Tijden die ik ben gevallen

Times I Ve Fallen

[image id='5c08263d-4516-4954-9a0a-bada07237d48' mediaId='e1e73eda-ea20-4c3e-951a-69fb6e328505' size='medium' share='true' caption='' expand='' crop='original '][/beeld]

Kijk maar naar de merrie rechts. Terwijl haar prachtige paardenzussen gracieus rennen, glanzende staarten vliegend, verliest ze haar evenwicht en eet het op. Oh, en ze eet het trouwens niet alleen; ze eet het op - benen in de lucht, ogen uit haar hoofd geslagen, gezichtsspieren gespannen, mond helemaal scheef en scheef. Ze is een Ugly Faller. En ik kan relativeren. Omdat ik er ook een ben.

[image id='a0c5c6f6-bb5c-4488-bb92-85de23174099' mediaId='a986a3ff-0e10-46c9-a54a-96ab4b18347f' size='medium' share='true' caption='' expand='' crop='original '][/beeld]

Ik heb mijn deel van lelijke valpartijen gehad. Er was het hele ongelukkige bikini-, fiets- en zebrapadincident. En de keer dat ik van de trappen van het L.A. Coliseum viel bij de eerste U.S.C. wedstrijd die ik ooit heb bijgewoond. Dat was echt een dieptepunt. Er was de in de buurt -lelijke val waaruit Marlboro Man me ridderlijk redde op onze eerste date (Let op: lees op eigen risico.) Toen ... slik ... toen was er de tijd die ik wegvaagde onmiddellijk na mijn eerste kus ooit. Ik wil het vergeten, ik wil het voor altijd uit mijn bewustzijn bannen, maar hoe hard ik ook mijn best doe, de herinnering komt steeds weer bovendrijven. Oh nee... het komt eraan. Hou op! Ga weg! Ga alsjeblieft weg, ik smeek je. Laat me alsjeblieft met rust en kom nooit meer terug . Oh nee...oh nee...hier komt het.

De zomer na de zevende klas, in het bisschoppelijk kerkkamp, ​​was ik verliefd - niet in Leuk vinden , in liefde , Leuk vinden, diep, blijvend, waar liefde - met Tim Beatty, een knappe man die vier maanden ouder was dan ik en die me alles leerde wat ik ooit moest weten over Ozzy Osborne, van wie ik nog nooit eerder had gehoord. Tim had me op dag twee verteld dat hij van me hield (en hij hield ook van me; hij echt, echt. Ik weet het.) en we hadden genoten van een week van glorieus vasthouden en giechelen en het plannen van onze toekomst samen, wat leek heel, heel helder. Op de laatste dag van het kamp, ​​toen iedereen huilde en afscheid nam en knuffelde en telefoonnummers uitwisselde, voelde ik me bruisend van verwachting, zeker dat de gelegenheid van mijn eerste kus naderde. En ik had gelijk.

Tim Beatty, die nog steeds mijn hand vasthield, leidde me naar een plek bij een schaduwrijke boom. Hij droeg een Ozzy-t-shirt, zijn blauwe ogen fonkelden als saffieren en zijn bruine gevederde haar glansde in de middagzon. Hij was alles voor mij. Tim Beatty gaf me een lieve knuffel en plantte toen een sappige, ongemakkelijke kus op mijn zomer-na-zevende-klas lippen. Hij smaakte naar Pop Rocks. Ik voelde me grappig van binnen.

De kus was sneller voorbij dan hij begon, en toen we ons omdraaiden om terug te lopen naar de menigte, struikelde ik over een rots en schoot naar voren, ogen schoten uit mijn hoofd, gezichtsspieren gespannen, mond helemaal krom en scheef, voordat ik uiteindelijk landde met een gruwelijke splat op het nieuwe zwarte asfalt van de parkeerplaats. Ik keek en voelde, niet anders dan dit:

[image id='5c08263d-4516-4954-9a0a-bada07237d48' mediaId='e1e73eda-ea20-4c3e-951a-69fb6e328505' size='medium' share='true' caption='' expand='' crop='original '][/beeld]

De palmen van mijn handen waren geschraapt en bloedden, en mijn witte, geboeide bermuda - voorheen smetteloos en geperst - was nu bevuild met teer. Het was een lelijke val. Tot mijn schrik begon Tim Beatty te lachen. Hij lachte en lachte en lachte. En toen zijn lachen eindelijk ophield, klapte hij in zijn handen en juichte. Een goede! Een goede ! En zijn puberale gekakel vulde de camping.

Tim Beatty beloofde me te schrijven. Hij deed het nooit. Dit , realiseerde ik me, is het onvermijdelijke lot van een Ugly Faller. Het is een van de hardste realiteiten van het leven.

En hoe eerder dat paard daar hip bij is, hoe beter ze af zal zijn.