Tomaten Gember Jam

Tomato Ginger Jam

Ik heb een lange en gecompliceerde relatie met tomaten gehad. Laat me je het verhaal vertellen.

Vroeger had ik een hekel aan tomaten. Ik kon het gewoon niet. Misschien was het iets met die rare, squishy zaden. Ik herinner me dat ik heel jong was en naar mijn kleine broertje Jonny keek in de moestuin van mijn moeder. Hij had een aureool van gouden krullen en bolle wangen, en iedereen kirde over hem en reekalfde over wat een goede eter hij was, want hij had een mondvol kerstomaatjes, sap dat uit zijn mollige armpjes sijpelde terwijl hij naar nog meer tomaten reikte. Ik was zo jaloers op de manier waarop hij lof zou krijgen alleen voor het eten van die tomaten.

wat kan ik eten op goede vrijdag?

Jonny zou ook een toetje winnen vanwege zijn tomaat-etende bekwaamheid. Mijn tante had bij haar thuis een zeer strikte regel om je bord schoon te maken, en hoewel ik met al het andere mijn best deed, kreeg ik die laatste paar tomaten gewoon niet naar binnen. Ze zwommen op de bodem van mijn salade en helaas bleven ze daar. Helaas herinner ik me nog de peperkoekman die ik niet kreeg.

Toen was er die keer dat mijn grootouders probeerden me tomaten te laten eten. De ouders van mijn vader woonden net buiten Chicago en de hete zomers in het Midwesten zegenden hen met een overvloedige moestuin. Grampy kon gewoon niet geloven dat hij een 10-jarige kleindochter had die geen tomaten at. Zijn oplossing: een verse tuintomaat ingesmeerd met mayonaise. Hij stond erop dat ik het geweldig zou vinden. Ik weet niet of ik te bang was om hem te vertellen dat het enige wat ik haatte... meer dan tomaten mayonaise was (het is een goed gedocumenteerd feit) of als ik gewoon tegen de hoop in hoopte dat hij gelijk zou hebben - misschien zouden twee fouten plotseling een glorieus goed maken en zou ik van ze allebei houden! Welnu, tot zijn diepe schrik en afschuw en tot mijn grote teleurstelling, merkte de met mayo ingesmeerde tomatenwig dat hij een zeer snelle reis maakte van mijn mond naar zijn smetteloze linoleumvloer. (Ik weet dat het klinkt alsof ik therapie nodig heb voor mijn diepe emotionele littekens op basis van tomaten, maar eigenlijk maakte dat laatste verhaal me hardop aan het lachen.)

bijgerechten voor een bbq-cookout

Er is echter een happy end aan deze saga. Op de middelbare school leerde ik uiteindelijk tomaten lekker te vinden, aangespoord door een beetje voorzichtig salsa-dippen. Weet je, waar haal je de vloeistof op de chip? Met geen van de dikke stukken? Van daaruit ben ik afgestudeerd op het echte tomatenspul nadat ik bruschetta had ontdekt. Ik denk dat alle balsamico-azijn en verse basilicum het voor mij deden.

En nu, als volwassene, ben ik helemaal weg van tomaten! Ik kan eindelijk hun delicate zoetheid waarderen en ja, zelfs die sappige kleine uitbarstingen van zaden! Ik kweek ze in enorme hoeveelheden in mijn eigen zomermoestuin en heb een kind dat ze eet en een die liever iets anders eet. (Daar is nog hoop voor. Ik ben er zeker van.)

Een van de redenen waarom ik dol ben op deze tomaten-gemberjam is dat hij zoet, een beetje pittig en zuur is, met een diep geconcentreerde tomatensmaak. Ik serveer het graag op een kaasplankje (het lekkerst met geitenkaas), maar het is ook heerlijk bij gegrilde vis of op een broodje als spread. Dit recept doet het ook goed verdubbeld, verviervoudigd, enz. En als ik iets wist over inblikken (het staat op mijn bucketlist), kun je er zeker van zijn dat ik een extra voorraad zou inblikken.