Throwdown mammaries

Throwdown Mammaries

Ik heb geen idee hoe ik een post achter de schermen over de Throwdown-ervaring moet beginnen. Ik zal niet alle details kunnen vermelden, aangezien het er ongeveer 4.556 waren. Ik weet alleen dat de eerste drie weken van september een van de drukste periodes van mijn leven waren. Het werk op de ranch was druk, ik reisde naar een paar verschillende plaatsen en ik was bezig met het afwerken van het boek Black Heels to Tractor Wheels.

Toen, op een zaterdagavond midden tot eind september, keerde ik terug van een reis. Die zondag om 12.00 uur arriveerde de Throwdown-crew. Woensdagochtend vertrokken ze.

Toen viel ik flauw en moest ik een paar dagen zuurstof toegediend krijgen.

Dus als je je een moment in september herinnert waarin mijn bericht onsamenhangend, schaars, psychotisch, onsamenhangend, discursief, niet-bestaand of gewoon raar leek, zou ik durven te veronderstellen dat het tijdens die periode van drie dagen was.

Omdat, zoals je weet, ik anders nooit raar zou zijn.

Hier is de Throwdown. Het was 450 graden in de Lodge. Ik had druppeltjes langs mijn nek, rug, armen, gezicht en hoofd.

Ik heb me nog nooit zo fris gevoeld.

Ik begon met het waarschuwen van Bobby dat als hij zou winnen, hij Marlboro Man moest armworstelen. Ik kan me niet herinneren of hij lachte of niet.

Een van mijn andere eerste indrukken met Bobby was hem bijna uit te schakelen met mijn mes. Ik gebaar veel als ik praat. Soms vergeet ik eerst mijn mes neer te leggen.

Ik ben een echte pro.

Vreemd genoeg, afgezien van de angst voor de gebeurtenis, was dit de eerste televisie-ervaring waarin ik echt niet erg nerveus was toen het eenmaal begon. En dat is niet omdat ik zelfverzekerd was of ervan overtuigd was dat ik de Throwdown ging winnen. Integendeel, ik wist dat ik zou verliezen. Ik wilde gewoon dat Bobby Flay naar de ranch kwam en voor me kookte en ik dacht dat dit waarschijnlijk de enige manier was dat dat zou gebeuren. In hoeverre ik in vlammen zou opgaan, was de enige vraag die door mijn hoofd ging.

Nee, de reden dat ik niet nerveus was, was dat er gewoon te veel eten was om te koken. Het was niet zoals deze ochtendshow of zo, waar ik daar ben om een ​​specifiek item te koken. Dit was een hele maaltijd.

Een hele Thanksgiving-maaltijd.

Een hele Thanksgiving-maaltijd voor meer dan vijftig mensen.

Een hele Thanksgiving-maaltijd voor meer dan vijftig mensen dat ook nog eens een kookwedstrijd was.

Ik had gewoon geen tijd om me uit te kleden.

Oké, kijk nu naar mij. Kijk dan naar Missy. We praten eigenlijk met elkaar, buikspreker-stijl, door middel van opeengeklemde tanden.

Me: OT duh heck van dooeeng hee, Nissy? (Vertaling: Wat doen we hier in vredesnaam, Missy?)

Missy: Het is ooo dang edsite. (Vertaling: het komt door je verdomde website.)

Ik: Ga nee uh graaf tundluh oth in. (Vertaling: haal een grote beker wijn voor me.)

Missy: Nou. (Vertaling: Nee.)

4 juli films voor gezinnen

Ik: Oooh stom. (Vertaling: jij kontkop.)

Missy: Hou je mond. Doddy Thlay kan hee ooo. (Vertaling: zwijg. Bobby Flay kan je horen.)

Ik: Hee Nissy…hal doo ooo cuk agin? (Vertaling: Hey, Missy. Hoe kook jij ook alweer?)

Missy: Veel geluk ons. (Vertaling: God helpe ons.)

Ik zou voor de goede orde willen zeggen dat ik absoluut geen idee had wie de juryleden zouden zijn, zoals blijkt uit mijn wijd opengesperde kaak. Dat is Jeff Castleberry aan de rechterkant; hij is de eigenaar van Caz's Chowhouse in het centrum van Tulsa. En die mooie vrouw links?

Ze zingt, denk ik.

Dat is tenminste wat ik hoorde.

Ze heeft haar man niet meegenomen!

Hij zingt ook, denk ik. Dat is tenminste wat dit lied me vertelde.

Terugkijkend op de herinnering aan
De dans die we deelden 'neath the stars above'
Heel de wereld had even gelijk
Hoe had ik kunnen weten dat je ooit vaarwel zou zeggen?

En nu ben ik blij dat ik het niet wist
De manier waarop het allemaal zou eindigen, de manier waarop het allemaal zou gaan
Ons leven kan beter aan het toeval worden overgelaten
Ik had de pijn kunnen missen
Maar ik had de dans moeten missen

Zing het, Garth. Zing het.

En nu terug naar zijn vrouw:

Prachtig
Volledig natuurlijk
Helemaal nuchter
Messcherp
Gloeiend
Heeft gepubliceerd twee kookboeken
Kan zingen alsof er geen morgen is. Mijn God.

De juryleden kregen als eerste mijn borden. Bobby en ik waren allebei doodstil achter hen omdat we het resultaat niet wilden vertekenen, maar van binnen ging ik dood. Ik had het gevoel dat ik werd beoordeeld.

Oh wacht. Ik werd veroordeeld.

Ik was zo blij om omringd te zijn door familie en vrienden. Mijn moeder, mijn schoonmoeder, mijn goede vriendin Beth (in de oranje), mijn levenslange vriend Connell, mede-homeschoolmoeders uit de omgeving en veel mensen uit mijn kerk.

En mijn jongste dochter, die de camera desgevraagd vertelde dat ze Bobby's toetje lekkerder vond.

Doh!

Collega-bloggers uit Oklahoma waren er ook. Alleen maar (rechts van me, met aardbeiblond haar) had zo'n medelijden met me dat ze mijn haar pakte en het in een verhoogde positie hield terwijl Miss Wisabussa (direct achter me) blies zachtjes in mijn nek. Ze hadden de plas zweet op de vloer eronder opgemerkt en, in combinatie met hun kennis dat ik Spanx droeg, begonnen ze te vrezen dat ik zou overlijden.

De adem was erg koel en gewaardeerd. Het was een speciaal moment voor mij.

343 betekenis liefde

Miss Wisabus en Jen waren daar niet de enige bloggers. Meseidy, van een van mijn favoriete foodblogs, De Noshery , was daar met haar lieve man (uiterst rechts, zwart shirt, bril.)

En Laurie (vlak achter Hyacinth) was er ook. Liefs.

Zo was Vivian (uiterst links, achter Miriam), een lieve vriendin van mij uit Oklahoma City, en een geweldige groep van haar vrienden.

Mijn goede familievriend Beth en haar moeder en dochter.

Mijn peettante, Lela.

En zoveel andere goede, aardige mensen.

De Lodge is nog nooit zo vol geweest met mensen en kalkoenen. En kalkoenen en kalkoenen en kalkoenen.

Ik zal niet ingaan op het onderwerp wie de Throwdown heeft gewonnen. De show wordt zaterdagavond opnieuw uitgezonden en sommige mensen die dit lezen, hebben het nog niet gezien. En bovendien maakt het niet uit of ik gewonnen of verloren heb. Het maakt alleen uit dat zodra iedereen vertrokken is, ik Bobby's restjes heb ingevroren en ze volgende week op mijn Thanksgiving-tafel ga serveren!

Het draait allemaal om vooruit denken.

Hier is de pagina waar je alle recepten uit de aflevering kunt krijgen:

Wegwerprecepten

(Mijn dochter maakt op dit moment Bobby's dessert. Foto's volgen nog.)

Ik moet je wel vertellen over de Een Bar Bunkhouse Band , die je moet horen om te geloven. Ze kwamen spelen tijdens de Throwdown en ik hou zo veel van ze dat ik ze wil adopteren.

Het zijn allemaal jongeren! En ongelooflijk getalenteerd.

Zangers komen altijd samen.

Het was in die tijd dat ik ervoor koos om mijn zangkunsten niet aan hen te laten zien.

Ik wilde dat ze tenslotte allemaal met plezier aan de ervaring zouden terugdenken.

Voordat ik ga, moet ik een shout-out geven aan mijn full-on bud Julie , die in feite de hele week voor de Throwdown door heel Green Country (het gebied waar we wonen) rende om me te helpen de dingen te krijgen die ik nodig had voor de Throwdown. Omdat ik de stad uit was, zou ik een goner zijn geweest zonder Julie - zowel vóór als absoluut tijdens de Throwdown. Ze was ongelooflijk.

De andere engel die vanuit de hemel is gestuurd, is mijn vriend Tiffany, een chef-kok in het gebied die een paar van haar voormalige studenten, Jeremy en Victor, bijeenbracht om het zware voorbereidende werk achter de schermen te doen. Binnen twee dagen moest ik veertien kalkoenen bereiden, zeven recepten van maïsbrood bakken, vijftig pond uien, tonnen selderij en wortel hakken, veertig ton aardappelen koken, genoeg taartbodem maken, genoeg pecannoten hakken en genoeg vulling maken voor acht miljoen taarten ... je snapt het wel. Zonder hen had ik het letterlijk niet gekund.

Ik draag twee heilige charmes om mijn nek, en ze hebben de afbeeldingen van Julie en Tiffany erop.

Oh! En de vrouw die mij baarde ook. Mijn moeder reisde hierheen om de hele tijd voor mijn vier kinderen te zorgen. Ze nam ze mee naar Wal Mart.

Het einde

PS Voor de camera vertelde ik Bobby dat ik naar zijn shows keek terwijl ik mijn baby's verzorgde. Ik moest dat er gewoon uithalen.

P.S. Marlboro Man heeft al deze foto's gemaakt. Dat is mijn man.