was zo blij om te kunnen praten over Nan, deze stille, verbluffende, sterke maar toch kwetsbare kracht in onze familie die haar familie meenam op een camping in Yellowstone, zondagsschool leerde (en nam ook verschillende keren mee met haar zondagsschoolles), reed paard, overleefde het verlies van een zoon en raakte vele levens met haar standvastige geloof en goed geleefd leven. We gaan haar allemaal heel erg missen.
De avond na de dienst besloot Ladd om iedereen te verzamelen bij onze binnenkort te openen pizzeria in de stad, waar ik je niet over heb verteld vanwege alles wat er is gebeurd. Het gaat over een paar weken open en was de perfecte plek om samen te komen voor een praatje en gelach.
We hadden het allemaal nodig.
Onze pizzeria heet P-Town Pizza (P-Town is de bijnaam van Pawhuska), en het is aan de overkant van de straat van The Merc.
Van alle dingen voor mij om geen foto's van zaterdagavond te maken, ben ik vergeten foto's van de pizza zelf te maken. Maar ik heb wel een paar drankjes vastgelegd. Dit is een Oklahoma Prairie Fire.
Twee Bloody Mary-opties.
Deze smaakt naar koude appeltaart.
Oh mijn.
Oh, en het is me gelukt om een foto te maken van een van de desserts.
Van nature.
Nogmaals, het was zo leuk om onder vrienden te zijn en gewoon samen te genieten van een avond. Dit is Layton, de verloofde van Sarah, die op mijn kinderen paste toen ze op de middelbare school en de universiteit zat en trouwens ook een ster op de universiteit was.
Dit is de dochter van Cowboy Pete (je herinnert je misschien dat hij afgelopen herfst plotseling is overleden.) Ze is een van mijn favoriete mensen en ik was zo blij dat ze zich bij ons voegde. Ook afgebeeld is mijn zwager, Tim, en de achterneef van Ladd en Tim, Lynn, wiens vader de neef van mijn schoonvader Chuck was. Haar dochter (de derde neef van mijn kinderen; ik ben geobsedeerd door de neefkaart) heeft onlangs de kinderen van mij en Tim leren kennen, en ik vind het geweldig om te zien hoe deze relaties zich vormen.
Dit is Betsy, samen met Tony en Bill, Ladds goede vrienden van de universiteit. Ze kwamen dit weekend massaal opdagen voor Ladd; het was zo goed voor hem om zijn vrienden in de buurt te hebben. Ze hielpen met taken die gedaan moesten worden, maar bleven ook gewoon rondhangen en waren er voor hem, net zoals Bets er voor mij was. Hou heel veel van deze jongens!
Het was een druk weekend, vol activiteit en eten en familie. De honden wisten niet wat ze ervan moesten denken.
Dit waren wij eigenlijk gistermiddag. We gingen naar de kerk, namen afscheid van iedereen en gingen toen naar buiten. En nu gaan we verder met vooruitgaan, wat we natuurlijk zullen doen, hoewel wij (vooral Chuck, Tim en Ladd) de komende weken en maanden enkele droevige momenten van acceptatie zullen hebben. Het verdriet om het verlies van een dierbare is een natuurlijk onderdeel van het leven en mensen gaan er elke dag doorheen. Op dit moment zijn we gewoon dankbaar dat we haar zo lang hebben gehad en dat we haar op zo'n geweldige manier hebben mogen vieren.
322 tweelingvlam
Iedereen heel erg bedankt voor jullie lieve woorden en gebeden.
Liefde,
P-Dub
