Hello From Snowy Side
We hebben een geweldige tijd in Colorado! Het was zowel besneeuwd als zonnig, somber en dromerig, en onze familie-uitstapje is wat het altijd is voor mij: een kostbare, gezegende tijd. Nadat we vorig jaar niet met ons mee konden, zijn Tim, Missy en hun kinderen bij ons, en hoewel we Alex' afwezigheid voelen, hebben we het allemaal geweldig samen.
Ik heb zondag voor het eerst geskied en ik heb de fout gemaakt om met de hele groep de lift te nemen en de leiding te volgen van Marlboro Man, die een zeer bekwame skiër is en die volledig lijkt te vergeten dat ik allergisch ben voor blues en een gewelddadige reactie hebben wanneer iemand me voorstelt een andere weg te nemen dan een groene. We hoeven alleen maar dit stukje te rennen, zei hij toen we uit de eerste lift stapten. Dan haken we aan de catwalk en stappen in de andere lift.
Is ‘this little run’ blauw? Ik blafte en twijfelde aan ons hele leven samen.
Ja, maar het is kort, zei hij. Het is een eitje. Belofte.
Ik zie je later in Vail Village, antwoordde ik. Ik ga niet met je mee.
Je moet wel, schat, legde hij uit. Dit is de enige weg naar de catwalk.
betekenis van 1044
Ik zie je in Oklahoma, gilde ik. Ik ga naar huis!
Volg mij maar, vervolgde hij. Ik ga super langzaam.
Ik lanceerde toen een ongewoon histrionische tirade in de trant van WAAROM ZOU JE MIJ DIT DOEN ALS JE HEEL GOED EN GOED WEET DAT IK EEN JAAR NIET HEB GESKIST EN IK EEN VOORZICHTIGE SKIR BEN EN IK WIL, KAN NIET, WEIGEREN TE SKIEN OP IETS DAT LIJKT OP DE KLEUR BLAUW!????!????????!!!!!!!!!!!!!!
Vertrouw me alsjeblieft, zei hij. De andere zeven leden van onze familie hadden tegen die tijd 40 afdalingen naar de bodem en terug genomen. Niet echt. Waarschijnlijk waren het er maar 39.
Uiteindelijk besloot ik hem te vertrouwen. Er was geen andere manier om verder te gaan en hij deed het, zoals beloofd, erg langzaam. Toen verloor ik mijn evenwicht en, trouw aan mijn vorm, deed ik er alles aan om niet te vallen, wat mijn grootste angst is als ik ski: vallen. Vallen en niet meer kunnen opstaan en sterven op Vail Mountain. Het goede nieuws is dus: ik volgde Marlboro Man op de superkorte, fluitje van een cent, ook wel bekend als de enige weg naar de catwalk. En ik ben niet gevallen!
Het slechte nieuws is: ik heb mijn paal gebroken. Door de helft. Ik was zo vastbesloten om niet te vallen dat toen ik mijn evenwicht begon te verliezen, ik me zo schrap zette dat mijn paal brak. En ik ben er vrij zeker van dat het van titanium was gemaakt.
Tegen die tijd was Marlboro Man een eindje verderop in deze superkorte, fluitje van een cent, dus ik kronkelde naar hem toe met 0,003 mijl per uur. Toen stopte ik en gaf hem de twee verminkte helften van mijn stok. Hier, zei ik. Fijne Valentijnsdag. Ik ben er vrij zeker van dat mijn neus op dat moment tintelde.
Marlboro Man zei iets in de trant van het spijt me, schat, maar de blik op het gezicht was meer in de trant van Wow. Ik had geen idee hoe erg het was.
Om een lang verhaal kort te maken, Marlboro Man gaf me zijn stokken, bracht me naar de lift waar ik heen moest zodat ik onze groep kon inhalen, toen skiede hij naar de bodem (met één paal, want hij is stud) en ontmoette wij later.
Enkele opmerkingen voor mezelf:
* Piece of cake is een relatief begrip.
* Vertrouw in alle situaties op Marlboro Man, behalve in situaties met bergen.
* Onderzoek metalen sterker dan titanium.
* Blauw is van de duivel.
Uiteindelijk kwamen we allemaal weer bij elkaar en maakten we het goed (ha), toen besloten Missy en ik een beetje vroeg te stoppen zodat we het weekendpubliek konden verslaan met Sweet Basil, een van de beste restaurants die ik ooit heb meegemaakt. Missy en ik eten partners in crime in situaties als deze en geloven in ja zeggen tegen alles, en dat is zo ongeveer wat we deden!
We deelden dit…
En dit…
En dit (ja, dat zijn in tempura gefrituurde stukjes avocado. Herinner me eraan om er een paar te maken als ik thuiskom)…
En dit…
En dit…
En dit…
En deze! We wisten dat het een tijdje zou duren voordat we weer onze tanden zouden zetten in dit soort hapjes, dus we wilden het leven ten volle leven!
recepten voor dipsaus met zoete aardappelfrietjes
Je had onze vele rationalisaties moeten horen elke keer dat we iets nieuws bestelden:
Je leeft maar een keer.
Dit krijgen we niet vaak!
We werken hard, kerel.
We hebben 2,3 uur geskied! Dit hebben we helemaal verdiend!
We hebben honger.
We hebben zes kinderen tussen ons. Wij verdienen dit.
Ik bestel dit als jij dat bestelt.
Ik hou van je, Missy. Verlaat me nooit.
Iedereen zou een eetpartner in crime moeten hebben!
We hebben gisteren als gezin geskied, iedereen respecteerde elkaars verschillende vaardigheden en neuroses, en we hadden een geweldige tijd. We gaan vandaag op pad voor meer besneeuwde saamhorigheid.
Ik laat je weten hoe mijn stokken het houden!
Liefde,
P-Widdle Diddle
