Een man op een paard.

Man Horse

Voordat ik Marlboro Man ontmoette, heb ik in de hele geschiedenis van mijn belachelijke vijfentwintigjarige leven nooit de gedachte gehad dat ik met een cowboy wilde trouwen. Ik veronderstel dat het voor een meisje normaal is om een ​​idee in haar hoofd te krijgen over het soort man met wie ze op een dag wil trouwen. Misschien heeft ze zin in een man die valt onder de categorie 'Dokter' of 'Advocaat' of misschien 'Gecultiveerd', 'Belezen' of zelfs 'Houdt van sporten' of 'Muzikant'. Maar omdat mijn vroegere vriendjes zo'n eclectische mix van bizarre mannelijke types waren - alles van een lieve Ierse katholieke jongen met echt droge handen tot een homoseksuele man wiens idee van een date was om een ​​spel genaamd 'Texas Grunt' in mijn kelder te spelen - Ik had me nooit echt gericht op een bepaalde categorie mannen die ik als echtgenoot zou willen; en bovendien heb ik in die tijd nooit zoveel tijd besteed aan het orkestreren van mijn huwelijkse toekomst. En alles wat ik weet is dat als ik ooit zou nadenken over het soort man met wie ik uiteindelijk zou eindigen, 'Cowboy' nergens op de foto stond. 'Rancher' ook niet, maar voordat ik Marlboro Man ontmoette, had ik nooit onderscheid gemaakt tussen de twee. Niet dat er echt een verschil is als het gaat om de kern van de zaak van de All-Time-meest-appealing-Activity-a-Woman-Can-Motly-Witness-a-Man-Doing- Paardrijden .

En wauw. Deze is slecht, dames. Het kostte me niet meer dan twee seconden toen ik Marlboro Man op een paard zag om te besluiten dat er absoluut geen weg terug voor mij was. En consequent, gedurende de tien jaar dat we getrouwd zijn, is slechts één blik van hem op zijn paard altijd niets minder dan een onmiddellijke heropleving van elk greintje liefde, lust, respect en aanbidding die ik ooit heb gevoeld voor Marlboro Man . Stapt hij op een paard? Het komt allemaal snel terug. Ik krijg het druk en verzand in de was en vergeet tijdelijk alle vlinders en hiney-tintelingen die ervoor zorgden dat ik alles liet vallen en in de eerste plaats naar de boonies ging? Ik zie hem op een paard en het is allemaal logisch. Het is een magisch, krachtig gevoel.

En het wordt nog erger. Het is al erg genoeg om hem alleen te zien zitten op een paard. Maar dan moet hij iets gaan doen als dit :

Ik zweer het je, de man moet die verdomde vaars hebben omgekocht om van de kudde af te dwalen, ENKEL ZODAT hij hem terug kon jagen terwijl hij wist dat ik toekeek. O, ik weet er alles van. Hij gaf die kleine vaars een knipoog en beloofde een week lang extra zoet voer als ze ermee instemde een beetje achter te blijven. En hij wist alleen maar wat voor effect de hele godvergeten zaak op mij zou hebben, vergis je niet.

Die stiekeme kleine duivel.

Die stiekeme, knappe, viriele, druipende kleine duivel.